top of page
6E208F
ஹரியோட அம்மா
ஹரியோட அம்மா

என் தம்பிக்காக-03

இதுவரை :
எந்த தப்புமே முதல் முறை செய்யற வரைக்கும் தான் உறுத்தும். பிறகு பழகிடும்.
ஆரம்பத்தில், அருகில் படுத்திருக்கும் மகனுக்கு
கையால் செய்து விடுவது, அவளுக்கு எந்த ஒரு சிரமத்தையும் கொடுக்கவில்லை.
சிறிது நாட்களிலேயே, இது சகஜமாகவும் போய்விட்டது.
தினமும் ரெகுலரா, இது வாடிக்கையான ஒன்றாக மாறிப்போனது.
இப்படி.... இரவில் நடக்கும் விசயம், சில சமயம் பகலிலும் அம்மாவிடம் பிடிவாதம் பிடிப்பான்.
வேறு வழியின்றி அம்மாவும் செய்து விடுவாள்.

இனிமேல் :
அக்காகாரி காலேஜ் போனதுக்கு அப்புறம், அவனோட அம்மாகிட்ட வந்துடுவான்.
செஞ்சுவிடச் சொல்லி, டிரௌசரை அவுத்துகிட்டு நிப்பான்.
அம்மா காரிக்கு ஏன்டா பழக்கி விட்டோம்னு ஆயிடுச்சு.
உனக்கு என்னடா தினமும் செய்யனுமா....? உடம்பு என்னத்துக்கு ஆகுறது....
கம்முனு போடா... செஞ்சு விட முடியாது என்பாள்.
அமைதியா போய்ட்டு, அடுத்த பத்தாவது நிமிஷம் திரும்பவும் வந்து நிற்பான்.
அதுவும் பக்கத்துலயே வந்து, உரசிகிட்டே நிப்பான். அவனுது மேல பட்ட உடனேயே அம்மாவுக்கு எரிச்சலா இருக்கும்.
எத்தனையோ தடவை எரிச்சல் தாங்க முடியாம ஓங்கி அறைஞ்சும் இருக்கிறாள்.
அந்தமாதிரி நேரத்துல கையில கிடைச்சதை தூக்கி போட்டு உடைப்பான். வெறி பிடிச்ச மாதிரி நடந்துக்குவான்.
அதே சமயம் செஞ்சு விட்டுட்டா, அந்த நாள் முழுக்க பகல்ல கம்முனு இருப்பான்.
இதை யோசனை பண்ணிகிட்டே, அம்மாகாரியும் செஞ்சு விட்டுடுவா.
இது வரைக்கும் ஒரு ஜம்பது முறையாவது செஞ்சு விட்டிருப்பாள்.
ஆனா ஒரு தடவை கூட அதுமேல ஆசைபட்டது இல்லை.
விதியேன்னு நினைச்சு தான், இத்தனை நாளா செஞ்சுவிடுறா....
ஆரம்பத்துல அம்மாகாரியிடம், இருந்த குற்ற உணர்வுகள், கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மறைந்து போக ஆரம்பித்தது.
இதை மன நோயில் இருக்கும் மகனுக்கு செய்யும் சேவையாக நினைத்து செய்ய தொடங்கினாள்.
ஆனால் நாளாக, நாளாக மகன் தன்னை நெருங்கி படுத்துக் கொண்டு செய்யச் சொல்வது,
அவளுக்குள், ஒரு வித, சங்கடமான உணர்வை ஏற்படுத்தியது.
யார்கிட்ட போய் இதையெல்லாம் சொல்ல முடியும். அவன் விடும் மூச்சுக் காற்றின் சத்தம், அவளை தடுமாற வைத்தது.
அருகில் படுத்திருப்பது என்னவோ மகன்தான்.
ஆனால் செய்யும் வேலை...? உணர்ச்சிகள் மிகுந்ததாச்சே...... அவளும் பொம்பளைதானே....,
இது என்னைக்கு பத்திக்க போவுதோ, தெரியலைங்கற மாதிரி அவளுக்கு தோன்றியது.
உறவு மட்டும் தான் தொப்புள்கொடி உறவு.
