எங்கிருந்தோ வந்தாள்-03

இப்ப இங்க யாரு இருக்காங்க….. இப்பவும் அப்பா அப்பாங்கிறியே….. என்றேன்.
அது பழக்க தோஷத்துல வந்துடுது…. நான் என்ன செய்யட்டும்….. சரி இதை வாங்கி கீழ வைங்களேன்….
கை வலிக்குது…. என்றாள்.
நான் அதை வாங்கி கீழே வச்சுட்டு நிமிர்ந்தேன். அவள் கை ரெண்டையும் மேலே தூக்கி எதையோ நகர்த்திக் கொண்டு
இருந்தாள். இடுப்பு வரை அணிந்து இருந்த பனியன் தொப்புளுக்கு மேலே போயிருந்தது.
இளம் பிங்க் கலர்ல, ஒரு சின்ன மாசு மரு கூட இல்லாத ஒட்டிய வயிறு தகதக தகன்னு மின்னியது.
இதுதான்… இந்த தோல் தான்….. இவகிட்டே என்னை அடிமை படுத்தியது. சுழிச்சு விட்ட மாதிரி தொப்புள்…,
பாக்க பாக்க எனக்கு கீழ நேரா நிக்க ஆரம்பிச்சுடுச்சு. அவள் பாத்திரத்தை துலாவிகிட்டே குனிஞ்சு என்னைய பார்த்தாள்.
நான் அவளோடதொப்புளையே பார்த்து ரசிச்சுகிட்டு இருந்தேன்.
அப்பா எனக்கு கூச்சமமா இருக்கு…. அப்படி பாக்காதீங்க….. என்றாள்.
மோந்து பாத்தா…. மோந்து பாக்காதே…..ங்கிறே, ஆசையா கண்ணுல பாத்தாலும்…. பாக்காதே….ங்கிறே….
இவ்வளவு அழகை கண்ணு முன்னாடி வச்சுகிட்டு கம்முன்னு இருன்னா எப்படி….?
நான் ஒன்னு பண்ணட்டுமா…. உனக்கு கூச்சமெல்லாம் போயிடும் என்றேன்.
கூச்சம் போற அளவுக்கு அப்படி என்ன பண்ண போறீங்க…. என்றாள்.
அதெல்லாம் சொல்ல முடியாது….. பண்ணட்டுமா….? வேண்டாமான்னு மட்டும் சொல்லு.... என்றேன்.
ஒன்னும் வேண்டாம் நீங்க ஏடாகூடமா ஏதாவது பண்ணுவீங்க என்றாள்.
சரி பிரியாணி பாத்திரம் கிடைச்சுதா இல்லையா….? என்றேன்.
இருக்கு… இருக்கு…. கொஞ்சம் உள்ளாற தள்ளி இருக்கு…. இந்தாங்க இதையும் வாங்கி கீழ வைங்க என்று இன்னொரு
பாத்திரத்தை கொடுத்தாள். நானும் வாங்கி கீழே வைத்தேன்.
நுனி கால்ல நின்னு எட்டி எதையோ இழுத்துக் கொண்டிருந்தாள். அவளோட வயிறும், தொப்புளும் என்னை என்னவோ
பண்ணியது. மனசுக்குள்ள உருமி மேளம் அடிக்கத் தொடங்கியது.
பாத்து, பாத்து…. நுனி கால்ல நிக்கறே…. கீழே கீள விழுந்துடப் போறேன்னு அவள் இடுப்பில் கை வைத்தேன்.
அவ்வளவுதான்…. சடக்குன்னு ஒரு துள்ளு துள்ளி என் தோள் பட்டையில் கைகளை ஊண்றி கொண்டாள்.
அவள் முகத்தை பார்த்தேன். உதட்டை கடித்து…, கண்களை மூடி…. செய்வதறியாமல் தவித்தாள். வாயை திறந்து
வேண்டாம்னு தடை எதுவும் சொல்லவில்லை.
