6E208F
என் தம்பிக்காக-02
இதுவரை :
அக்கா முன்னாடியும், அம்மா முன்னாடியும், இப்படி அசிங்கமா நிக்கலாமா?... என்றாள் அம்மா.
தினமும் தானே டோங்கோ இப்படி ஆகுது.... இன்னைக்கு எதுக்கு கிள்ளுனா?... என்று அழுதான்.
சரி, சரி... அக்காவை அடிச்சிடலாம்... வலிக்குதாடா செல்லம்...?சரியா போயிடும்...
என்று சமாதான படுத்தற மாதிரி பேசிட்டு, மருந்து போட்டுக்கலாமா...?
எங்க கிள்ளுனா...? தொடையிலேயா....? எங்கே... காட்டு..., அம்மா மருந்து போட்டு விடறேன்.
என்று முகத்துக்கு போடற க்ரீமை எடுத்தாள்.
அமைதியாக நின்றான்.
இனிமேல் :
காட்டுடா... மருந்து போடலாம்...
திரும்பவும் அமைதியாக நின்றான். ஏன்டா வலிக்கலையா?... காட்டுடா மருந்து போட்டு விடறேன்
என்று அம்மா திரும்பவும் கூறினாள்.
அவன் டிரௌசரை கீழே இறக்கினான். படக்கென்று முழு உறுப்பும் வெளியே வந்து, ஒரு முழ நீளத்துக்கு
நீட்டிக் கொண்டு நிற்க... அம்மாவுக்கு கோபம் வந்தது.
உதை வாங்குவே... படவா... டிரௌசரை எதுக்குடா கழட்டுனே?... என்று அடிக்க போனாள்.
இங்க தான் கிள்ளுனா... என்று தன் ஆணுறுப்பை கையில் ஏந்தி காட்டினான்.
அம்மா காரி விக்கித்து போனாள். அடிப்பாவி... அந்த எடத்துல போயா கிள்ளுவாங்க...?
அங்க எதுக்குடீ கிள்ளுனே?... என்றாள் மகளிடம்.
அப்பதான், இனிமே என்கிட்ட இப்படி பண்ண மாட்டான்......
அதுக்காக அங்க போயாடீ கிள்ளுவாங்க....?
அம்மா... எனக்கு அதுதான் கைக்கு சிக்குச்சு.... கிள்ளிட்டேன்... அதுக்கு நான் என்ன பண்றது?... என்றாள் அக்கா காரி.
அப்படியே ரெண்டு போட்டேன்னா பாரு... பயலை, எந்த இடத்துல புடிச்சு கிள்ளி வச்சிருக்கே....?
நம்ம தம்பிடீ பாவம்னு தோனலை, இப்புடியா.... புடிச்சு கிள்ளுவே...? என்று மகளை கண்டித்து விட்டு,
நீ... இங்க பக்கத்துல வா சாமி....., மருந்து போட்டுக்கலாம், என்று ஹரியை அருகில் அழைத்தாள்.
ஹரி அருகில் வந்தான். எந்த இடம் காட்டு....
அவன் தன் ஆணுறுப்பின் மேல் பகுதியில் விரலை வைத்து காட்டினான். கிள்ளிய இடம் நல்லா செவந்து போயிருந்தது.
அம்மா காரிக்கு, சங்கடமா இருந்துச்சு.
என்னதான் இருந்தாலும், மகனோட முகத்தை பார்க்கிறது எப்படி....? அவனோட ஆணுறுப்பை பார்கிறது எப்படி....?
ரெண்டுக்கும் வித்தியாசம் இருக்கும்ல...
சும்மா சாதாரணமா இருந்துட்டா கூட பரவாயில்லை. இப்படி நீளமா... விறைச்சுகிட்டு நின்னா எப்படி இருக்கும்.
அம்மாகாரிக்கு தான் சங்கடமா இருந்துச்சே ஒழிய.... அக்காகாரிக்கு அப்படி இல்லை....