மீதி நடைமுறை உறவுகள் எல்லாம் மாறிப் போய் கொண்டிருந்தது.
தனக்கு கை வலிப்பதாகவும், நீயே இப்படி செய்து கொள்ளலாம் என்றும் அவனிடம் பலமுறை கூறிவிட்டாள்.
ஆனால் பலனில்லை. அவன் அம்மாவின், கை சுகத்தையே நாடினான்.
இது காமம், இதுல பொம்பளை சுகம் அவசியம்,
இதெல்லாம் அவனுக்கு தெரியவே தெரியாது.
அவனை பொறுத்த வரைக்கும், தனக்கு வலிக்குது, இதை செஞ்சா நல்லா இருக்கு அவ்வளவுதான்.

அன்று நிறைந்த பௌர்ணமி நாள்.
நிலா வெளிச்சம் மிகவும் பிரகாசமாக இருந்தது. நிலாவும் பெரியதாக இருந்தது.
இரவு மூவரும் குளித்துவிட்டு படுப்பதுதான் வழக்கம்.
அன்றும் அதுபோல தான், அக்கா சுசீ இவனையும் குளிப்பாட்டி விட்டு, தானும் குளித்துவிட்டு வந்தாள்.
வந்தவள்.... தம்பி லேப்டாப்பில் படம் பார்த்துக் கொண்டிருப்பதை, பார்த்துவிட்டு திட்டினாள்.
டேய்.... லாப்பை மூடி வச்சுட்டு படு... என்று அதட்டவும்,
கம்முனு மூடி வச்சுட்டு படுத்துக் கொண்டான்.
அக்கா காரியும், லைட்டை ஆஃப் பண்ணிட்டு படுத்துக் கொண்டாள்.
எல்லா வேலையும் முடிஞ்சு, குளிச்சு முடிச்சுட்டு அம்மா வந்து படுக்கும் போது மணி 11 ஆகி இருந்தது.
சுசீ தூங்கியிருந்தாள். இவனும் அமைதியாக படுத்திருப்பதை பார்த்து விட்டு, ஆச்சர்யமடைந்தாள்.
இன்றைக்கு பௌர்ணமி நாள். இந்தப் பயள் ரொம்ப வேகமால்ல இருப்பான்... இன்னைக்கு என்ன அமைதியா படுத்திருக்கிறான். என்று எண்ணிக்கொண்டே, ஜன்னல் அருகே சென்று வெளியே நிலா காய்வதை வேடிக்கை பார்க்க
ஆரம்பித்தாள்.
வாணமெங்கும் நிலா வெளிச்சம் பளீரென்று இருந்தது. மாடியில் இருந்து பார்த்ததால், ஊர் அடங்கிப் போயிருந்தது
தெரிந்தது. பெரிய ஊர் இல்லை என்றாலும், கொஞ்சம் சுமாரான ஊர். சற்று நேரம் வேடிக்கை பார்த்து
கொண்டிருந்து விட்டு, படுக்கைக்கு வந்து ஏறி இருவருக்கும் நடுவில் படுத்துக் கொண்டாள்.
இவள் படுத்தது தான் தாமதம். உடனே இவள் கையை எடுத்து தன் மீது போட்டு இறுக்கிக்கொண்டான்.
அப்ப இவ்வளவு நேரமா தூங்காம தன்னை எதிர்பார்த்து படுத்திருப்பதை நினைத்து ஆச்சரியப்பட்டாள்.
அவன் உடல் நடுங்கிக் கொண்டு இருந்தது.
காய்ச்சல் ஏதும் அடிக்கிறதா என்று தலையை தொட்டுப் பார்த்தாள்.
தலை சுடவில்லை, கழுத்தும் சுடவில்லை, ஆனால் உடல் வெப்பமாக இருந்தது.
அணத்தியபடி படுத்து இருந்தான். மல்லாந்து படுத்து இருந்ததால், ஜன்னல் வழியாக தெரிஞ்ச நிலா வெளிச்சத்தில், அவன் ஆணுறுப்பு விறைத்து டிரௌசருக்கு மேல் முட்டிக் கொண்டு இருப்பது, நிழலாக நன்கு தெரிந்தது.
