எத்தனை அழகு -02

Tamil Sex Stories.
பாகம்-1 ஐ, படித்திருந்தால், கண்டிப்பாக கதை புரியும். இல்லாவிட்டால் புரியாது. போய் படித்துவிட்டு வரவும்.
எத்தனை அழகு 2
ரொம்ப நேரமா தூக்கமே வரவில்லை. 
மனசு முழுக்க செல்வி நிறைஞ்சு இருந்தாள்.
விடிய, விடிய அவளையே நெனைச்சுகிட்டு படுத்திருந்தேன்.
மனசுல ஒரு மூலையில பயமும் இருந்தது.
ராஜீவிற்கு, துரோகம் செய்யறோமேன்னு கவலையும் இருந்தது. இப்படியே மாத்தி, மாத்தி நெனைச்சுகிட்டே, எப்ப தூங்கினேன்னு எனக்கே தெரியலை.
நல்லா அசந்து தூங்கிட்டேன். காலைல ஒன்பது மணிக்கு தான் எழுந்திரிச்சேன்.
அவசர அவசரமாக குளிச்சிட்டு கீழே சென்றேன்.
அங்கேயும் இதே நிலைமை தான்.
ராஜீவும் அப்போழுது தான் எழுந்திரிச்சு இருந்தான்.
என்னை உட்கார சொல்லி விட்டு, பாத் ரூமிற்குள் சென்றான்.
இவன் குளிக்க போனாலே அரைமணி நேரம் ஆகும்.
ராஜீவ் பர்மிஷன் சொல்லிடவா? என்றேன்.
வேண்டாம், வேண்டாம், பத்து நிமிஷத்துல வந்துடுவேன்.
பதினோரு மணிக்கு கேண்டீன்ல சாப்பிட்டு கொள்ளலாம், என்று சொல்லிவிட்டு, பாத் ரூமுக்குள் நுழைந்து கொண்டான்.
சடசடவென்று தண்ணீர் ஊற்றும் சத்தம் கேட்டது.
நான் அவசர அவசரமாக செல்வியை தேடினேன்.
அவள் சமையல் அறையில் இருந்தாள்.
மதியத்திற்கு தக்காளி சாதம் தயார் செய்து கொண்டு இருந்தாள். நான் செல்விக்கு அருகாமையில் சென்றேன்.
செல்லும் பொழுதே என்னை நோக்கி திரும்பினாள்.
என்ன செல்வி இப்ப வலி எப்படி இருக்கு? என்றேன்.
ம்ம்... அதுக்கப்புறம் வலி இல்லை. 
இப்பதான் ஒரு,... ஒரு மணி நேரமா வலி இருக்கு என்றாள்.
வலி இருந்தா நேத்து மாதிரியே எடுத்து விட்டுற வேண்டியது தானே..... அதான் எப்படின்னு நீ பாத்தியே அப்புறம் என்ன உனக்கு பிரச்சினை...?
அதுக்காக இல்லை-ண்ணா, வீணா போறதுக்கு பதிலா பாப்பா குடிச்சா நல்லா இருக்குமேன்னு நினைச்சு பாப்பாவுக்கு குடுக்கலாம்னு பார்த்தால்,
பாப்பா வேற தூக்கிகிட்டு இருக்கா என்றாள்.
உம் புருஷனுக்கு தர வேண்டியது தானே, என்றேன்.
அவருக்கு இதெல்லாம் பிடிக்காது.
சரி... அப்புறம்.... என்றேன் யோசனையுடன்.
ராத்திரி மாதிரி நீங்களே குடிக்கிறீங்களா....?
என்று முலையை மூடி வச்சிருந்த முந்தானையை தூக்கி காட்டினாள். அழகு மாம்பழங்கள் ரெண்டும் கொத்தாக இருந்தன.....
பார்த்த உடனே நெஞ்சுக்குள்ளாற பக்குனு தீ பிடிச்சுகிச்சு.
எங்கிருந்தோ ஒரு இனம்புரியாத உணர்ச்சி உடம்புக்குள்ளாற புகுந்துகிச்சு.
