ஜனா... தனா... அஞ்சனா... -01

1-4
சிறிது நேரம் அமைதியாக இருந்துவிட்டு பிறகு,
முதலிரவில் புருஷன் முன்னாடி துனியில்லாமல் தான் இருக்க வேண்டும் என்று அம்மா சொல்லியிருக்காங்க…. என்று
அவளின் ப்ளவுஸ் ஹூக்குகளை ஒவ்வொன்றாக கழற்ற ஆரம்பித்தாள்.
நான் நிதானமாக யோசித்து அவளை தடுப்பதற்குள், அவள் கழற்றியே முடித்துவிட்டாள்.
உலகத்தின் அற்புதங்களில் இவள் மாங்கனிகளும் உண்டு போல…
அவை இரண்டும் தளராமல் உருண்டு திரண்டு எழும்பி நின்றன.
காம்புகள் இரண்டும் வெண்ணெய் துண்டுகளாய் விறைத்துக் கொண்டு நின்றன.
எனக்குள் இன்னும் இன்னும், மேலும், மேலும் தாழ்வு மனப்பான்மையும், பயமும் வரத்தொடங்கின.
என்னுது வேஷ்டிக்குள்ளே எந்த ஒரு அசைவும் இல்லாமல் இருந்தது.
ஆண்டவனின் அற்புத படைப்பான அவளது இளமை கலசங்கள் எனக்குள் எந்த மாற்றத்தையும் ஏற்படுத்தவில்லை.
என் எண்ணம் எல்லாம் என் ஆணுறுப்பின் மேலேயே இருந்தது.
என்னங்க… உங்களுக்கு இப்படி வியர்க்கிறது… சரி படுங்க… என்றாள், நானும் படுத்துக் கொண்டேன்.
அவளுக்கு ஏமாற்றமாய் இருந்திருக்கும் போல. அது அவளது முகத்திலேயே தெரிந்தது.
நான் லைட்டை ஆஃப் பண்ணுகிறேன் என்று லைட்டை ஆஃப் பண்ணினாள்.
அறையில் இருட்டு நிலவியது. சிறிது நேரம் எந்த சத்தமும் இல்லை.
பிறகு கொஞ்ச நேரம் கழித்து அவள் என் அருகில் வந்து என்னை ஒட்டி நெருங்கி படுத்துக் கொண்டாள்.
அவள் உடல் என் மீது உரசியபடி இருந்தது. அவள் மிச்சம் மீதி இருந்த புடவையும் அவிழ்த்துப் போட்டிருந்தாள்.
நான் எதுவும் பேசவில்லை.
டிரெஸ் இல்லாமல் தான் புருஷனுடன் இருக்க வேண்டும் என்று அவள் அம்மா சொல்லி இருப்பதாக…??? மீண்டும் சொன்னாள்.
நிஜமாலுமே அவள் அம்மா சொல்லித்தான் ஒவ்வொன்றும் செய்கிறாளா…?
இல்லை இவளாகவே செய்கிறாளா...? அதை எல்லாம் யோசிக்க கூட எனக்கு தோண்றவில்லை.
என் கவலை எல்லாம் என் உடம்பின் மேலேயே இருந்தது.
நேரம் ஆக ஆக நான் தாழ்வு மனப்பான்மையில் மூழ்கி கூனி குறுகி போயிருந்தேன்.
நான் ஏதாவது செய்வேன் என்று எதிர்பார்த்துக் காத்திருந்தவளுக்கு ஏமாற்றம் தான் மிச்சமாகியது.
நீண்ட நேரத்திற்கு அவளிடம் இருந்து எந்த அசைவும் இல்லை. பிறகு மெல்லிய சீரான மூச்சுவிடும்
சத்தம் கேட்டது. அவள் தூங்கி விட்டிருந்தாள்.
என் மனம் கூனி குறுகிப் போய் தாழ்வு மனப்பான்மையிலும், இயலாமையிலும் துவண்டு போய் கிடந்தது.
நினைத்து நினைத்து சோர்ந்து போய் அப்படியே தூங்கியும் போனேன்.

காலையில் எழுந்திரிக்கும் போது அவளை காணவில்லை. நேரத்திலேயே எழுந்து போய் விட்டாள் போல.
எழுந்து பல் துலக்க பாத் ரூம் சென்றேன். உள்ளே தண்ணீர் கொட்டும் சத்தம் கேட்டது.
ஓ… குளித்துக் கொண்டிருக்கிறாள் போல, என்று எண்ணிய படி வந்து மீண்டும் படுக்கையிலேயே அமர்ந்து கொண்டேன்.
இருபது நிமிடங்கள் கழித்து தேவதையாய் வெளியில் வந்தாள்.
என்னிடம் குட் மார்னிங் சொன்னாள். இப்ப உடம்பு எப்படி இருக்கிறது என்றாள் அக்கறையுடன்.
நான் தலையை மட்டும் ஆட்டினேன். அவளை நிமிர்ந்து பார்க்க கூட என்னிடம் திராணி இல்லை.
அவமானம் புடுங்கி தின்றது. ஆதரவாய் என் தலையை கோதி கொடுத்தாள். நான் அமைதியாய் அமர்ந்திருந்தேன்.
அவள் மார்பில் கட்டியிருந்த தேங்காய் பூ துண்டு இயற்கையாக….??? நழுவி கீழே விழுந்தது.
நான் குனிந்து இருந்ததால், தேவதையின் மாசு மருவில்லாத பட்டு உடம்பின் அந்தரங்க பகுதியில் கொச கொச கொசன்னு, கருவேலங்காடு போல, அடர்த்தியாய் முளைத்திருந்த ரோம புதர் தான் என் கண்ணில் பட்டது.
நான் என் வாழ்க்கையில் இதுவரை பார்த்திராத பகுதி, மனம் உடனே அதிர்ச்சியில் ஒரு துள்ளு துள்ளியது.