எங்கிருந்தோ வந்தாள்-05

அதான் மின்னல் வெளிச்சத்துல அவ்வளவு பெருசா தெரியுதே….. அப்புறம் என்ன….? என்றாள்.
உனக்கு தானே தெரியுது….. இங்க வேற யாரு இருக்காங்க…. அதுல இருந்து விந்து வெளியே வந்தா தான் அது அடங்கும்….
அதுவரைக்கும் அது அடங்காது….. என்றேன்.
அப்ப…. அப்படி ஓரமாவாவது போங்க….. என்றாள்.
மொதல்லயே அதுக்கு தான் போனேன்….. ஆனா நீ தான் நானும் வர்றேன்னு அடம் பிடிச்சு கூடவே வர்றே….
நான் என்ன பண்ணட்டும்…..? என்றேன்.
அதை நேரடியா சொல்ல வேண்டியது தானே…. நான் போங்கன்னு சொல்லியிருப்பேனே…. இப்படி காட்டிகிட்டு இருக்கறதுக்கு
அது எவ்வளவோ தேவலாம்….. என்றள்.
அப்படீன்னா….. சரி…. இரு வர்றேன்னு சொல்லிட்டு கொஞ்சம் அந்தப் பக்கம் இருட்டுக்குள்ள நகர்ந்து,
என்னோடதை பிடித்து ஆட்டிக் கொண்டு இருந்தேன்.
ஒரு ரெண்டு நிமிஷம் கூட ஆகியிருக்காது, எங்க இருக்கீங்க…? எனக்கு பயமா இருக்குதுன்னு சொல்லிகிட்டு பக்கத்துல
வந்து நின்னுகிட்டா.
நீங்க வீட்டுக்கு போயி பண்ணிக்கங்க….. வாங்க வாசலுக்கு போகலாம்…. என்றாள்.
மழை எப்படி பெய்யுது பாரு….. இது எப்ப நிக்கறது….. நாம எப்ப வீட்டுக்கு போறது…… கொஞ்சம் அந்த பக்கம் போய் நில்லு,
நான் ஒரு அஞ்சு நிமிஷத்துல வந்துடறேன்....னு சொல்லிகிட்டே நான் நிறுத்தாமல் என்னோட ஆணுறுப்பை
அசைத்துக் கொண்டே இருந்தேன்.
ம்ம்ஹும்….. நான் போக மாட்டேன்…. எனக்கு பயமாயிருக்கு……
இருட்டா தானே இருக்கு….. பரவாயில்லை நான் இங்கேயே நிக்கிறேன்…. என்றாள்.
நான் வேண்டுமென்றே…. நீ இருந்தா எனக்கு வராது….. லேட் ஆகும். ப்ளீஸ்… கொஞ்சம் அந்த பக்கமா போய் நில்லு… என்றேன்.
ம்ம்ஹும்….. மாட்டேன்… எனக்கு பயமா இருக்கு…. என்றாள்.
நீ பாத்துகிட்டு இருந்தா நான் எப்படி ரேவதி….., ப்ளீஸ் புரிஞ்சுக்க….. என்றேன்.
இருட்டா தானே இருக்கு….. நீங்க பாட்டுக்கு செஞ்சுக்கங்க…. வேணும்னா நான் கண்ணை மூடிக்கிறேன்…. என்றாள்.
அவள் பேசிகிட்டு இருக்கும் போதே, அதி பயங்கரமா ஒரு மின்னல் வெளிச்சமும், கூடவே ஒரு பயங்கர சத்தத்துடன் ஒரு
இடியும் இடித்தது.
அவ்வளவுதான் இவள் இன்னும் என்னை நெருங்கி வந்து நின்று கொண்டாள். குழந்தைக்கு ஊசி போட்டிருக்கவும்
அது அவள் தோளில் அசந்து தூங்கிக் கொண்டு இருந்தது.
இயற்கையே பாரு ரேவதி நம்மளை இப்படி தனிமையிலேயும் இருட்டுக்குள்ளேயும் கொண்டு வந்து நிறுத்தியிருக்கு…..