வழக்கம் போல் அதை கையில் பிடித்தாள்.

அன்று பவுர்ணமி என்பதால், அவன் உடல், வழக்கத்துக்கு மாறாக ரொம்பவும் உதற ஆரம்பித்தது.
ரொம்பவே நடுங்கினான் பதறிப்போய் நெருங்கி படுத்துக் கொண்டாள்.
ஒன்னும் இல்லைடா... ஒன்னும் இல்லைடா... சரியாயிடும். அம்மா பாத்துக்கிறேன்...,
நீ கண்ணை மூடி தூங்கு... என்றாள்.
அவன் திரும்பி அம்மாவை இறுக்கி கட்டிப்பிடித்து கொண்டான். அவனுக்கு தலை கோதி விட்டாள்.
மகனுக்கு, ஏதோ உடம்புக்கு சரியில்லைன்னு அவளுக்கு தோன்றியது. மகனை இறுக கட்டி பிடிச்சுகிட்டு சமாதானப் படுத்திக் கொண்டு இருந்தாள்.
அவனது வெப்பமான மூச்சு காற்று அவள் கழுத்தில் பட்டு அவளை, திக்கு முக்காட வைத்தது.
இதுவரை எத்தனையோ முறை தன்னை கட்டிப்பிடித்து கொண்டு தூங்கியிருக்கிறான்.
அப்பொழுதெல்லாம் இப்படி இல்லையே. இன்றைக்கு என்ன இப்படி இருக்கிறது. என்று புரியாமல் விழித்தாள்.

ஒரு வளர்ந்த ஆணின் ஸ்பரிசத்தை அவனிடம் உணர்ந்தாள்.
கழுத்தில் மோதிய வெப்பமான மூச்சுக் காற்று, அவள் கண்களை சொருக வைத்தது.
முதல் முறையாக அவளுக்கு பயம் தோன்ற ஆரம்பித்தது.
அவனை தன்னிடமிருந்து விலக்க நினைத்தாள். ஆனால் அவனுடைய இருக்கமான பிடியில் இருந்து விடுபட
முடியாமல் தவித்தாள்.
அவனிடமிருந்து மட்டுமில்லை, மோகம் நிறைந்த, அந்த சூழ்நிலையில் இருந்தும் அவளால் வெளியே வர முடியவில்லை.
சிந்திக்க விடாமல், உணர்ச்சிகள் தன்னை ஆட்கொள்வதை அவள் உணர்ந்தாள்.
கண்கள் சொருக ஆரம்பித்தது.
கடவுளே என்ன இது..... எனக்கு திடமான மன பலத்தைக் கொடு இறைவா..... என்று மனசு கத்துவது,
எங்கோ கிணற்றுக்குள் இருந்து கத்துவது போல இருந்தது. அந்த குரலும் கூட, ஈன ஸ்வரத்தில் கேட்டது.
மகனின் ஸ்பரிசம், அவள் கணவரை ஞாபகப் படுத்தியது.
அவள் கரங்கள், அவனை பற்றிக் கொள்ள துடித்தது. கண்கள் மெல்ல மூடிக் கொண்டன. தன் மெய் மறந்தாள்.
அ..ம்..மா... வலிக்குதும்மா...
மகனின் குரல் கேட்டு, சடக்கென்று சுயநினைவுக்கு வந்தவள், உதறிக் கொண்டு எழுந்தாள்.
அவனை தள்ளி விட்டுட்டு, விலகிப் படுத்துக் கொண்டாள். ரொம்ப நேரம் அழுதுகொண்டே இருந்தாள்.
அம்மா வலிக்குது...ம்மா... அம்மா வலிக்குது...ம்மா...
மகனின் குரல், காதில் விழுந்தபடியே இருந்தாலும், மெல்ல தூங்கிப் போனாள்.
மணி ஒரு இரண்டு இருக்கும். யாரோ, விசும்பும் சத்தம் கேட்டது.
கண்விழித்து பார்த்தாள். மகன் எழுந்து அமர்ந்தபடி, அழுதுகொண்டு இருந்தான்.
பாவமாக இருந்தது. இன்னைக்கு பௌர்ணமி வேறு.