ஏன்னா தினமும் அவள்தான் அவனை குளிப்பாட்டி விடறா....
இப்படி அவனோட ஆணுறுப்பு, சின்ன சைஸ்ல விறைக்கிற காலத்துல இருந்து, இன்னைக்கு இவ்வளவு பெரிய சைஸா ஆகி விறைக்கிற வரைக்கும், தினமும் பாத்துகிட்டு இருக்கிறாள்.
அவ்வளவு பக்கத்துல...., அதுவும்.... அவனுது விடைக்க விடைக்க.... பாக்குறப்ப அம்மா காரிக்கே,
ஒரு மாதிரியா இருந்தது. மனசை யாரோ கலைச்சு விட்ட மாதிரி இருந்துச்சு.....
டக்குனு, மனசை திடப்படுத்திகிட்டு,
ஏன்டீ... இப்படியாடீ... புடிச்சு கிள்ளுவே....? பாரு எப்படி செவந்து போய் கிடக்கு.... என்று அதை கையில் பிடித்தாள்.
பிடித்தவுடன் அவளை அறியாமல் மீண்டும் மனசுகுள்ளாற, ஒரு விதமான ஷாக், ஏற்பட்டது.
காரணம், மகனோட ஆணுறுப்பு வின்னு வின்னுன்னு துடிச்சுகிட்டு இருந்துச்சு.
மனசு தடுமாற ஆரம்பிச்சுது. மனதை சற்று நெறி படுத்திக் கொண்டாள்.
இருந்தாலும், தன் கணவருடையதை போலவே மிகவும் பெரிய சைசில் இருப்பதை கண்டு,
மனசுக்குள்ளாற அவளுக்கு பெருமையாவும் இருந்துச்சு.
கையில எல்லாம், வழவழ வழன்னு பசையாட்டம் ஒட்டுச்சு.
ஏய்.... என்னடா... இது, இப்படி பண்ணி வச்சிருக்கே....? என்றாள்.
ஏம்மா... என்ன பண்ணி வச்சிருக்கான்.....? என்றாள் சுசீ.
இங்க பாருடீ.... வழவழ வழன்னு, ஒரே பசையாட்டம் கையில ஒட்டுது. போ... கூட்டி போய், தண்ணி ஊத்தி விடு.....
என்றாள் மகளிடம்.
ஐய்ய்.....யே கருமம், நா மாட்டேம்பா, என்னால முடியாது.
ஏன்டீ.... அப்புறம் தினமும் நீ தானே குளிப்பாட்டுறே.... இப்ப மட்டும் என்ன வந்துச்சாம்....?
அப்ப எல்லாம் இந்த மாதிரி வழவழன்னு இருக்காதும்மா.... நீயே போய் கழுவிவிடு....
எல்லாம் என் தலை எழுத்துடீ.... என்று சலித்துக் கொண்டாள்.
மகனோடதை கையில பிடிச்சுகிட்டு இருக்கும் போது, அது வின்னு வின்னுன்னு, துடிக்கிறதை,
அவளால உணரமுடிந்தது. கையில பிடிச்சு இருந்த மகனோட ஆணுறுப்பை விட்டுட்டு,
கடவுளே ஏன் என்னைய இப்புடி சோதிக்குறே.... ஹும்ம்... நான் இன்னும் இவன்கூட எப்படி எல்லாம் போராட போறனோ..... என்று அம்மாகாரி எழுந்தாள்.
சுசீக்கு, அம்மாவை நினைத்தால் பாவமாக இருந்தது.
சரி, சரி... நீ உட்காரு...... நானே கூட்டிபோறேன் என்றாள்.
வேணாம், வேணாம் நீ படம் பாரு, நான் கூட்டி போய்க்கிறேன்... டேய் எழுந்திருச்சு வாடா பாத் ரூமுக்கு...
அவன் புரியாமல் அம்மாவையே பார்த்துக் கொண்டு இருந்தான்.
வாடா பாத்ரூமுக்கு போலாம்...... என்றாள் மறுபடியும்.
