எங்கிருந்தோ வந்தாள்-02

எனக்கு தலை கால் புரியலை….. பழம் பழுத்துருச்சுன்னு நினைக்கும் போது கையும் ஓடலை காலும் ஓடலை.
அப்படீன்னா இன்னும் கொஞ்ச நேரம் அப்படியே மல்லித்தழை பொறுக்கிகிட்டு இருந்திருக்க வேண்டியது தானே… என்றேன்.
நடு சந்தையில அப்படி நிக்கறதுக்கு, நான் என்ன நாயா….? இதுக்கே யார் யார் பார்த்தாங்களோ தெரியலை…. என்றாள்.
ரவி என்னைக்கு வர்றாப்புல…? என்றேன்.
தெரியலைங்கப்பா….. இன்னைக்கு வந்துடுவேன்னு தான் சொல்லிட்டு போனாரு…. எப்ப வர்றாருன்னு தெரியலை….
ஏன் எதுக்கு கேக்கறீங்க…? என்றாள்.
நான் அவள் கேள்விக்கு பதில் சொல்லவில்லை. ஆனாலும் அவள் புரிந்து கொண்டாள்.
அவரு எந்த நேரம் வேணும்னாலும் வந்துடுவாரு…. என்றாள்.
அப்ப சரி நான் கிளம்பறேன்…. என்று எழுந்திரிச்சேன்.
ஏன் அதுக்குள்ள கிளம்பறேன்னு சொல்றீங்கப்பா….. இருங்களேன் சாப்பிட்டு விட்டு போலாம்…. என்றாள்.
சாப்பிடலாம் சாப்பிடலாம்….. எங்க போயிடுது….. ஒருநாளைக்கு வந்து விருந்தே சாப்பிடலாம்…. என்றேன்.
விருந்து சாப்பிட்டே ஆகனும்னு ஒரு முடிவோட இருக்கீங்களாப்பா…..?
அப்பா அப்பான்னு கூப்பிடாதேன்னு எத்தனை தடவை சொல்றது…..? என்றேன்.
அது தானா வந்துருது, நான் என்னங்கப்பா செய்யட்டும், பாருங்க இப்ப கூட அப்படித்தான் வாயில வருது….. என்றாள்.
சரி நான் அப்புறமா வர்றேன்…. என்று கிளம்பிட்டேன். நான் வீட்டுக்குள் வந்து சட்டையை கூட கழட்டலை….,
அவள் வீட்டு வாசலில் ஆட்டோ வந்து நிற்கும் சத்தம் கேட்டது.
எட்டிப் பார்த்தேன், ரவி ஆட்டோவில் இருந்து இறங்கிக் கொண்டு இருந்தான். நல்லவேளை யார் செஞ்ச புண்ணியமோ,
கடவுள் தான் காப்பாத்துனாரு. அவள் பேச்சை கேட்டு இருந்திருந்தால் என்ன ஆகறது……?
என்னைக்குமே இந்த மாதிரி விசயத்துல பொம்பளைங்க பேச்சை கேட்க கூடாதுன்னு முடிவு பண்ணிகிட்டேன்.
அடுத்த ரெண்டு மூனு நாள் சாதாரணமாக ஓடியது. அடிக்கடி வீட்டுக்கு வர போக இருந்தாள். என் பொண்டாட்டியும் அவளும்
மணிக்கணக்குல பேசிகிட்டு இருப்பாங்க. நானும் அப்பப இடையில இடையில வந்து ஏதாவது பேசிகிட்டு இருப்பேன்.
பெரும் பகுதி நேரம் அவள் சுடி லெக்கின்ஸோட தான் இருப்பாள். டைட்டா தான் டிரெஸ் பண்ணுவாள்.