அவனுக்குள் உணர்ச்சிகள் ரொம்ப உச்சமாக இருக்கும் நாள்.
சில பேரைப் போல், ரொம்ப ஆர்ப்பாட்டம் பண்ணுவது எல்லாம் கிடையாது.
உணர்ச்சிகளை தாங்க முடியாமல் அழுவான்.
இப்பகூட அவன் ஒரு தப்புமே செய்யலை. தன்னை இறுக கட்டி பிடித்துக் கொண்டான். அவ்வளவுதான்.
நாம் தான் ஒரு மாதிரி..... நெர்வஸா ஆயிட்டோம்னு, அவளுக்கு தோன்றியது.
உச்சந்தலை முதல் உள்ளங்கால் வரை, உடல் முழுக்க ஏற்படும் உணர்ச்சி வேதனையை தாங்க முடியாமல்,
அழுதுகொண்டு இருக்கும் மகனை, பரிதாபமாக பார்த்தாள்.
தன் தலைமுடியை கூட, தானே சீவிக் கொள்ள தெரியாது, தினமும், அம்மாவோ இல்லை அக்காவோ தான் சீவி விடவேண்டும்.
மன நிலை கோளாரான இவர்கள் எல்லாரும் கடவுளின் குழந்தைகள். இவர்களை பராமரிக்கும் பொறுப்பு
இந்த ஜென்மத்தில் நமக்கு இருக்கிறது போல.
அதனால்தான், இப்படி ஒரு மகன் தனக்கு பிறந்திருக்கிறான் என்று எண்ணினாள்.
மகனின் விசும்பல் சத்தம் மனதை கரைத்தது. நடப்பது நடக்கட்டும்னு முடிவு செய்து,
அவனை நெருங்கி படுத்துக் கொண்டு, தம்பி அழுவாதடா..... அம்மாகிட்ட வா....... வாடா செல்லம்.....
நான் பாத்துக்கிறேன் வா..... என்று அழைத்தாள்.
அவ்வளவுதான்....., உடனே திரும்பி, தன் அம்மாவை இறுக்கி கட்டிக் கொண்டு படுத்துக் கொண்டான்.
பதினெட்டு வயதுக்கு மேல ஆவுது. வயசுக்கு தகுந்த வளர்ச்சி இல்லை.
அம்மா தன் மகனின் தலையை கோதி கண்ணீரை துடைத்து விட்டாள். ஆறுதலாக நெற்றியில் முத்தமிட்டாள்.
வலிக்குதும்மா....
சரி..., சரி..., நான் பாத்துக்கிறேன். என்றபடி,
டிரௌசருக்கு உள்ளே கைவிட்டு, நீண்டு இருந்த அவனுடைய ஆண்குறியை பிடித்து வருடி கொடுக்க ஆரம்பித்தாள். சற்றுநேரத்தில் அவளுக்கே புரிந்தது.
என்ன இன்னைக்கு தடவிகிட்டு இருக்கிறோம்...? ச்சே என்ன வேலை செய்யறோம்னு நினைச்சு,
கையில செஞ்சு விட ஆரம்பித்தாள்.
இவன் தன் தாயை இன்னும் இறுக்கமாக கட்டிக்கொண்டு, அவள் கழுத்தில் முகம் புதைத்து கொண்டான்.
மீண்டும் தன் கணவனின் ஸ்பரிசத்தை பெற்றதை போல, ஒரு உணர்வை உணர்ந்தாள்.
மனசை கெட்டியா, தளரவிடாமல், இறுக்கி பிடிச்சுக்கிட்டு, ஒரு சேவை போல் இதை செய்ய தொடங்கினாள்......

பிறகு, இப்படி மனசோட போராடுற மாதிரி நிறைய சம்பவங்கள் நடக்க தொடங்கியது.
இப்படியே ஆறு மாதங்கள் ஓடிப்போய் விட்டது.

ஹரியோட அம்மா
ஹரியோட அம்மா
ஹரியோட அம்மா
ஹரியோட அம்மா

இப்படி ஆறு மாதங்களாக பழகிய பழக்கம், கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மாற தொடங்கியது.
ஹரி, கண்டபடி பலான படங்களை பாத்து பாத்து, அதுல வர்ற மாதிரி செய்ய முயற்ச்சித்தான்.