நான் தான்.... காலையிலேயே..... குளிச்சிட்டேனே... என்றான்.
டோங்கோவை கழுவிக்கலாம் வா... அப்படீன்னா சரி.... என்று
ட்டடைங், ட்டடைங்... ட்டடைங், பாடிக் கொண்டே, டிரவுசரை கழற்றி வீசினான்.
அது போய், ஃபேனில் மாட்டிக் கொண்டது.
அது, அங்கு போய் மாட்டிக் கொள்ளும் என்று அவன் எதிர்பார்க்கவில்லை.
வாயில மியூசிக் போடுவதை நிறுத்திவிட்டு, டிரவுசரையே பார்த்துக் கொண்டு நின்றான்.
அக்கா எடுத்து தருவா,... நீ வா... என்றாள் அம்மா.
சிஸ்டர், அதை எடுத்து தர்றீங்களா?
போடா எடுத்துட்டு வர்றேன்.....
ஹூய்யா.... என்று சின்னப் பையனாட்டம் கத்திக்கொண்டே பாத்ரூமிற்கு ஓடினான். பதினெட்டு வயசுக்கு உண்டான
வளச்சியே இல்லை. தோற்றமும் பார்க்க பதினெட்டு வயசு பையன் மாதிரி தெரியாது.
பதினைஞ்சு வயசு பையனோட தோற்றம் தான் இருந்தது.
அம்மா காரி, அவனை குளிப்பாட்ட ஆரம்பித்தாள். முழு விறைப்போட, அவனது டோங்கோ நீண்டு இருந்தது.
எத்தனையோ தடவை குளிப்பாட்டி விட்டிருக்கிறா....
ஆனா அப்பெல்லாம், ஒன்றும் தோன்றியது இல்லை. இது மாதிரி பல தடவைகள் நீண்டு இருந்திருக்கின்றது.
இன்னைக்கு என்னமோ தெரியலை, கையை அதுல வைக்கவே.... ரொம்ப தயக்கமா இருந்துச்சு.
ஒருவேளை வழவழன்னு இருந்ததால அப்படி தோனுதோ...? ஒன்னும் புரியலை.
சிறிது நேரம் கழித்து, வேறு வழியில்லை, என்ன ஆனாலும் நாம் தான் செய்தாக வேண்டும் என்று முடிவு செய்து கொண்டாள். வேற யார் இதை செய்வாங்க.
( உலகத்துல வெளிய தெரியாத நியதியும், உண்மையும் இதுதான். ஒரு குடும்பத்துல யாருக்காவது ஏதாவதுன்னா,
அந்த குடும்பத்து உறுப்பினர்கள் தான், அவங்களுக்கு தோள் கொடுத்து நிப்பாங்க. மகன் கொலையே பண்ணிட்டாலும்
அப்பாவோ, அம்மாவோ, இல்லை உடன் பிறந்தவங்களோ தான், கோர்ட்டுக்கும், கேசுக்கும் அலைவாங்க.
அடிபட்டு ஆஸ்பத்திரியில படுத்துகிட்டாலோ, இல்லை படுத்த படுக்கையா இருந்தாலோ, அந்த குடும்பத்துல இருக்கிறவங்க தான் அவங்களை கவனிச்சுக்குவாங்க.... உடம்புக்கு தண்ணி ஊத்தி விடறதுல இருந்து, பீ துணி கசக்கி போடறது வரைக்கும், குடும்பத்து ஆளுங்க தான் பாப்பாங்க.
இப்படி ஹரி மாதிரி ஒரு பையன் இருந்தாலும், அவனையும் இப்படித்தான் ரகசியமா, நாலாம் பேருக்கு தெரியாம கவணிச்சுக்குவாங்க. இதெல்லாம் குடும்ப ரகசியம். வெளிய வரவே வராது. ரெண்டாவது இதுல தப்பு எதுவும் இருக்குற மாதிரி எனக்கு தோனலை. இந்த உலகத்துல பொறந்த எல்லா ஜீவராசிகளும் இப்படித்தான் செய்யும். )
இத்தனை நாளா அக்காகாரி தான் குளிப்பாட்டுவா.... இன்னைக்கு என்னவோ மாட்டேங்குறா...!!!