பார்க்கும் போதே நாக்குல எச்சில் ஊறி நமநமன்னுச்சு.
ராஜீவ், வந்துடுவானே செல்வின்னு சொல்லிகிட்டே கொத்து மாம்பழத்துல ஒன்றை கையில ஏந்தினேன்.
பால் நல்லா ஊறி, கனுக்குனு வெயிட்டா இருந்துச்சு.
அவர் வெளியே வரப் போறார்னா எனக்கு தெரிஞ்சிடும்.
உங்களுக்கு முன்னாடி நான் சுதாரிச்சுடுவேன், என்றாள்.
சரி......... குடு...... உனக்கு வலிக்குதேன்னு தான், குடிக்கிறேன். 
இது ஒரு உதவிதான் புரியுதா என்றேன்.
ம்ம்... புரியுது-ண்ணா என்றாள்.
ஆனால் என் மனசுக்குள்ளாற இருக்குற ஆசை எனக்கு தான் தெரியும். பந்து பந்தாய் செல்வியின் முலைகள் தயாராக இருந்தன.
என் குரல் கேட்ட உடனேயே ப்ளவுஸை கழற்றி விட்டிருப்பாள் போல
என்று நினைத்தபடி அவளை பார்த்தேன்.
வலி எடுக்க ஆரம்பிச்சுது, நீங்களும் கரெக்டா வந்தீங்க,....
அப்பதான் கொக்கியை கழட்டி விட்டேன், என்றாள்.
யோசிப்பதற்கு எல்லாம் நேரமே இல்லை.
ஸ்டூலை எடுத்து போட்டு செல்விக்கு முன்னால அமர்ந்தேன்.
ஒரு கையால புடவையையும், ப்ளவுசையும் ஒதுக்குன மாதிரி,
தூக்கி பிடிச்சுகிட்டே செல்வி என் பக்கத்துல நெருங்கி வந்தாள்.
ராஜீவ் வருவதற்குள் கொஞ்ச நேரமாவது வாய் வைக்கலாம் என்று,
படக்கென்று செல்வியின் ஒரு முலையை கவ்வி உறிஞ்ச ஆரம்பித்தேன்.
பால் கசிய ஆரம்பித்தது. வாய் நிறைய குடிக்க ஆரம்பித்தேன்.
செல்வி தானே முலையை கையில் ஏந்தி எனக்கு கொடுத்தபடி கண்களை மூடிக்கொண்டு,
என் வாய் தரும் சுகத்தை அனுபவிக்க ஆரம்பித்தாள்.
எங்கே ராஜீவ் வந்து விடுவானோ என்ற பயம் ஒரு பக்கம் எனக்குள் இருந்தாலும்,
தைரியமாக செல்வியின் புட்டங்களில் கை போட்டு வளைத்து பிடித்தது, 
இடுப்போடு சேர்த்து இழுத்து அனைத்த படியே,
இரு முலைகளிலும் மாறி, மாறி குடித்துக் கொண்டு இருந்தேன்.
செல்வி என் தலையை அனைத்து பிடித்துக் கொண்டு,
காதோர முடியை கோதிவிட்டுக் கொண்டிருந்தாள்.
ஒரு அஞ்சு நிமிஷம் போயிருக்கும்.
ராஜீவ் கூப்பிட்டான்.
செல்வி..... அந்த துண்டை கொஞ்சம் எடுத்து கொடேன்.....
மறந்துட்டு வந்துட்டேன்...., என்றான்.
செல்வி டக்கென்று தன்னை சரி செய்து கொண்டு,
துண்டை எடுத்து கொடுக்க சென்றாள்.
நான் வந்து சோஃபாவில் அமர்ந்து கொண்டேன்.
சிறிது நேரத்தில், ராஜீவ் துண்டை இடுப்பில் கட்டிக்கொண்டு, வெளியே வந்து, ஃபேண்டை மாட்டினான்.
அடுத்த பத்தாவது நிமிடத்தில் நாங்கள் கம்பெனிக்கு கிளம்பிட்டோம்.