மனசு கிடந்து ஏங்கும். நார்மல் பாடி தான். சும்மா சிக்குனு ஃபிட்டா இருப்பா. லெக்கின்ஸோட புணியத்துல,
அவள் கெண்டைக் கால அழகையும், தொடையோட அழகையும் பார்த்து பார்த்து ரசித்தேன். நான் பார்த்து ரசிப்பதை
அவளும் கவணிச்சா. என் ஆசைய தூண்டற மாதிரி, வேணும்னே பட்டக்ஸோட அடி பாகம் தெரியற மாதிரி தான் அடிக்கடி
உக்கார்ந்திருப்பாள். நான் படற அவஸ்தையை பார்த்து ரசிப்பாள். என்னால அவஸ்தை தாங்க முடியாம ஒரு முறை
தூக்கியே காட்டிட்டேன்.
அமாங்க… நிஜமாலுமே தூக்கி காட்டிட்டேன். ஒருமுறை என் பொண்டாட்டி சமையலுக்கு காய்
அரிஞ்சுகிட்டு இருந்தப்ப வீட்டுக்கு வந்தாள். ஆண்ட்டி…. என்ன ஆண்ட்டி சமையல் இன்னைக்குன்னு கேட்டுகிட்டே
என் பொண்டாட்டிக்கு எதிரில் கொஞ்சம் தள்ளினார் போல் அமர்ந்தாள். ஸ்கின் கலர்ல லெக்கின்ஸ் போட்டிருந்தாள்.
எனக்கென்னமோ அவள் வெறும் காலோட இருக்கற மாதிரியே தோனுச்சு. தரையில உக்கார்ந்து இருந்தவள் அடிக்கடி
இப்படியும் அப்படியுமா காலை திருப்பி திருப்பி போட்டு மாறி மாறி உக்கார்ந்துகிட்டு இருந்தாள்.
என் பொண்டாட்டிக்கு பின்னாடி கொஞ்சம் தள்ளி உக்கார்ந்திருந்த எனக்கு அவள் தொடையும், அதுக்கு மேல
தொடையிடுக்கு வரையும் நல்லா தெரிஞ்சுது. எனக்கு ஸ்கின் கலர் லெக்கின்ஸுல அவ தொடையை பார்த்த உடனேயே
பயங்கரமா விறைப்பாயிடுச்சு. எழுந்திரிச்சு பாத் ரூம் போய் முகம் கழுவிட்டு வர்ற மாதிரி வந்து, கண்ணாடி முன்னாடி முகத்தை துடைக்கிற மாதிரி, நல்லா லுங்கியை உயரமா மேல தூக்கி முகத்தை துடைச்சேன். நான் நெனைச்ச மாதிரியே
அவள் என்னோடதை வச்ச கண் வாங்காம பாத்துகிட்டே இருந்தாள்.
என் பொண்டாட்டியோ கீழ குனிஞ்சு கவனமா அரிவாள் மனையில காய் நறுக்கிகிட்டு இருந்தாள். நான் மெதுவா லுங்கியை
கீழே விட்டுட்டு, எதார்த்தமா திரும்பி பார்க்கிற மாதிரி திரும்பி பார்த்தேன். அவள் பார்வையை வேறு பக்கமாக திருப்புவதை கவனித்தேன். அப்ப இவ்வளவு நேரமா நான் முகத்தை துடைச்சு முடிக்கிற வரைக்கும் அவள் பார்த்துக் கொண்டுதான்
இருந்திருக்கிறாள் என்பதை தெரிந்து கொண்டேன். கொஞ்ச நேரம் பேசிகிட்டு இருந்துட்டு கிளம்பிட்டா.
அடுத்த நாள் காலையிலேயே, மேல இருந்து பிரியாணி பாத்திரம் எடுக்கனும், உங்க வீட்டுல ஸ்டூல் இருக்கான்னு கேட்டு
எனக்கு ஃபோன் செய்தாள்.
உங்க வீட்டுல ஸ்டூல் இருந்துதே என்னாச்சு என்றேன்.