ஆனால், நமக்கே இப்படி இருக்கே... அவ வயசுபுள்ளை, பாவம் அவளுக்கு எப்படி இருக்கும்,
என்று எண்ணினாள்.
வேறு வழியில்லை, கண்டிப்பா நான் தான் இதை செஞ்சாக வேண்டும். ஆனால்...., நான் ஒருத்தியா இவனை பராமரிக்கிறதும் ரொம்ப சிரமம். பயலும் பெரியவன் ஆகிட்டான்,
கூடுமான வரைக்கும் அவள் கூட அவன், தப்பா ஏதும் நடந்துக்காமல் பாத்துக்கணும் என்ற முடிவுக்கு வந்தாள்.
உடம்புக்கு தண்ணி ஊத்தி விட்டுட்டு, கீழே ஆணுறுப்பை சோப்பு போட்டு கழுவுவதற்காக அதை கையில் ஏந்தினாள்.
அது இன்னும் முழு விறைப்பிலேயே இருந்தது. மனதிற்குள் சங்கடத்துடனேயே அதை கழுவ ஆரம்பித்தாள்.
வழவழன்னு நிறைய திரவம், பசையாட்டம் அப்பிய படி இருந்தது.
குத்துகால் போட்டு உக்காந்து, சோப்பு கையால உருவி உருவி, கழுவிகிட்டே புத்திமதி சொல்ல ஆரம்பித்தாள்.
தம்பி நீ பெரிய பையன் ஆயிட்டே.., இனிமேல் இப்படில்லாம் பண்ண கூடாது....
அக்காவும் பெரிய பொண்ணா ஆயிட்டாள்... அதனால அக்கா முன்னாடியும், என் முன்னாடியும்,
இப்படி டோங்கோவை காட்டிட்டு நிக்க கூடாது..... புரியுதா.....? என்றாள்.
அம்மா கழுவ, கழுவ டோங்கோ இன்னும் விறைப்பா ஆச்சு.
ஆனால் அவனோ, அண்ணாந்து கண்ணை மூடிகிட்டு இருந்தான்.
ஆனால் அம்மா காரியோ, அது தெரியாமல், அவனுடைய ஆணுறுப்பின் முன் தோலை பின்னுக்கு தள்ளி,
ஆணுறுப்பு முழுவதுக்கும், சோப்பு போட்டு உருவியபடி, கழுவிக்கொண்டு இருந்தாள்.
இங்கே ஹாலில், அக்கா காரி, குச்சி ஒன்றை எடுத்து ஃபேனில் தொங்கிய தம்பியோட டிரௌசரை
எடுத்துக்கொண்டு இருந்தாள். ஒரு வழியாக டிரௌசரை எடுத்து ஒரு உதறு, உதறிவிட்டு பார்த்தாள்.
உச்சா போற இடத்தில் வட்டமாக பெருசா ஈரமா இருந்துச்சு.
தொட்டுப் பார்த்தாள். வழவழப்பாக இருந்தது.
மோந்து பார்த்தாள். ஒரு மாதிரி மணம் வீசியது. ஒன்றும் புரியாமல் அதை எடுத்துக் கொண்டு,
பாத்ரூமுக்கு வந்தாள். அம்மா தம்பியோட டோங்கோவுக்கு, பேசிக்கொண்டே சோப்பு போட்டபடி
இருப்பதை பார்த்தாள்.
என்னடா...., நான் சொல்றது புரிஞ்சுதா...?
அவன் பதில் பேசாமல், கண்ணை மூடி, அண்ணாந்தபடி நின்று கொண்டிருந்தான்.
அம்மா... அவன் நீ பேசறதை கவனிக்கலை, அவன் கண்ணை மூடிகிட்டு கனவுல இருக்கான் என்றாள்.