அந்த வாரம் முழுவதும், சந்தர்ப்பம் கிடைக்கும் போதெல்லாம், ரெண்டு நிமிஷம், மூனு நிமிஷம்னு பால் குடிக்கிற வேலையை தவிர வேறு எதுவும் செய்ய முடியவில்லை.
அதுவே ரொம்ப கஷ்டப்பட்டு, சந்தர்ப்பம் பார்த்து..... பார்த்து..... செய்ய வேண்டியதாய் இருந்தது.
செல்விக்கு நிஜமாலுமே பால் கட்டிக்கிறது வழக்கமா இருந்துச்சு.
அவளுக்கு கையால பாலை எடுத்து விடறதை விட,
நான் அதுல வாயை வச்சு உறிஞ்சி குடிக்கிறது பிடிச்சு போச்சு. 
இதை ஒருவித உதவிங்கிற அடிப்படையில் செய்து கொண்டு இருந்தாலும்,
கிட்டத்தட்ட செல்விக்காக ஏங்கியே போயிருந்தேன்.
செல்வியும் ரொம்ப நாள் இந்த ஸ்டேஜை தாண்டி வராமல் இருந்தாள்.
அவளுக்கு தெரிஞ்சதெல்லாம் வலி வரும் போதெல்லாம்,
.நான் அதுல வாய் வச்சு பால் குடிக்கணும்.
எனக்கு கூட ஒரு வகையில, இதுவே போதுமானதாக இருந்தது.
ஆனால், செல்வி நாளாக நாளாக மாற ஆரம்பித்தாள்.
அவளுக்கு இது போதவில்லை போல இருக்கு.
இப்போதெல்லாம், முலையில் வாய் வைக்கும் போதே,
பெரிதாக மூச்சு விட ஆரம்பித்து இருந்தாள்.
சில வேலைகளில் நான் இல்லாத போது பால் எடுக்க சொல்லி கொடுத்து இருந்தேன்.
அதன்படி அவளும் பாலை வெளியே எடுத்து விட்டு விடுவாள்.
இருப்பினும், பால் குடிக்கும் போது,
நான் காம்புகளில், விளையாடுவதும், காம்பை கடிப்பதும், விரலால் நிமிண்டி விடுவதுமான செயல்கள் எல்லாமும்,
செல்விக்கு மிகுந்த காம உணர்ச்சியை தூண்டி விடவே,
அவளுக்கு என்னுடன் ஒரு நாள் முழுக்க இருக்க வேண்டும் என்ற எண்ணம் வந்திருந்தது.
எனக்கு இப்பொழுதெல்லாம் ராஜீவ் எனது நண்பன்,
நாம் அவனுக்கு துரோகம் செய்கிறோம் என்ற எண்ணம் தோன்றுவது குறைந்திருந்தது.
பதிலாக செல்வி எப்ப தனியாக ஒதுங்குவாள் என்ற நினைப்பே அதிகம் இருந்தது.
அவளும் நிறைய சந்தர்ப்பங்களை உருவாக்க முயற்சி செய்தாள்.
ஆனால், விதி எங்களுடன், போக்கு காட்டி விளையாடியது.
இதுல ஆச்சரியம் என்னவென்றால்,
செல்வியால் எப்படித்தான், இப்படி இயல்பாக நடந்து கொள்ள முடிகிறதோ தெரியவில்லை.
ஓவர் ஆக்டிங் பண்ணாமல், சந்தேகம் என்கிற பேச்சுக்கே இடமில்லாமல் நடந்து கொண்டாள்.
நான் கூட சற்று தடுமாறுவேன்,
சில வேலைகளில், என் கண்களே காட்டி கொடுத்து விடுமோ என்ற எண்ணம் எனக்குள் தோன்றும்.
ஆனால் செல்வியிடம், அந்த வேலைக்கே இடமிருக்காது.
அதே சமயம், சந்தர்ப்பம் வாய்த்து, செல்வியும் அழைத்துவிட்டால்,
நான் யோசிக்க வேண்டிய அவசியமே தேவையில்லை.
தயங்காமல் களத்தில் இறங்கலாம்.
அந்த அளவுக்கு சாமர்த்தியசாலி செல்வி.