அதை மூனாவது வீட்டுக்காரங்க வாங்கிட்டு போனாங்க. இன்னும் திருப்பி தரலை.
அவங்க ஊருக்கு போயிருக்காங்க…. என்றாள்.
சரி இருக்கு… ஆனா சின்ன ஸ்டூல்தான் இருக்கு, பரவாயில்லையா என்றேன். ம்ம்… ம்ம்… பரவாயில்லை என்றாள்.
சரி வந்து எடுத்துட்டு போ… என்றேன்.
நானா நான் வர முடியாதுங்கப்பா….. ப்ளீஸ் நீங்களே கொஞ்சம் எடுத்துட்டு வந்து குடுங்களேன் என்றாள்.
ஏன் உடம்புக்கு ஏதும் சரியில்லையா….? என்றேன்.
இல்லல்லை நல்லாதான் இருக்கேன்….. நான் வரனும்னா இன்னும் டிரெஸெல்லாம் மாத்தனும்…. அதுக்காக பார்த்தேன்….
என்ன விஷேசம் இன்னைக்கு பிரியாணி செய்யறே…. என்றேன். இன்னைக்கு எங்க கல்யாண நாள் என்றாள்.
அப்படியா சந்தோஷம், வாழ்த்துக்கள்… என்றேன்.
தாங்ஸ் என்றாள்.
சரி கொண்டுவந்து தர்றேன்…. ஆனா எங்க ஸ்டூல் கொஞ்சம் நொடிக்கும் பரவாயில்லையா…? என்றேன்.
நொடிக்குமா…. என்று பீதியுடன் கேட்டாள்.
வீட்டுல ரவி இருக்காப்புல தானே, பிடிச்சுக்க சொல்லி ஏறு…. என்றேன்.
அவரு இப்பத்தான் சிக்கன் எடுத்துட்டு வந்து குடுத்துட்டு ஆஃபீஸ் கிளம்பிகிட்டு இருக்காரு.
அதுவுமில்லாம அவருக்கு டஸ்ட் அலர்ஜி வேற….. அவர் ஏறமாட்டார்…. நான் தான் அப்பா ஏறி எடுக்கனும் என்றாள்.
சரி உனக்கு எப்ப பாத்திரம் எடுக்கனும் என்றேன்.
இன்னும் ஒரு அரைமணி நேரம் கழிச்சு எடுத்தா கூட போதும்…. என்றாள்.
சரி நான் ஒரு அரைமணி நேரம் கழிச்சு ஸ்டூல் எடுத்துட்டு வர்றேன்… என்றேன்.
சரி… என்று ஃபோனை வைத்து விட்டாள்.
நான் போய் பல்லை விளக்கி, குளிச்சுட்டு வந்தேன். என் பொண்டாட்டி டிஃபன் ரெடியா வச்சிருந்தாள். சாப்பிட்டு முடிச்சுட்டு
கொஞ்ச நேரம் பேப்பர் படிச்சுகிட்டு இருந்தேன். எதிர் வீட்டுல ரவி ஸ்கூட்டரை கிளப்பும் சத்தம் கேட்டது. அடுத்து ஒரு
கால்மணி நேரம் கழிச்சு, பாத்திரத்தை எடுத்து குடுக்க, ஸ்டூலை எடுத்துகிட்டு கிளம்பினேன்.
அவள் வீட்டு கேட்டை திறந்து கொண்டு உள்ளே நுழைந்தேன். வாசல் கதவு சாத்தியிருந்தது. அந்தப் பொண்ணை
ரேவதி ரேவதின்னு பெயர் சொல்லி அழைத்தேன். சும்மாதான் அப்பா சாத்தியிருக்கு உள்ளாற வாங்க…..
ஹும்… இவள் என்னைக்கு இந்த அப்பான்னு கூப்பிடறதை விடப் போறாளோ தெரியலைன்னு நெனைச்சுகிட்டே
வாசல் கதவை திறந்து கொண்டு உள்ளே நுழைந்தேன்.
