எங்கிருந்தோ வந்தாள்-04

முன் கதை சுருக்கம் ;
என்னதான் அவரு பண்றது மனசுக்கு ஒரு ஓரமா பிடிச்சு இருந்தாலும்….. அவரு வயசு என்ன…. நம்ம வயசு என்ன…..
நாளைக்கு ரவிக்கு தெரிஞ்சு போச்சுன்னா…… என்ன நடக்கும்….?
வேண்டாம்….. வேண்டாம் இந்த விஷப் பரீட்சையே வேண்டாம்…. தேவையில்லாத சிக்கல்ல போய் சிக்கிக்காமல்
இருக்கறதே நல்லதுன்னு….. என்று மனசு ஒரு பக்கம் சொன்னாலும், அன்னைக்கு அவர் வீட்டுக்கு போயிருந்தப்ப
அவர் லுங்கியை தூக்கி முகம் துடைச்சப்ப பார்த்த…., அவரோட நீளமான ஆணுறுப்பு இன்னும் கண்ணை விட்டு
மறையவே மாட்டேங்குதே…… நான் என்ன செய்யறது….
ஒரு மனசு இதுக்கு ஆசை படுது….. இன்னொரு மனசு இது வேண்டாம்னு சொல்லுது….. என்ன பண்றதுன்னு
தெரியாம முழிச்சேன். ஆனாலும் ஆசைதான் அதிகமா இருந்துச்சு. இப்படி யோசிச்சுகிட்டே சோஃபாவுலயே
தூங்கிட்டேன்.

இனி நடந்த சம்பவத்தை நான் சொல்றேன்….
நான் நாலு மணிக்கு போய் குழந்தைங்களை கூட்டிகிட்டு வீட்டுக்கு வந்தேன். குழந்தைங்க வாசால்லயே உக்கார்ந்து
ஷூவை கழட்டிகிட்டு இருந்துச்சுங்க. நான் கதவை தட்ட போனேன் கதவு சும்மாதான் சாத்தியிருக்குன்னு தெரிஞ்சுது.
கதவை திறந்துகிட்டு உள்ளே போனேன். இவள் சோஃபாவுல படுத்து தூங்கிகிட்டு இருந்தாள்.
காலையில பார்த்த அதே டிரெஸ். ஒரு காலை தூக்கி சோஃபாவுல தலை சாய்க்கிற இடத்து மேல போட்ட படி அசந்து
தூங்கிகிட்டு இருந்தாள். கதவை கூட தாழ் போடாம இப்படி தூங்கறாளேன்னு நெனைச்சுகிட்டே குழந்தைங்களோட
ஸ்கூல் பேக்கை ஒரு ஓரமா வச்சுட்டு, இவளை திரும்பி பார்த்தேன். அவள் படுத்திருந்த கோலமே ரொம்ப செக்ஸியா
உணர்ச்சியை தூண்டற மாதிரி இருந்துச்சு. அதுவும் அவள் போட்டிருந்த டைட்டான லெகின்ஸ்….
அவளோட மர்ம ஸ்தானத்தை அப்பட்டமா உப்பலா, நல்லா எடுப்பா காட்டிகிட்டு இருந்துச்சு.
பனியன் மேலே ஏறிப்போய் அவளோட சலவை கல்லாட்டம் இருக்கற வயிற்று பகுதி நல்லா வெளிய தெரிஞ்சுகிட்டு இருந்துச்சு.
பக்கத்துல போய் குனிஞ்சு பார்த்தேன். நல்ல தூக்கத்துல இருந்தாள்.
குழந்தைங்க உள்ளாற வராமல் வாசல்லயே சைக்கிள் ஓட்டிகிட்டு விளையாடிகிட்டு இருந்துச்சுங்க.
எனக்கு ரெண்டாவது முறையா, அடுத்த வாய்ப்பு கிடைச்சுது.
மெல்ல பணியனை தூக்கி பார்த்தேன். உள்ளாற தள தள தளன்னு அவளோட மார்பகங்கள் இரண்டும் சரியாமல் மேல் நோக்கி
பார்த்த வண்ணம் இருந்தன. பாத்துகிட்டே இருக்கலாம் போல இருந்துச்சு. மல்லிகைப்பூ மொக்கு மாதிரி, அழகான காம்புகள் விடைப்பா நின்னுச்சு. நாக்கெல்லாம் மய மய மயன்னு….. நம நமக்க ஆரம்பிச்சுடுச்சு. மனசுல தைரியத்தை வரவழைச்சுகிட்டு,
பணியன்குள்ளாற கையை விட்டு ஒரு பக்கத்து மார்பை பிடிச்சேன். கத கதப்பா இளம் சூடா இருந்துச்சு.