அவளை பார்த்து, பார்த்து நானும், நிறைய அடக்கி வாசிக்க கற்றுக் கொண்டிருந்தேன்.
இப்படியே இரண்டு மாதங்கள் ஓடிப் போயிடுச்சு.
அன்று புதன்கிழமை. ராஜீவ் லீவ் போட்டிருந்தான்.
அவனுடைய அப்பா அவன் பெயரில் 5 ஏக்கர் நிலம் வாங்கி இருந்தார்.
அது அன்றைக்கு பத்திர பதிவு.
அதற்க்காக ராஜீவ் காலையில் சென்று கையெழுத்து போட்டு விட்டு,
மதியத்திற்கு வந்து விடுவதாக திட்டம்.
நான் நீண்ட நாளைக்கு பிறகு ஒரு நல்ல சந்தர்ப்பம் அமையப் போகிறதென்ற மகிழ்ச்சியில் இருந்தேன்..  
திடீரென செல்வியையும், குழந்தையையும் கிளப்பி கூட்டி சென்றுவிட்டான்.
வருவதற்கு இரண்டு நாள் ஆகும் என்றான்.
எனக்கு பெரிய ஏமாற்றமாக இருந்தது.
இப்பெல்லாம் செல்வியை பார்க்காமல் இருப்பதே கஷ்டமாக இருந்தது.
நான் கம்பெனிக்கு சென்று விட்டேன்.
கம்பெனியில் அன்றைய வேலைகளில் மூழ்கி போனேன்.
புதன், வியாழன் வெள்ளியும் முடிந்து, சனிக்கிழமை வந்தது.
சனிக்கிழமை மாலை ராஜீவ் ஃபோன் செய்தான்.
ஆஃபீஸ் விட்டு வரும்போது,
இரண்டு ஃபுல் பாட்டில் பிராண்டி வாங்கி வரும்படி, ஃபோனில் சொன்னான்.
சரி பயல் படு குஷியாக இருக்கான் போலிருக்கிறது.
ஹாஃப் தாண்டமாட்டான்,
இப்ப என்னடான்னா, ஃபுல் வாங்கி வரச் சொல்றானே,
அப்ப செல்வி ஊர்ல இருந்து வரலையா?....
மனசுக்குள் இப்படி பல கேள்விகள் கேட்டு கொண்டே,
சரக்கை வாங்கிக் கொண்டு வீட்டுக்கு வந்து சேர்ந்தேன்.
வீட்டுக்கு வந்தவுடன் தான் செல்வியும் வந்து விட்டாள் என்று தெரிந்தது.
பாட்டிலை ராஜீவிடம் கொடுத்து விட்டு,
மேலே ரூமுக்கு சென்று ஒரு குளியலை போட்டு விட்டு,
லுங்கியும், டி சர்ட்டும் போட்டுக்கொண்டு கீழே வந்தேன்.
என்ன விஷேசம், இன்னைக்கு ஃபுல் வாங்கி வரச் சொல்லி இருக்கிறே? என்றேன்.
ஒன்றுமில்லை, சும்மா ஜாலிக்காக தான் என்றான்.
என்ன விஷயம் செல்வி?
என்றேன் செல்வியின் பக்கம் திரும்பி.
ஒன்னுமில்லைண்ணா,
அவங்க அப்பா பாப்பா பேர்ல போடச் சொல்லி பத்து லட்சம் ரூபாய் பணம் கொடுத்திருக்கிறார் அவ்வளவுதான்.
ஓஹோ.... அதுதானா?...
அப்ப கொண்டாட வேண்டியதுதான்.
அடுப்புல நாட்டுக் கோழி வெந்து கொண்டு இருந்தது.
வரும் போது ஊர்லயே கோழி வாங்கி, வெட்டிக்கொண்டு வந்திருந்தான்.
இரு நான் போய், மிராண்டா வாங்கிட்டு வர்றேன், என்று செருப்பு மாட்டிக்கொண்டு கிளம்பினான்.
இரு, இரு நானும் வர்றேன், என்று கிளம்பினேன்.