காலையிலேயே குளிச்சு முடிச்சுட்டு, இன்னும் தலையை கூட பிண்ணாம லூஸா விட்டுகிட்டு அடுப்படியில இருந்தாள்.
நான் போய் ஸ்டூலை வச்சுட்டு சோஃபாவில் அமர்ந்தேன்.
வாங்கப்பா…ன்னு கூப்பிட்டுக்கொண்டே அடுப்படியில இருந்து வந்தாள்.
ப்ளாக் கலர் லெகின்ஸ்ல சும்மா சிக்குன்னு இருந்தாள். மேல சுடிதார் போடாமல்,
கழுத்துக்கு கீழ இருந்து, வயித்துக்கு கீழ ஒரு ஜான் வரைக்கும், கொஞ்சமா லூஸ் இருக்குற மாதிரி வெறுமனே பனியன்
மட்டும் போட்டிருந்தாள். உள்ளாற பிரேசியர் கூட போடாமல் இருந்தாள்.
இன்னும் சொல்லப் போனா அது பனியன் கூட இல்லை. சுடிதாருக்குள்ளே போட்டுக்கற ஸ்லிப். பயங்கற செக்ஸியா
காட்சி அளித்தாள்.
அப்ப ரவி இருந்தா குழந்தைங்களை கொண்டு போய் விடற வேலை இல்லைன்னு எப்பவும் இப்படித்தான்
இருப்பா போலன்னு தோனுச்சு.
அழகா வயிறு உள்ளாற போய், எடுப்பா நெஞ்சு முன்னால வந்து என்னையை பாரு… என்னையை பாருன்னு… சீண்டின.
என்னால அவ மேல இருந்து பார்வையை விலக்கவே முடியலை.
என்னப்பா அப்படி பாக்கறீங்க….? என்றாள்.
என்னன்னு சொல்றது…..? எப்படி சொல்றதுன்னே தெரியலை….. என்னையை மன்னிச்சுக்க…..
என்னால சொல்லாம இருக்க முடியலை….. இன்னைக்கு என்னமோ நீ ரொம்ப அழகா இருக்கே…. என்றேன்.
என்னப்பா…. இன்னைக்குதான் என்னையை புதுசா பாக்கற மாதிரி பேசறீங்க…. அப்ப இத்தனை நாளா உங்க கண்ணுக்கு
நான் அழகா தெரியலையா…….? என்றாள் விஷமத்தனமாக.
நான் உடனே சுதாரித்துக் கொண்டு, எப்பவுமே நீ எனக்கு அழகுதான்…. ஆனா இன்னைக்கு என்னமோ என் கண்ணுக்கு
நீ ரொம்ப செக்ஸியா தெரியறே….. என்றேன்.
என்னப்பா…. இன்னைக்கு பேச்சே வேற மாதிரி இருக்கு…. ஆண்ட்டி ஏதாவது மூடு ஏத்தி விட்டுட்டாங்களா என்ன…..?
நான் எப்பவும் போலத்தான் இருக்கேன்….. என்றாள்.
ஆமா, அவ சொல்றது உண்மைதான்…., என்னைக்குமே நான் அவகிட்டே இந்த மாதிரியெல்லாம் பேசினது இல்லை தான்.
இதுவரைக்கும் நான் உன்னையை இந்த மாதிரி டிரெஸ்ல பார்த்ததே இல்லை…. அதனால தான் என்னையை மறந்து
அப்படி பேசிட்டேன்…. மன்னிச்சுக்க…. என்றேன்.
இதுக்கு எதுக்குப்பா மன்னிப்பெல்லாம் கேட்கறீங்க….? நான் வீட்டுக்குள்ளேயே இருந்தேன்னா, இப்படித்தான் சிம்பிளா
இருப்பேன்….. என்றாள்.

தொடரும்.....