பேசிகிட்டே என் ஆணுறுப்பை அவள் புட்டத்தில் புடவையோடு சேர்த்து வைத்து அழுத்தி தேய்த்தேன். அவள் அமைதியாக
நின்றாள். குழந்தை இடது தோள் பட்டையில் கிடக்க, நான் அவளின் வலது புற கண்ணத்தில் ஒரு முத்தம் கொடுத்தேன்.
கண்ணமெல்லாம் சிலிர்த்துக் கொண்டது. கீழே தொங்கிக் கொண்டிருந்த அவளுடைய வலது கையை பிடித்து,
எனது விறைத்து கிடந்த ஆணுறுப்பின் மீது வைத்தேன். கொஞ்ச நேரம் அசைவின்றி இருந்த அவளோட கை….
மெல்ல என் ஆணுறுப்பை இறுக்கி பிடித்தது. உலகத்தையே பிடிச்ச மாதிரி சந்தோஷமா இருந்துச்சு.
லேசாக அசைக்க ஆரம்பித்தாள். மழை நின்ற சத்தம் கேட்டது. இனி மேல் இந்த இடம் சேஃப்டி கிடையாது,
வா போகலாம் என்று அவளை அழைத்துக் கொண்டு பைக்கில் ஏறி ஸ்டார்ட் செய்தேன்.
இன்னமும் லேசாக தூறிக் கொண்டுதான் இருந்தது. குழந்தையை சால்வை போட்டு போர்த்தி,
தன்னோடு இறுக அணைத்த படி, என்னை நெருக்கி அமர்ந்து கொண்டாள்.
என்றைக்கும் இல்லாமல் இன்று புதிதாக, ஒரு கையால் என் இடுப்பை சுற்றி இறுக்கி பிடித்திருந்தாள்.
மழை பெய்து ஓய்ந்து இருந்ததால் ரோடு வெறிச்சோடிப் போய் காலியாக கிடந்தது.
அவள் கை, நான் வீட்டுக்கு கிளம்புகிற ஜோரில் போடாமல் மறந்து போன பேண்ட் ஜிப் ஓட்டைக்குள் நுழைந்தது.
அவளிடமிருந்து நான் இதை கொஞ்சம் கூட எதிர் பார்க்கவில்லை. ஐந்து கிலோ மீட்டர் தூரம் உருவிக்கொண்டே வந்தவள்,
எங்கள் காலனிக்குள் வண்டி திரும்பியதும்,
கையை உருவிக் கொண்டாள். புல்லட்டை நியூட்ரல் பண்ணி, எஞ்சினை ஆஃப் செய்தேன். பள்ளம்ங்கிறதால நான் எப்பவுமே
காலனிக்குள் திரும்பியதும் இப்படி ஆஃப் செய்து விடுவது வழக்கம்.
காலனியில் நடமாட்டமே இல்லை. மணி வேற பனிரெண்டு முப்பது ஆகியிருந்தது. கரெண்ட் வேற இல்லாததால் ஊரே
கும்மிருட்டாக கிடந்தது. தெரு நாய்கள் கூட மழைக்கு ஓடி ஒளிந்து இருந்தன.
வண்டி சத்தமின்றி பள்ளத்தில் ஓடிக் கொண்டிருந்தது. வீடு வந்ததும் என் வீட்டின் முன் பைக்கை நிறுத்தி ஃபோர்க் லாக்
செய்து விட்டு, அவளிடம் இருந்து குழந்தையை வாங்கிக் கொண்டேன்.
அவள் ஒரு நமட்டு சிரிப்புடன் போய் அவள் வீட்டு கேட்டை திறந்தாள். மழை பெய்து ஈரமாய் இருந்ததால்,
கேட் திறக்கும் பொழுது சத்தம் வரவில்லை. நான் குழந்தையை தூக்கிய படி மெல்ல பின்னாலயே சென்றேன்.
கதவை திறந்து உள்ளே வந்தோம். கதவை சாத்திவிட்டு வந்து மெழுகுவர்த்தி ஏற்றினாள்.
நான் குழந்தையை பெட்டில் படுக்க வைத்துவிட்டு திரும்பினேன்.
இன்னும் அவள் சிரித்துக் கொண்டே இருந்தாள். ஏன் ரேவதி சிரிக்கிறே….? என்றேன்.