என்ன.... கனவுல இருக்கானா...? என்றாள் அம்மா.
திடீரென்று,
ம்மா...ம்மா..ம்மா...
ஏன்டா....?
உச்சா வர்ற மாதிரி இருக்கும்மா...
ஹரி மெல்லிய குரலில் கத்தினான்.
உச்சா வருதா.....
என்று கேட்டுக்கொண்டு இருக்கும் போதே, விந்தை தன் அம்மாவின் மேல் தெளிக்க விட்டான்.
ஏகப்பட்ட விந்து அம்மாவின் முகத்தில் படர்ந்து இருந்தது.
அம்மாகாரி, அழுதேவிட்டாள்.
கருமம் புடிச்சவனே..., ஏன்டா இப்படி படுத்தி எடுக்கறே...?
கடவுளே இது என்ன சோதனை... இன்னைக்கு ஏன் இப்படி எல்லாம் பண்றான் இவன்....?
என்னடா ஆச்சு உனக்கு....?
அவனோ தன் அம்மா முகத்தில் விந்தை தெளித்து விட்டதையும்,
அவள் முகம் சுழிப்பதையும் பார்த்து கேலி செய்து சிரித்தான்.
அவனை அடிக்க போன, தன் மகளை தடுத்து விட்டாள்.
விடுடீ.... அவன் புரியாமல் ஏதோ பண்ணிக்கிட்டு இருக்கான்... விட்டுடு...
என்று முகத்தை கழுவிக்கொண்டு,
நீ... தண்ணியை ஊத்தி விட்டு, கூட்டிகிட்டு வான்னு சொல்லிட்டு போய்ட்டாள்.
சுசீக்கு உடனே, தம்பியோட லாப்டாப்புல பாத்த வீடியோ, ஞாபகத்திற்கு வந்தது.
அதுலேயும் இப்படித்தான் தம்பியோட ஆணுறுப்புல இருந்து வந்த மாதிரி வெள்ளையா...,
அதுல நடிச்சவன்கிட்ட இருந்து வந்துச்சு.
அவனையே மிரண்டு போய் பாத்துகிட்டு நின்ற அக்கா காரி,
அடுப்படிக்கு சென்று அருவா மனையை எடுத்துகிட்டு வந்து,
டேய்... அம்மாகிட்ட பண்ணுன மாதிரி என் கிட்ட பண்ணுனே....
டோங்கோவ புடிச்சு அறுத்து புடுவேன் பாத்துக்க-ன்னு சொல்லிட்டு,
தண்ணிய ஊத்தி வழவழன்னு இருந்ததை எல்லாம் கழுவி, துண்டால துடைச்சு விட்டாள்.
அதிலிருந்து இன்னும் கசிந்தது.
அவன் திரும்ப, திரும்ப சிரிச்சுகிட்டே இருந்தான்.
தலையில ரெண்டு குட்டு வச்சு, இடுப்புல டிரௌசரை போட்டுவிட்டு கூட்டி வந்தாள்.
இது மாதிரி ஏதாவது ஒரு கூத்து தினமும் அவங்க வீட்டுல நடந்துகிட்டு தான் இருக்கும்.
சில சமயம், டிரெஸ்ஸை கழட்டிட்டு, கால் ரெண்டையும் விரிச்சு வச்சுக்கிட்டு,
குனிஞ்சு கால் சந்து வழியாக, அம்மா அம்மா என்பான்.
அப்புறம், குஞ்சை வெறைக்க வச்சு, அதுல டம்ளரை எடுத்து மாட்டிகிட்டு சுத்துவான்.
இப்படியே ஒருவாரம் ஓடிப்போனது.
அதுக்கப்புறம் ஒருவாரம் ஓடிப் போனது. இரவு மூவரும் படுத்து விட்டனர்.
கட்டிலில் முன்னாடி அவனோட அக்காகாரி சுசீ படுத்திருந்தாள். நடுவில் அவன் அம்மா படுத்துக் கொள்ள,
இவன் கடைசியாக படுத்து இருந்தான். மணி ஒரு பதினொன்று இருக்கும்.
