என் தம்பிக்காக-08

அவனை குணமாக்கும் திட்டத்தை இன்று அரங்கேற்றி பார்க்கலாமா
என்ற எண்ணம் தோன்றியது.
அம்மா ஆரம்பிச்சு பாதியில் தோற்று போய்விட்டாள்.
நாமும் அதுபோல ஆயிட்டா என்ன பண்றது என்று யோசித்தாள்.
அம்மா பாதியிலேயே நிறுத்திட்டா, அதனால தோத்து போயிட்டா....
ஆனால் நாம் கடைசி வரை போகலாம், நாம் தோற்று போக கூடாது.
என்ற எண்ணமும் கூடவே வர, துனிச்சலாக இறங்க முடிவு செய்தாள்.
வெதுவெதுப்பான நீரை முதுகில் ஊற்றி, சோப்பு போட்டு விட ஆரம்பித்தாள்.
கழுத்து, முதுகு, இடுப்புக்கு எல்லாம் சோப்பு போட்டுட்டு,
ம்ம்... இந்த பக்கம் திரும்பு.... என்று தன் பக்கமாக திரும்ப சொன்னாள்.
அவனும், அவள் பக்கமாக திரும்பி நின்றான்.
நெஞ்சை தேய்ச்சு விட்டுட்டு, காலை தூக்கி பைப் மேலே வைக்க
சொல்லி, ரெண்டு காலுக்கும் சோப்பை போட்டு விட்டுட்டு,
தண்ணீரை ஊத்திவிட்டு, ம்ம்... அவ்வளவுதான்... என்று சொல்லி விட்டு,
துவட்டிவிட துண்டை எடுக்க போனாள்.
ஏங்க...,
என்னடா....,
இப்பல்லாம் இங்கே சோப்பே போட மாட்டேங்கறீங்க... என்று டோங்கோவை காட்டினான்.
அவனை ஒரு நமட்டு சிரிப்போடு உற்று பார்த்துவிட்டு, சோப்பை எடுத்து,
காடு போல் முளைத்து கிடந்த முடிகளுக்கு நடுவில், விறைக்காமலேயே நீளமாக தொங்கிக் கொண்டிருக்கும்
அவனது ஆணுறுப்புக்கு போட ஆரம்பித்தாள்.
சும்மா ஒப்புக்கு போட்டு விட்டுட்டு, விட்டுறலாம்னு நினைத்தாள்.
ஆனால் இவள் கை வைத்து சோப்பை தேய்க்க தேய்க்க,
அது தன்னோட விஸ்வரூபத்தை எடுக்க ஆரம்பித்தது.
அது கொஞ்சம் கொஞ்சமாக விறைக்க ஆரம்பித்து, கல்லாட்டம் மாற ஆரம்பித்தது.
தினமும் தான் தண்ணீர் ஊத்தி விடறோம், எப்பவுமே இப்படித்தான் விறைச்சுக்கும்.
ஆனால் அப்பெல்லாம் எதுவும் தோணுனது இல்லை.
ஆனால் இன்னைக்கு மட்டும், என்னமோ தெரியலை.....,
மனசுல ஒரு ஆசை, உண்டாவதை உணர்ந்தாள்.
இது நாள் வரையிலும், தப்பியோட ஆணுறுப்பை பார்த்து எதுவும் வித்தியாசமா, நினைத்தது கூட கிடையாது.
என்ன ஒன்னு எப்பவாவது சில நாள், அதை விளையாட்டா, ஆட்டிப் பார்த்து சிரித்திருக்கிறாள்.
ஆனால் இன்று தன் கண்களே, அதை வித்தியாசமாக காண்பதை உணர முடிந்தது.
அதுவுமில்லாமல், அடிக்கடி கண்கள் அது மேலேயே திரும்ப திரும்ப வந்து நின்றது.
கூடவே, இதே ஆணுறுப்பு அம்மாவின் சிறுநீர் துவாரத்துக்குள்,
அத்தனை முறை சென்று வந்தது, கண் முன்னால் படமாக ஓட,
அவளுக்குள் ஒருவித படபடப்பு ஏற்பட்டது.
இப்பொழுது தன் கைகளே, அதை வேறு மாதிரி பிடித்திருப்பது புரிந்தது.
எதேச்சையாக கையால், அதை முன்னும் பின்னும் ஆட்டிப் பார்த்தாள்.
தம்பியின் முகத்தை பார்த்தாள். அவனது மூச்சு தாறுமாறாக வர ஆரம்பித்தது.
அக்காவை அதிசயமாக பார்த்தான்.
தம்பியுடைய, கண்கள் கிறங்கியிருக்க, பேச்சும் வேறுமாதிரி வந்தது.
அக்கா அப்படியே செய்றியா...... அப்படியே செய்யேன் ப்ளீஸ்...
ஏய்... என்னடா பண்ணுது... என்றாள் வியப்புடன்.
நல்லாருக்கு...... அம்மா இப்படி தான் செய்வாங்க...,
என்று அவன் கூற, அவளுக்குள் ஆர்வம் வந்தது.
தம்பியோட ஆணுறுப்பின், முன் தோலை பின்னுக்கு தள்ளி,
அதன் நுனி பகுதியை வெளியில் கொண்டு வந்தாள். மெதவா அதை தடவி பார்த்தாள்.
பட்டு போல சாஃட்டா இருந்துச்சு.
இதெல்லாம் இத்தனை நாளா தோனலை.
தண்ணியை ஊற்றி கழுவி விட்டுட்டு, அவனுக்கு பின் பக்கமாக போய், நின்று கொண்டு,
டோங்கோவை பிடித்து ஆட்டிவிட ஆரம்பித்தாள்.
ஒரு பத்து நிமிடம் அப்படியே செய்திருப்பாள்.
திடீரென, அக்கா...... வேகமா செய்க்...க்கா என்று சொல்ல இவளும் வேகமாக கையை அசைத்தாள்.
தனக்குள் ஆறு மாதங்களாக தேங்கியிருந்த சுக்கிலம் அத்தனையையும் வாரி இறைக்க,
அது எதிரில் இருந்த பக்கெட் தண்ணீரில் விழுந்தது.
ஆச்சரியமாக இருந்தது இவளுக்கு.
என்னடா இது... வழவழன்னு இப்படி இருக்கு என்றாள்.
எனக்கு தெரியாது,
அம்மா செஞ்சு விடும் போதும், இப்படித்தான் வரும். இது வந்துட்டா வலி நின்னுடும் அவ்வளவுதான்....
ஓ... அப்ப வலிக்கும் போல, அப்படி வலி வந்தா இதுமாதிரி செஞ்சா வலி நின்னுடும் போல என்று
நினைத்துக் கொண்டே, அதை கழுவி விட்டுட்டு,
அவன் உடம்பை துடைத்துவிட ஆரம்பித்தாள்.
அடுத்த அரைமணி நேரத்தில், அவளும் குளித்து முடித்துவிட்டு
போய் படுத்துக் கொண்டாள்.
வாசலில் செக்யூரிட்டி லத்தியை தட்டிக் கொண்டு இருக்கும் சத்தம் கேட்டது.
எல்லாம் மாமவின் ஏற்பாடு. மாமாவை தவிர வேறு யாரும் எங்கள் அனுமதியின்றி உள்ளே வரமுடியாது.
தம்பிக்கு செஞ்சுவிட்டது மனசுலேயே நின்னுச்சு.