அதற்கு அவள், இல்லே…. இவ்வளவு பெருசா தொங்கிகிட்டே வர்றது கூட தெரியாமல் நீங்க பாட்டுக்கு வர்றீங்களேன்னு
சிரிச்சேன் என்றாள்.
அப்பொழுதுதான் நியாபகம் வந்துச்சு. அட ஆமாம்….. நாம பாட்டுக்கு ஜிப் போடாம வர்றோமேன்னு டக்குன்னு ஜிப் போட
போனேன்.
அதான் வீடடுக்குள்ளே வந்துட்டீங்களே….. இனிமே எதுக்கு அதை போட்டுகிட்டு இருக்கீங்கன்னு சொல்லிட்டு,
கொஞ்ச நேரம் இருங்க…. நான் டிரெஸ் மாத்திக்கறேன் அப்புறமா நீங்க வீட்டுக்கு போங்க…. என்று மெழுகுவர்த்தியை
அனைத்துவிட்டு இருட்டுக்குள் டிரெஸ் மாற்ற தொடங்கினாள். அவள் ஒவ்வொரு துனியாக அவிழ்த்து போட போட,
ஆரம்பத்தில் கண் தெரியாமல் இருந்த எனக்கு, போக போக கண்கள் இருட்டுக்கு பழகி, அவளோட அரை நிர்வாண உடல்,
பிறகு முழு நிர்வாண உடல் என்று படிப்படியாக தெளிவாக தெரிய ஆராம்பித்தது. இவ்வளவு நாள், நான் இவளை தூண்டியது
போக, இப்பொழுது இவள் நம்மை தூண்டுகிறாள் என்று நல்லாவே எனக்கு தோன்றியது.
என் கை ஆட்டோ மேட்டிக்கா என் சட்டை பட்டன்களை கழற்றியது.
இருட்டுக்குள் ரெண்டே நிமிஷத்தில் சத்தம் வராமல் சட்டை, பேண்ட்டை கழற்றி போட்டுட்டு, பூனை போல நடந்து
அவளை பின் பக்கமாக வந்து கட்டி பிடித்தேன். மழையில் நனைந்ததால் வந்த குளிருக்கும் அதுக்கும் அவள் உடல்
கத கதப்பா இருந்துச்சு.
என் இடுப்பும், விறைத்து நின்ற ஆணுறுப்பும் அவள் பட்டக்ஸோடு ஐக்கியமாகியது. கைகள் தானாக அவளது
கொழுத்த மார்பகங்களை பற்றி மெண்மையாக கசக்க ஆரம்பித்தது. ரேவதி எதுவுமே சொல்லவில்லை.
என்னை நிமிர்ந்து பார்த்தாள். அவள் உதடுகளை கவ்வி ஆழமாக முத்தம் கொடுத்துவிட்டு, அவள் கழுத்தில் முகம் புதைத்தேன்.
அவளால் உணர்ச்சி தாங்க முடியாமல் அணத்த ஆரம்பித்தாள்.
அப்பா நல்லாயிருக்கு…. அப்படியே செய்ங்க…. என்றாள். இப்பவும் அவள் என்னை அப்பா அப்பான்னு தான் கூப்பிட்டாள்.
நிதானமாக ஒவ்வொரு பகுதியாக தடவி தடவி அவளை அனுபவிக்க ஆரம்பித்தேன். சுண்டினா ரத்தம் வர்ற அந்த அழகு சிலை,
என் கைக்குள் இருப்பதை நெனைச்சு நெனைச்சு சந்தோசப் பட்டேன். வயிறு இருக்குதா இல்லையான்னே தெரியலை.
சலவையா இருந்துச்சு. அதை தடவ தடவ ஆணந்தமா இருந்துச்சு.
மெல்ல கைகளை கீழே இறக்கி அவளது அந்தரங்கத்தில் கை வைத்தேன். இன்னைக்கு சாயங்காலம் நான் ஷேவ் பண்ணி
இருப்பாள் போல. சுத்தமா முடியே இல்லாமல், மொழு மொழு மொழுன்னு இருந்துச்சு.
வழ வழ வழன்னு ஏகத்துக்கு சுரந்து போய் கிடந்துச்சு.