யாரோ அழுவுற சத்தம் கேட்டு அம்மா, கண்ணை முழிச்சு பார்க்க, இவன் திரும்பி படுத்தபடி அழுது கொண்டு இருந்தான்.
இவளுக்கு தூக்கி வாரி போட்டது.
ஏன்டா சாமி அழவுறே...? என்று கேட்க,
இவன் டோங்கா வலிக்குது-ன்னு, சொல்லி அழுதான்.
பூச்சி ஏதும் கடிச்சிடுச்சா சாமி...?
இல்லை... எதுவும் கடிக்கலை...
அப்புறம் எப்படிடா வலிக்கும்னு சொல்லிட்டு இருட்டுகுள்ள கையை விட்டு, அதை தொட்டு பார்த்தாள்.
அதிர்ச்சியுடன் கையை எடுத்து கொண்டாள்.
ஏய்... கம்முனு படுக்க மாட்டே...? படுடா கம்முனு... என்று ஒரு அதட்டு அதட்டி விட்டு, திரும்பி படுத்துக் கொண்டாள்.
அதற்கப்புறம் சிறிது நேரம் கழித்து மீண்டும் அழுகை சத்தம் கேட்டு திரும்பினாள்.
ஏன்டா என்னடா பண்ணுது. இப்புடி அழுவுறே...?
டோங்கோ வலிக்குது....
அவளுக்கு புரிஞ்சுது. தானும் அந்த பருவத்தை கடந்து வந்தவள் தானே.
இருட்டுகுள்ள கையை விட்டு பார்த்தப்பவே தெரிஞ்சுகிட்டா. இரும்பாட்டம் அவ்வளவு பெருசா இருந்துச்சு,
அப்புறம் வலிக்காமல் என்ன செய்யும்.
நீ அதுல கையை வச்சு நோண்டுனியா...?
இல்லை...
பொய் சொல்லாதே...
சத்தியமா... நான் தொடலை...
கையை வைக்காம எப்படிடா அவ்வளவு பெருசா வந்துச்சு... சும்ம்ம்...மா... அதை நோண்டிகிட்டே இருக்க வேண்டியது,
அப்புறம்... வலிக்குதுன்னு அழுவ வேண்டியது... என்னால முடியலை சாமின்னு சொல்லிட்டு திரும்பி படுத்துக் கொண்டாள்.
அவனுக்கு விந்து கட்டிகிச்சு, என்று அவளுக்கு தெரியும்.
கைல செஞ்சு விட்டா வந்துடும். ஆனா யார் செய்யறது...? கிடக்கட்டும் கொஞ்ச நேரம் போனா தானா அடங்கிடும். என்று தன்னை சமாதானப் படுத்திக்கொண்டு அமைதியுடன் இருந்தாள்.
பாவமாகவும் இருந்தது. கைல செஞ்சுக்க அம்மா, நானே பழக்கிவிடறதா?
சும்மா நாள்லயே, எப்ப பாத்தாலும் அதுலயே கையை வச்சுகிட்டு இருக்கான்.
இதுல... இந்த பழக்கத்தை வேற கத்து குடுத்துட்டா அவ்வளவுதான்.
என்று எண்ணி கொண்டு கம்முனு இருந்தாள்.
ஒரு இருபது நிமிடம் போயிருக்கும், மனசு கேட்காமல் அவன் முகத்தை தொட்டுப் பார்த்தாள். ஆச்சர்யமாக இருந்தது.
அவன் இன்னும் அழுதுகொண்டே இருந்தான். கண்களில் இருந்து தாரை தாரையாக கண்ணீர் வந்து கொண்டு இருந்தது.
மனசு படக்கென்று இளகிப் போனது.
பேசாம கையில செஞ்சு விட்டுறலாமா? என்று தோன்றியது.
மனசு, அதை தப்பு என்று சொல்லிக்கொண்டே இருந்தது. இன்னொரு பக்கம்,
வலியின் வேதனையில் தவிக்கும், மனநோயாளியான மகனை, தவிக்க விடுவதும் தப்பு, என்று மனசு புலம்பியது.