மகனுடைய முயற்சிகளை, தடுக்கும் திறனற்றுப் போனாள்.
அவன் என்னமோ பண்ணிட்டு போகட்டும். அவனுக்கு கையில செய்வதோடு நிறுத்திக்க வேண்டியதுதான்,
என்று ஒரு முடிவோடு செயல் பட தொடங்கினாள்.
இப்பொழுதெல்லாம், மகன் தன் மேல் கையை போட்டபடி, படுத்துக் கொள்வதும்,
தன்னை இறுக்கி கட்டிபிடித்து கொண்டு படுத்துக் கொள்வதும், அவளுக்கு பெருசா தோனலை.
அவனுடைய சூடான மூச்சுக் காற்று கழுத்தில் பட்டு பட்டு, தன் உடல் சூடேறுவது தான் சங்கடமாக இருந்தது.
அதுவும் ஒரு சில நேரங்களில், தான் நல்லா தூங்கிக் கொண்டிருக்கும் போது,
மார்புக்கு அருகில் தலை வைத்து படுத்து இருப்பான்.
முகத்தை இப்படியும், அப்படியுமாக திருப்பும் போது, பாலூட்டிய மார்பில் அவனோட மூக்கு உரச,
அவள் தவித்துப் போவாள்.
என்னதான் பழகிப் போனதாக இருந்தாலும், அவள் உடலுக்குள், வலுக்கட்டாயமாக உணர்வுகள் தூண்டப்பட்டன.
அவன் என்ன செய்தாலும் சரின்னு அவளால விட முடியலை. பல முறை, தள்ளியே படுக்க வைத்து,
கையால் செய்து விடுவாள்.
நாமாக எதுவும் செய்ய வேண்டாம் என்று, முடிவு செய்து இருந்தாள்.
கணவர் உயிரோடு இருந்த கடைசி நாள் வரையில், உடல் சுகத்தை அனுபவித்து இருந்தாள்.
டாக்டர் இறந்ததற்கு பிறகு,
ஒன்றரை வருடங்ககளாக, காமமே அனுபவிக்காமல், இருந்தவளை, மகனின் செயல்கள் தூண்டிவிட....,
அவளை காமத்தீ பற்றிக் கொண்டு, உடலை துடிக்க வைத்தது. பஞ்சும், நெருப்பும் பற்றிக்கொள்ள.
இந்த மாதிரி, சின்ன சின்ன தீப்பொறி போதாதா என்ன...?
தாய், மகன் பேதமெல்லாம். நெருப்புக்கு எங்கே தெரியபோவுது. அம்மாவும் சேர்ந்து காமத் தீயில் கருக ஆரம்பித்தாள்.
ஒரு சில நாள் இது போல கையில செய்யும் போது, ஏதோ ஒரு உந்துதலின் பேரில், அம்மாவை இறுக கட்டிப்பிடித்து, கழுத்தில் முகம் புதைத்து கொள்வான்.
அன்றும் அப்படித்தான் நடந்தது. அந்த நிமிடம் அவளுக்குள்ளே பெருக்கெடுத்த உணர்ச்சிகள்,
அவள் அறிவையும், புத்தியையும், குருடாக்கியது.
கண்கள் நீண்ட நேரமாக, அரை மயக்கத்தில் தவித்தன.
மனசு ஈன ஸ்வரத்தில்...., முனக ஆரம்பித்தது. அவளுக்குள் புதிய உணர்வுகள், கொளுந்து விட்டு எரிய தொடங்கியது.
அவ்வப்பொழுது சுய நிலைக்கு வந்தவள், மீண்டும் அக்னி குண்டத்தில் விழுந்தாள்.
ஆறேழு மாதங்களாக மகனின் நெருக்கம் பழகி போயிருந்தது.
அதுவே அடுத்த கட்டத்திற்கு அவளை வழிநடத்தி சென்றது.
காம உணர்வுகள், உடலெங்கும் வாரி இறைக்க, அவளுக்குள் இருந்த கடவுள்கள்
எல்லோரும், ஓடி ஒளிந்து கொண்டனர். கூப்பிட்டாலும் வரமாட்டேன் என்று அழிச்சாட்டியம் செய்தார்கள்.