நான் கொஞ்சம் துனிச்சலோடு, லெகின்ஸுக்கு மேலயே, அவள் அந்தரங்க உறுப்பை நாக்கால் நக்கினேன்.
ஸ்ஸ்ஸ்….. அப்படியெல்லாம் செய்யாதீங்கப்பா….. என்றாள்.
இவ்வளவு உணர்ச்சியிலும் என்னையை அப்பான்னு கூப்பிடற பழக்கத்தை இன்னும் விடலை.
அவள் அந்தரங்க மேடு நல்லா உப்பலா இருந்துச்சு. அதுவே எனக்கு இன்னும் காம வேட்க்கையை தூண்டியது.
லெகிஸோடு சேர்த்து ஒரு கடி கடிச்சேன்.
இல்லப்பா வேண்டாம்…. விட்டுடுங்க…. இது தப்பு வேண்டாம்…… என்றாள்.
என் காதுகள் அதை கேட்க மறுத்தன. அவள் லேசாக திமிறினாலும், கைகள் தானாக அவளோட பட்டக்ஸை பிடித்து
பிசைந்து கொடுக்க ஆரம்பித்தது.
அப்பா வேண்டாம்ப்பா….. ப்ளீஸ்ப்பா…. விடுங்க என்னை….. எனக்கு மனசுக்கு ஒரு மாதிரியா இருக்கு….. இது தப்பு…
என்று சொல்லிக் கொண்டே இருந்தாள்.
டக்குன்னு என்னோட கை அவளோட லெகின்ஸை பிடிச்சு கீழ இழுத்துடுச்சு. என் கண்களையே என்னால நம்ப முடியலை.
கடவுளோட பிரதேசம், கண் கொள்ளா காட்சியாக, துளி கூட முடியில்லாமல், தகதக தகவென்று காட்சி தந்தது.
வாய் முழுக்க எச்சில் சுரக்க, என்னையறியாமல் அந்த பொன்னிற உறுப்பை கவ்வி சுவைக்க ஆரம்பித்தது.
அப்பா சொன்னா கேளுங்க….. வேண்டாம்… இது தப்பு….. விடுங்க என்னை....ன்னு சொல்லிக் கொண்டே இருக்கவும்,
எனக்கு அதற்கு மேல் அவளை வற்புறுத்த விரும்பாமல், டக்குன்னு அவளை விட்டு விலகினேன்.
மட மடவென்று கிளம்பி நேரா வீட்டுக்கு வந்துவிட்டேன். அவள் முகத்தை கூட பார்க்கவில்லை.
மதியம் ஒரு ஒருமணி இருக்கும். அவள் வீட்டு வாசலில் ஸ்கூட்டர் வந்து நிற்கும் சத்தம் கேட்டது. ரவி வந்திருப்பான் போல.
என்னை பற்றி ஏதாவது சொல்லுவாளோ…. என்று என் மனசு அச்சப்பட்டது. சிறிது கலக்கத்துலேயே இருந்தேன்.
ஒருவேளை நாம அவசரப் பட்டுட்டோமோ என்று தோன்றியது.
கொஞ்ச நேரத்தில் ரவி என் வீட்டை நோக்கி வேகமாக வருவது தெரிந்தது.
எனக்கு படபடப்பு இன்னும் அதிகமா ஆக ஆரம்பிச்சுடுச்சு. வந்தவன் நேரா என் பொண்டாட்டி கிட்டே போய்ட்டான்.
நான் கலக்கத்தில் இருக்கும் போதே….
அம்மா இன்னைக்கு எங்களுக்கு கல்யாண நாள். எங்களை வந்து ஆசீர்வாதம் பண்ணுங்க….
அதுமட்டுமில்லாமல் இன்னைக்கு எங்க வீட்டுல சாப்பிட வாங்க…. அப்பா நீங்களும் வாங்கன்னு என்னையும் கூப்பிட்டான்.