அவனுக்கு தெரிஞ்சா, அவன் செஞ்சுக்க மாட்டானா....?
வலியின் காரணம் தெரியாமல் தவிக்கிறவனை, ஒதுக்குறது பாவம்னு தோனுச்சு.
பெரிய மனப் போராட்டத்திற்கு பிறகு, பெற்ற பாசம், கட்டுப்பாடுகளை உடைத்து எறிந்தது.
ஒரே ஒரு முறை..., எப்படின்னு சொல்லிக் கொடுத்துட்டு விட்டுடலாம்.
அதன்பிறகு அவனே பார்த்துக் கொள்வான். என்று தன்னைத்தானே சமாதானப்படுத்திக் கொண்டாள்.
அவன் எல்லாரை மாதிரியும், சராசரி பையனா இருந்தா கூட பரவாயில்லை.
அவனே ஒரு மனநோயாளி மாதிரி.
மாதிரி என்ன மாதிரி..., மனநோயாளியே தான். சின்ன பையனா இருந்தப்ப எல்லாம், எங்க உச்சா போறோம்னு கூட தெரியாது. அதுக்கப்புறமா, சொல்லி கொடுத்து, சொல்லி கொடுத்து, இப்ப இப்பதான் சரியா இருக்கான்.
இவனுக்கு எல்லாமே நாமதான், நாமே உதாசீனப் படுத்தினா...
வேற யார் வந்து இந்த மாதிரியான விசயத்துல உதவி செய்வாங்க.
இந்த உலகத்துல, வயசு வந்த எல்லாருக்கும், இது தேவைதான்.
ஊர்ல யாரும் செய்யாததையா, நாம சொல்லி கொடுக்க போறோம்.
சரி... வேற யார்தான் வந்து இதை இவனுக்கு....., இப்படி இப்படி செய்டான்னு சொல்லி தருவாங்க....
மனதை திடமாக்கிக் கொண்டு, ஒரு முடிவுக்கு வந்தவளாக, இதை ஒரு சேவையாக எண்ணி,
அவன் முதுகுப் பக்கமாக நெருங்கி படுத்தாள்.
கையை முன்னால பக்கம் விட்டு, மகனின் கண்ணீரை சேலை தலைப்பால் துடைத்து விட்டாள்.
மெதுவாக, தயங்கி, தயங்கி கையை கீழே இறக்கி அவனுடைய ஆணுறுப்பை பிடித்தாள்.
மின்சாரத்தை தொட்டது போல் துவண்டு போனாள்.
கை கூசியது. அஞ்சு உசுரும் செத்து போனது.
செத்துப்போன மனசோட, இயந்திரம் போல் கை அவனுதை, இயக்கி விட ஆரம்பித்தது.
இயங்க ஆரம்பிச்ச சிறிது நேரத்தில், மகனின் கண்ணீர் நின்று போனது.
தான் செய்வதை எண்ணி, அவள் விழியோரம் நீர் வழிந்தது.
நெருப்பை கையில் பிடித்திருப்பது போல், தவித்துப் போனாள்.
நாம் அவனுக்கு அம்மா அல்லவா, மனசு மிகவும் பேதலித்துப் போனது.
அவளோட சூழ்நிலையில், இது தப்பில்லைன்னு அவள் மனதுக்கு விளங்கும் வரைக்கும்,
இந்த குற்ற உணர்வு அவளுக்குள் இருந்து கொண்டுதான் இருக்கும்.
கை மட்டும்தான் இயங்கியதே தவிர, புத்தி வெளியிலேயே நின்று கொண்டது.
மகனிடம் இருந்து மூச்சுக்காற்று வேறு மாதிரி வர தொடங்கியது.
அம்மாவுக்கு முதுகை காட்டியபடி படுத்து இருந்தவன், இப்போது மல்லாந்து படுத்துக் கொண்டான்.