அவளிடம் எந்த அசைவுமே இல்லை. லேசா அமுக்கி பார்த்தேன். நல்லா கின்னுன்னு இருந்துச்சு.
ரெண்டு குழந்தைங்களை பெத்தவ மாதிரியே தெரியாத அளவுக்கு அவளோட மார்பகங்கள் இருந்தன.
என்னோட கண்ட்ரோல்லயே நான் இல்லை. கை தானாக அவள் மார்பகங்களை வருடிய படி இருந்தன.
விரல்கள் அவ்வப்பொழுது காம்புகளை அழுத்தி பாத்துகிட்டு இருந்தன. மெதுவா பணியனை தூக்கி பிடிச்சுகிட்டு,
அவள் மார்பில் வாய் வைத்து சூப்பினேன். அவளிடம் இருந்து எந்த அசைவும் இல்லை. இன்னும் கொஞ்சம் தைரியம் வந்தது.
நல்லாவே சூப்பி உறிஞ்சினேன். கொஞ்ச நேரம் அப்படியே சூப்பிக் கொண்டிருந்தேன்.
அவளிடம் ஒரு சின்ன அதிர்வு தெரிஞ்சுது. நான் வாயை எடுத்துக் கொண்டேன்.
சிறிது நேரம் அவளையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். அவள் மீண்டும் தூங்க ஆரம்பித்திருந்தாள்.
நான் மெல்ல கையை, லெகின்ஸுக்கு உள்ளாற நுழைச்சேன். கடவுளோட பிரதேசம் வழுவழு வழுன்னு,
கதகதப்பா இளம் சூடோட இருந்துச்சு.
மனசு படக்கு படக்குன்னு அடிச்சுகிச்சு. ஒரு இனம் புரியாத பயம் மனசுகுள்ளாற புகுந்துகிச்சு.
மெதுவா பிளவுல விரலை வச்சேன். சாதாரணமாகவும், ஆனால் அதே சமயம் சூடாகவும் இருந்துச்சு.
மெதுவா விரலை உள்ளாற சொருகி பார்த்தேன். பதமா மெது மெதுன்னு உள்ளாற போச்சு.
என் இருதய துடிப்பும் அதிகமாக ஆரம்பிச்சுது.
முழுசா ஒரு நிமிஷம் கூட ஆகியிருக்காது. லேசா வழவழப்பு ஏற்பட ஆரம்பிச்சுது. கொஞ்ச நேரம் விரலை எடுக்காமல்
அப்படியே வச்சுகிட்டு இருந்தேன். என் விரலில் லேசான ஒரு வித நடுக்கத்தை உணர்ந்தேன்.
பயத்தில் மனசு நடுங்க ஆரம்பித்தது. என்ன இருந்தாலும், அவள் தூங்கும் போது, அவளுக்கு தெரியாமல் செய்வதினால்
ஏற்படுகிற பயம் இது.
வழவழப்பு இன்னும் அதிகமாக ஆரம்பிச்சுது. அவளை பார்த்தேன். லேசாக புருவம் நெளிவதை கவனிச்சேன்.
இன்னும் கொஞ்சம் ஆழமாக விரலை உள்ளே நுழைத்தேன். சொல சொல சொலன்னு வழ வழப்பான நீர் சுரப்பது தெரிஞ்சுது.
குழந்தைகள் உள்ளாற வர்ற சத்தம் கேட்டுச்சு. நான் கையை படக்குன்னு எடுத்துட்டு எழுந்திரிச்சுகிட்டேன்.
குழந்தைகள் அம்மா அம்மான்னு ஓடி வந்தன. அப்பொழுதும் அவள் தூங்கிட்டு தான் இருந்தாள். அதுங்க அவளோட தோளை
புடிச்சு உலுக்கவும் தான் எழுந்திரிச்சா. அப்ப நிஜம்மாவே தூங்கிகிட்டு தான் இருந்திருக்கா.