நாங்க ரெண்டு பேரும் அவனை ஆசீர்வாதம் செய்தோம். இன்னைக்கு வெள்ளிக்கிழமை நான்வெஜ் சாப்பிட மாட்டோம்னு
சொல்லி, இன்னொரு நாளைக்கு சாப்பிட வர்றோம்…. என்று என் பொண்டாட்டி அவனை சமாதாணப் படுத்தி
அனுப்பி வைத்தாள்.
அவனும் சரிங்கம்மான்னு சொல்லிட்டு கிளம்பினான். போகும் போது, அப்பா நான் இன்னைக்கு பாம்பே போறேன்….
மதியானம் நாலு மணிக்கு பெங்களூர்ல ப்ளைட்…. கொஞ்சம் குழந்தைங்களை பாத்துகங்க என்றான்.
அதனால என்னப்பா…. நீ தைரியமா கிளம்பு நாங்க பார்த்துக்கறோம்னு சொல்லி அனுப்பினேன்.
அவன் கிளம்பி போனதும், ஏண்டீ கறி திங்க மாட்டோம்னு பொய் சொன்னே…. என்றேன் என் பொண்டாட்டியிடம்.
சும்மா இருங்க…. அவங்களே சின்னஞ் சிறுசுங்க….. எவ்வளவு எடுத்து இருக்காங்கன்னே தெரியாது….
கூப்பிட்ட உடனே போய்ட வேண்டியதா…..? என்றாள்.
நானும், அதுவும் சரிதான் என்று கம்முன்னு இருந்து கொண்டேன்.
அடுத்த அரைமணி நேரத்தில் ரவி கிளம்பிட்டான். என்னதான் அப்படி வேலை பார்ப்பானோ தெரியலை.
வந்த நேரம் என்ன…. என்னத்தை சாப்பிட்டு இருப்பான்…, அதுக்குள்ள கிளம்பிட்டான். அதுவும் இன்னைக்கு
கல்யாண நாள் அதுவுமா…. என்னதான் குடும்பம் நடத்தறானோ தெரியலை என்று தோன்றியது.
அடுத்த கொஞ்ச நேரத்துல ரேவதிகிட்டே இருந்து ஃபோன் வந்தது.
ஃபோனை எடுத்து ஹலோ… என்றேன்.
ஆக்கி வச்ச பிரியாணியை எல்லாம் யார் சாப்பிடறது….? உங்களுக்கும் சேர்த்து தான் சமைச்சு வச்சிருக்கேன்.
அப்படியென்ன கோபம்…. மரியாதையா வந்து சாப்பிடுங்க….. என்றாள் வெடுவெடுன்னு.
சாரிம்மா…. அது வந்து….. என்று நான் முடிப்பதற்குள்,
இந்த வந்து… போயி… எல்லாம் வேண்டாம் கிளம்பி வாங்க…. என்றாள்.
நான் சட்டையை மாட்டிக் கொண்டு கிளம்பினேன். என் பொண்டாட்டி என்னையை புரியாமல் பார்த்தாள்.
அட அந்த புள்ளை பிடிவாதமா சாப்பிட கூப்பிடறா….. நான் போயிட்டு வந்திடறேன்னு சொல்லிட்டு கிளம்பி போனேன்.
வாசல் கதவு சும்மா தான் சாத்தியிருந்தது. திறந்து கொண்டு உள்ளே போனேன்.
வாங்கப்பா…. என்றாள். அதே டிரெஸில் தான் இருந்தாள்.
திரும்பவும் அப்பான்னே கூப்பிடறாளேன்னு நெனைச்சுகிட்டே போய் டைனிங் டேபிள்ல உக்கார்ந்தேன்.
எதுவுமே பேசாமல் அமைதியாக அருகில் இருந்து பிரியாணியை பரிமாறினாள். எடுத்து ரெண்டு வாய் சாப்பிட்டேன்.
சூப்பரா செஞ்சு இருந்தாள். மனசுக்குள்ளே பாராட்டிகிட்டே சாப்பிட்டு முடிச்சேன். கை கழுவிட்டு வந்தேன்.
குழந்தைங்களை கூட்டிட்டு வர்றீங்களா…..? என்றாள்.