பக்கவாட்டில் அசைந்து கொண்டு இருந்த கையை, இப்பொழுது மேலே ஏற்றி இறக்கிக் கொண்டு இருப்பது,
கை வலியை ஏற்படுத்த தொடங்கியது.
மகனின் ஆணுறுப்பின் நீளம் ரொம்ப அதிகமாக இருந்தது. இதனாலேயே கைவலி ஏற்ப்பட்டது.
வலி பொறுக்காமல் சற்று நேரம் நிறுத்தினாள்.
ஒரு பத்து செகண்ட் கூட மகனால் காத்திருக்க முடியவில்லை.
மகனுடைய கை, அவள் கையை பிடித்து, அவள் செய்த மாதிரியே, வேகமாக செய்ய ஆரம்பித்தது.
மகனுக்கு விந்து வரப்போகிறது என்பதை புரிந்து கொண்டாள், வேகமாக இயக்க ஆரம்பித்தாள்.
மல்லாந்து படுத்து இருந்ததால், சற்று நேரத்தில் மகனின் விந்து தன் கைகளில், வெதுவதுப்பாக வழிவதை உணர்ந்தாள்.
மேலும் தொடர்ந்து அசைத்து, மிச்சம் மீதி இருப்பதையும் வெளியே கொண்டு வந்தாள்.
தன் புடவை தலைப்பால் மகனின் வியர்த்துப் போன முகத்தை துடைத்து விட்டாள்.
பிறகு அதாலயே, அவனுடைய ஆணுறுப்பையும் துடைத்து விட்டு, தன் கையையும், துடைத்துக்கொண்டு
திருப்பி படுத்துக் கொண்டாள்.
அடுத்த நாளும், அதற்கு அடுத்தடுத்த நாட்களிலும், இதே மாதிரி செய்ய வேண்டும் என்று எதிர்பார்த்தான்.
வேறு வழியின்றி அம்மாகாரியும் செய்துவிட தொடங்கினாள்.
தாய்க்கும், மற்ற பெண்களுக்கும் வித்தியாசம் புரியாத, மனநிலை கொண்ட ஒரு பையன்.
இது படைத்தவனின் குற்றம்.
இங்கு குற்றவாளி, மகனோ, அல்லது தாயோ அல்ல.
கடவுளே முதல் குற்றவாளி.
இப்படி ஒரு பையனை படைத்து, அவனுக்குள் அளவுகடந்த காம உணர்வுகளை கொடுத்து,
அது சரி செய்ய வேண்டிய முறையையும், பொறுப்பையும், இறைவனே ஏற்பாடு செய்து இருந்தான்.
இரவு படுத்தபின், பாதி இரவில், தாயின் கையை எடுத்து தன் மேல் போட்டுக்கொண்டு....,
இறுக்கமாக, தன்னை அனைத்தபடி வைத்துக்கொண்டு...., படுத்துக் கொள்வான்.
அவள் தூங்கும் போது, தன் விறைத்த, ஆண்குறி மேல, அம்மாவின் கையை பிடித்து வைத்துக் கொள்வான்.
அவளும் புரிந்துகொண்டு, அவனுக்கு கையால் செய்து விடுவாள்.
எந்த தப்புமே முதல் முறை செய்யற வரைக்கும் தான் உறுத்தும். பிறகு பழகிடும்.
ஆரம்பத்தில், அருகில் படுத்திருக்கும் மகனுக்கு
கையால் செய்து விடுவது, அவளுக்கு எந்த ஒரு சிரமத்தையும் கொடுக்கவில்லை.
சிறிது நாட்களிலேயே, இது சகஜமாகவும் போய்விட்டது.
தினமும் ரெகுலரா, இது வாடிக்கையான ஒன்றாக மாறிப்போனது.
இப்படி.... இரவில் நடக்கும் விசயம், சில சமயம் பகலிலும் அம்மாவிடம் பிடிவாதம் பிடிப்பான்.
வேறு வழியின்றி அம்மாவும் செய்து விடுவாள்.