நல்ல புத்திசாலி பொண்ணா இருந்தா, நடந்த விசயத்தை கண்டிப்பா கொஞ்ச நேரத்துல கண்டுபிடிச்சுடுவா.
பார்க்கலாம் என்ன செய்யறா….ன்னு நெனைச்சுகிட்டு, அமைதியா நின்னுகிட்டு இருந்தேன்.
அவள் கண்விழித்து குழந்தைங்களை பாத்துட்டு, எப்படா வந்தீங்க….. என்றாள்.
நாங்க மொதல்லயே வந்துட்டோம்…… நீதான் தூங்கிகிட்டு இருக்கே…..ன்னு வந்த டையத்தை போட்டு குடுத்துடுச்சுங்க.
ஏங்கப்பா…. எழுப்பலாம்ல…. என்றாள்.
நல்லா தூங்கிகிட்டு இருந்தே….. அதனால தான் எழுப்பலை….. சரி நான் கிளம்பறேன்…. நீ குழந்தைங்களை கவணி…ன்னு
சொல்லிட்டு கிளம்பினேன்.
இருங்கப்பா காஃபி போடறேன், குடிச்சுட்டு போங்கன்னு சொன்னாள்.
இல்லை நான் கிளம்பறேன்….. எதுவும் வேணும்னா கூப்பிடுன்னு சொல்லிட்டு, நான் செஞ்ச வேலையை அவள்
கவனிக்கறதுக்குள்ள கிளம்பிட்டேன்.
ஒரு ஏழு மணி வாக்குல அவள் என் வீட்டுக்கு வந்தாள். ரெண்டாவது குழந்தைக்கு காய்ச்சல் அடிக்கிற மாதிரி இருக்கு.
ஹாஸ்பிடல் போகனும்னு சொன்னாள். சரின்னு சொல்லிட்டு நானும் கிளம்பினேன்.
முதல் குழந்தையை என் பொண்டாட்டியை பாத்துக்க சொல்லிட்டு, நானும் அவளும், ரெண்டாவது குழந்தையை தூக்கிகிட்டு
ஹாஸ்பிடலுக்கு கிளம்பினோம்.
எங்க காலனி இருந்தது அவுட்டர் ஏரியா. ஓசூர் குளிர் நடுக்கி எடுத்தது. அவசர அவசரமா கிளம்பினதில்,
அவள் குழந்தைக்கு மட்டும் சொட்டர் போட்டு, தலைக்கு குள்ளா எல்லாம் போட்டு விட்டுட்டு தனக்கு போட்டுக்க மறந்துட்டா.
நாங்க இருந்த இடத்துல இருந்து ஹாஸ்பிடல் போகனும்னா, கிட்டதட்ட மெயின் ரோட்டுக்கே ஒரு அஞ்சு கிலோ மீட்டராவது போகனும். அங்கே இருந்து ஹாஸ்பிடலுக்கு எப்படியும் நாலு கிலோ மீட்டர் வரும்.
மணி வேற எட்டை நெருங்கிக் கொண்டிருந்ததால், நல்ல குளிர் இருந்தது. பவுர்ணமி நிலவின் வெளிச்சம் இரவை பகலாக
மாற்றிக் கொண்டிருந்தது.
எங்கள் காலனியில் இருந்து மெயின் ரோடு வரும் வரை ரோடு மோசமாக இருக்கும். பகல்லயே பாத்து பாத்து தான்
வண்டி ஓட்ட முடியும். இரவில் கேட்கவா வேண்டும். எப்படியோ தட்டு தடுமாறி, மெயின் ரோட்டை வந்து சேர்ந்தோம்.
அவள் குழந்தையை அணைத்து பிடித்தபடி, என்னை நெருக்கி உட்கார்ந்து இருந்தாள். பனியோடு சேர்ந்து காத்தும் வீசியது.
நிலவின் குளிர்ச்சி, பனி, காத்து மூன்றும் சேந்த்து 58 வயதில் என்னை நடுக்கி எடுத்தது. எப்படியோ சமாளித்து
ஹாஸ்பிடலுக்கு வந்து சேர்ந்தோம். ப்ளட் டெஸ்ட் எழுதி குடுத்தாங்க. டெஸ்டுக்கு போனோம்.
ப்ளட் சாம்பிள் எடுத்துக் கொண்டு மறு நாள் தான் கிடைக்கும் என்று கூறிவிட்டார்கள்.