காம தேவன் ஆலயத்தில் கடவுள்களுக்கு எப்பவுமே வேலை கிடையாது.
நீ..... மகனோடு சல்லாபித்து, காமத்திற்கு பலியாவாய்..... என்று சாபம் விட்டுச் சென்றனர்.

சில வேளைகளில், நல்லா தூங்கும் போது, மார்பெல்லாம் ஈரமாகி போய் திடுக்குனு எழுந்து பார்ப்பாள்.
மகன் ப்ளவுஸோடு சேர்த்து மார்பில் வாய் வைத்து உறிஞ்சி கொண்டு இருப்பான்.
மகனை தள்ளிவிட தோணும். ஆனா கை தள்ளிவிடாது.
நீண்ட நேர மனப் போராட்டத்துக்கு பிறகு மகனை தள்ளி வைப்பாள்.
ஒரு சில நேரங்களில், தன் ரவிக்கை கொக்கிகளை முழுவதுமாக கழற்றிவிட்டு, வெறும் மார்பில் வாய் வைத்து,
அதன் காம்புகளை கவ்வியபடி படுத்திருப்பான். எல்லாம் பலான படம் பாக்குறதோட விளைவு.
எப்ப ரவிக்கையை அவிழ்த்தான் என்றே தெரியாது. சுகம் அள்ளிக்கொண்டு போகும்.
தடுக்கவும் முடியாமல், தவிர்க்கவும் முடியாமல் தவிப்பாள். வேறு வழியே இன்றி, ஒரு முடிவுக்கு வந்தாள்.
கிடைக்கும் காமத்தை முழு மனதோடு ஏற்றுக் கொண்டு, மகனுக்கும் அதை முழுவதுமாக கொடுக்க முடிவு செய்தாள்.
மகனின் தாறுமாறான காமத்தை சரியான முறையில் சொல்லிக் கொடுத்து, வழிநடத்த தயாரானாள்.
தன்னையே அர்பணித்து, அவனை உருவாக்க முடிவெடுத்தாள்.
தானும் காமத்தில் விழுந்தால்தான், அதை நிறைவேற்ற முடியும் என்று பரிபூரணமாக உணர்ந்து,
மகனின் செய்கைகளையும், சேட்டைகளையும், முழுமையாக சகித்துக் கொள்ள துவங்கினாள்.
ஒரு முறை, கையால் செய்து விடும் போது, அவனது சேட்டைகளால், மோகம் தலைக்குள் ஏற, ஏற...
தன்னை மறந்தாள். அவனது தலையை, தானே தன் மார்பகங்களுக்கு நடுவே அழுத்தி புதைத்துக் கொண்டாள்.
தவறு செய்கிறாய், என்று மனம் உரக்க கூறினாலும், அதை கேட்கும் நிலையில் அவள் இல்லை.
அவளது கையில் இருந்த ஆணுறுப்பின் விறைப்பும், விடைப்பும், அவளை அடுத்த கட்டத்திற்கு வழி நடத்தியது.
மகனோ தனக்கு பாலூட்டிய மார்பகங்களின், புனிதத்தை அறியாமல், அதன் வெது, வெதுப்பிலும்,
மென்மையிலும், லயித்துப் போய் அம்மாவோட, இடுப்பில் காலை தூக்கிப் போட்டுக்கொண்டு,
அவளை இன்னும் இறுக்கமாக பின்னிக் கொண்டான்.
மார்பகங்களை மூடியிருந்த ரவிக்கையின் மேல், முகத்தை தேய்த்தான்.
அவனுக்கு ஏதும் புரிந்த மாதிரி தெரியவில்லை.
ரவிக்கையின் கொக்கிகளை, கழற்ற முயற்சி செய்தான்.
அரை மயக்கத்தில், தவித்துக் கொண்டிருந்த தாயும், அதற்கு உதவி செய்தாள்.
இருட்டுக்குள், வெளியே கொண்டு வரப்பட்ட மார்பகங்களை,
அறைக்குள்ளே வந்திருந்த அரைகுறை நிலவு வெளிச்சத்தில், உற்றுப் பார்த்தான்.
கிறுக்கனின் கண்களுக்கு அவை அதிசய பொருள்களாக காட்சி அளித்தன.

மனநலம் குன்றிய மகனை, தன் மார்போடு அணைத்து, ஒரு மார்பை ஏந்திப் பிடித்து அவனுக்கு பாலூட்டினாள்.
மகனின் வாய் சூட்டில், மார்பகங்கள் வெல்லக் கட்டிகளாய் கரைந்து போவதை உணர்ந்தாள்.
உணர்ச்சி முடிச்சுகள், ஒவ்வொன்றாக அவிழ்க்க படுவதை உணர்ந்தாள்.
உதடுகள் ரெண்டும் துடியாய் துடித்தன.
மகனாயிற்றே....!!! கட்டி அணைத்து முத்த மழை பொழிய முடியவில்லையே என்று தவித்தாள்.
இன்று ஒரு நாள், அவன் விருப்பப்படி இருக்கட்டும் என்று விட்டு விட்டாள்.
அதென்ன..... இன்று ஒரு நாள் மட்டும்......?
உடம்போட கட்டாயத்தின் பேரில், இப்படி நடந்து கொள்கிறானா....?
இல்லை பொம்பளை ஆசையில் இப்படி நடந்து கொள்கிறானா....? என்று தெரிந்து கொள்ள விரும்பினாள்.
பிறகு இன்னொரு விசயமா கூட இருக்கலாம். தன்னாலயும், திடீர்னு காமத்துல இறங்க முடியாலை,
அதற்கு சற்று அவகாசம் வேண்டி, முதல்ல அவனை இறங்க விட்டு பார்க்கலாம்னு முடிவு பண்ணியும்,
இப்படி செய்திருக்கலாம். எதுவும் புரியவில்லை.
எது எப்படி இருந்தாலும், அவள்தான் அவனுக்கு தீனி போட வேண்டும்.
ஒரு பதினெட்டு வயசு பையன். என்னதான் மன நோயாளியா இருந்தாலும்,
அவனுக்கும் இயற்கையான, உடல் உந்துதல் இருக்குமா....., இருக்காதா.....?
அம்மாவோட, இரண்டு மார்பகங்களிலும், வாயை வச்சு, வராத பாலை, வரவழைக்க முயற்சி செய்து கொண்டிருந்தான்.
கண்களை மூடிக்கொண்டாள். உடல் முழுவதும் குறுகுறுத்தது.
அவனுக்கு கையால் செய்து கொண்டு இருந்ததால், கை வலி எடுக்க தொடங்கியது.
அவனது டிராயரை கழற்றினாள்.
ஜன்னல் வழியாக வந்த மங்களான வெளிச்சத்தில், மகனின் ஆண்மையை சிறிது நேரம் அதிசயமாக பார்த்துக் கொண்டு இருந்து விட்டு,
மகள் தூங்குகிறாளா என்று ஒரு முறை பார்த்தாள்.
அவள் அந்தப்பக்கம் பார்த்தபடி நன்கு அசந்து தூங்கிக் கொண்டிருந்தாள்.
மகனை போர்வைக்குள் வரச்சொல்லி, படுக்க வைத்துக் கொண்டாள்.
கண்களை மூடி சிறிது நேரம் அமைதியாக இருந்தாள்.
போர்வைக்குள்ள வந்ததும், மகனோட கை, நேரா அம்மாவோட மார்புகக்கு தான் சென்றது.
மீன் குஞ்சுக்கு நீந்த கற்று கொடுக்க தேவையில்லை.
இன்னும் சொல்லப்போனால், சொல்லி தெரிவதில்லை மன்மதக் கலை.
மகனின் கைகள், அம்மாவின் மிதமுள்ள ஆடையை அவிழ்க்க முயற்சி செய்து கொண்டிருந்தது.
அவள் எதுவும் பேசவில்லை, தடுக்கவும் இல்லை.
அம்மாவின் புடவை கொசுவத்தை அவிழ்த்து விட்டான். கட்டியிருந்த புடவை கலைந்து போனது.
அவள் அமைதியாக இருக்க, மகனின் கைகள் அடிவயிற்றில், ஆராய்ச்சியில் இறங்கியது.
அந்தரங்கத்தின் மயிர்க் கால்கள் எல்லாம் சிலித்துக் கொண்டன.
தொட்டு, தொட்டு பார்த்தான்.
அடுத்து என்ன செய்வது என்று புரியாமல் விரல்கள், அம்மாவோட மர்ம ஸ்தானத்தில் ஊர்ந்து கொண்டே இருந்தது.
அவன் அப்படி செய்து கொண்டே இருப்பது, இவளுக்கு உணர்சியை இன்னும் வெறித்தனமாக தூண்டியது.
அவள் கை தானாக பாவாடையை மேலே ஏற்றியது.
அவனை மெல்ல தன்மேலே ஏற்றி, படர விட்டாள்.
முதன் முறையாக ஒரு பெண்ணின் மேல் படுத்திருக்கும் அனுபவம் மகனுக்கு.
அது அவனை திக்குமுக்காட வைத்தது. சிறிது நேரம் அவனை, தன் மேலேயே படுக்க வைத்திருந்தாள்.
விறைத்த அவனோட ஆணுறுப்பு, அம்மாவின் இரு தொடைகளுக்கு நடுவில் சிக்கியிருந்தது.
தொடையை இறுக்கி பிண்ணிக் கொண்டு, அவனோட இடுப்பை பிடித்து, ஏற்றி இறக்கி, செய்து காட்டினாள்.
கிருக்கன் புரியாமல் படுத்திருந்தான்.
மகனின் ஆணுறுப்பு, தொடை இடுக்கில் அழுந்துவது, அவளுக்குள் மிகுந்த ஆசையையும், இச்சையையும் தூண்டியது.
ம்மா... வலிக்குதும்மா...
மகனின் குரல் கேட்டு சிந்தனை கலைந்து, உணர்வுக்கு வந்தாள்.
மெதுவாக ஆண்குறியை, வெளியே எடுத்து, மீண்டும் அழுத்தும்படி கூறினாள்.
மகனும் அவ்வாறே செய்ய ஆரம்பித்தான். அவனுக்கு ரொம்ப பிடிச்சிருந்தது போல,
தொடர்ந்து இயங்கிக் கொண்டே இருந்தான்.
அம்மாவுக்கு பித்து பிடித்து போனது. மகன் தன்னுடைய தொடைகளின், இடுக்கில் தான் செய்கிறான் என்றாலும்,
இரு தொடைகளின் மத்தியில் ஒரு விறைத்த ஆண்குறியின் உராய்வு அவளை ஏதோ செய்தது.
ஒரு ஆம்பளை மேல ஏறி படுத்து, செய்யற மாதிரி தான் இப்பவும் தோன்றியது.
ஒரு பத்து நிமிட நேரம் கழித்து அம்மாவின் மென்மையான தொடைகளின் மீது விந்தை கொட்டி, தன் ஆண்மையை
காட்டினான்.
மகனை இறக்கி அருகில் படுக்க வைத்தாள்.
தொடை முழுவதும் மகனோட விந்து பரவி கிடந்தது. எங்கு தொட்டாலும் வழவழன்னு இருந்தது.
பாவாடையால் துடைத்துக் கொண்டாள்.
களைப்பாக அருகில் படுத்து இருக்கும் மகனின் தலையை கோதிக் கொடுத்தாள்.
மகனின் வாய், இருட்டுக்குள் மார்பில் எதையோ தேட, அவள் புரிந்துகொண்டு, மார்பை எடுத்து அவன் வாயில் வைத்தாள்.
அவன் அதை வாயில் வைத்து கொண்டே தூங்கிப்போனான்.
இவளும் எதை எதையோ நினைத்தபடி தூங்கிப் போனாள்.

அடுத்த நாள், மகனின் முகத்தை பார்க்கவே சங்கடப்பட்டாள்.
ஆனால் அவனோ பயங்கர சந்தோசத்திலும், தெளிவான முகத்தோடும் இருப்பதை கண்டு ஆச்சரியப் பட்டாள்.
அம்மா காரி யோசித்தாள்.

ஹரியோட அம்மா
ஹரியோட அம்மா
bottom of page