என் அம்மா
என் தங்கை
ஜனா... தனா... அஞ்சனா... -07
இதுவரை :
ஐயைய்யோ… இப்ப எப்படி இதை கொண்டு போய் கொடுப்பது…? எல்லாம் விந்தாயிடுச்சே…
என்று யோசித்துக் கொண்டே நின்றேன்.
டேய்… பாத்தியாடா… இருக்குதா…? என்று அம்மா குரல் கொடுக்கவும்.
படக்கென்று என் லுங்கியிலேயே அதை தேய்த்தேன்.
அது வழவழன்னு வழுக்கிக் கொண்டு இந்த பக்கமும் அந்த பக்கமும் நகர்ந்ததே ஒழிய,
போன பாட்டை காணோம். கடைசியில அந்த இடத்தை தண்ணி தொட்டு தேய்த்தேன் போய்விட்டது.
ஆனால் பிரேஸியர் கப் ஈரமாகி விட்டது.
இனிமேல் :
அம்மாவிடம் கொண்டு போய் கொடுத்தேன். சைடுல திரும்பி வாங்கினாங்க.
அம்மாவோட முலைகள் ரெண்டும் சரியவே இல்லை. தெளிவா நெத்து தேங்காய்களா நின்னுகிட்டு இருந்துச்சு.
அம்மாவின் முலைக் காம்புகளை அருகில் நின்று பார்க்கும் பாக்கியத்தை,
இறைவன் இருபத்தியிரண்டு வருடங்களுக்கு பிறகு எனக்கு கொடுத்தான்.
அம்மாவின் சிவந்த கலருக்கும் அதுக்கும், அடர்ந்த சிகப்பு கலந்த பிரவுன் கலரில் தனியா எடுப்பா தெரிஞ்சுது.
என்னடா ஈரமா இருக்குது…?
எடுக்கும் போது தண்ணியில விழுந்துடுச்சும்மா…
அங்க எங்கடா தண்ணி இருக்குது…?
கீழ விழுந்துடுச்சும்மா… தண்ணி தொட்டு துடைச்சு கொண்டு வந்தேன்… என்றேன்.
அம்மா என்னை சந்தேகமாக பார்த்துக் கொண்டே வாங்கி என் எதிரிலேயே போட்டுக் கொண்டார்கள்.
நான், அம்மாவின் முலை அழகில் அப்படியே உறைந்து போய் சிலையாட்டம் நின்று கொண்டு இருந்தேன்.
அம்மா எதுவும் சொல்லாததால் நான் அங்கேயே நின்று கொண்டு இருந்தேன்.
வீட்டுல பொம்பளை குளிச்சுட்டு வந்தால்… இப்படி கூட வந்து நிக்கனும்…
அவளுக்கு இப்படி ஏதாவது உதவி செய்யனும்…
அப்பத்தான் பொம்பளைங்களுக்கு ஒரு ஆம்பளையை பிடிச்சு போகும்… என்று சொல்லிவிட்டு நகர்ந்தார்கள்.
அம்மா இப்ப பொம்பளைன்னு சொன்னது யாரை…? என் பொண்டாட்டியவா...???
இல்லே... பொதுவா பொம்பளைங்களையா...??? குழம்பிப் போய் நின்னுகிட்டு இருந்தேன்.
என் குழப்பத்தை விட அம்மாவின் அழகில் தான் அதிகமா பிரம்மித்துப் போய் நின்றேன்.
அன்று இரவு வழக்கம் போல் டிஃபன் சாப்பிட்டுவிட்டு படுத்துக் கொண்டோம்.
என் தங்கச்சி எப்பவும் போல படுத்ததும் தூங்கிவிட்டாள்.
அம்மா மட்டும் தூங்காமல் புரண்டு புரண்டு படுத்துக் கொண்டிருந்தார்கள்.
எனக்கும் தூக்கமே வரலை. நானும் புரண்டு புரண்டு தான் படுத்துக் கொண்டிருந்தேன்.
வழக்கம் போல ஃபேன் காத்து அம்மாவோட புடவையை தூக்குச்சு. அம்மா கண்ணை மூடி படுத்திருந்தாங்க.
ஆனால் தூங்கவில்லைன்னு தெரியும். தொடைகளும், மர்ம ஸ்தானமும் வழக்கம் போல தெரிந்தன.
அம்மா மேல பைத்தியமே பிடிச்சுகிச்சு.
நான் எழுந்து போய் தண்ணி குடிச்சுட்டு வந்து கட்டிலில் உட்கார்ந்தேன்.
அம்மா என்னை கண்ணை திறந்து பார்த்தாங்க.
ஏன்டா தூக்கம் வரலையா…? என்று கேட்டார்கள்.
ஆமாம்மா… ஒரே குழப்பமா இருக்கு… என்றேன்.
கண்டதை போட்டு குழப்பிக்காதே… ரொம்ப கஷ்டமா இருந்தால், இங்க வந்து படுத்துக்க… என்றார்கள்.
7-2
நான் மறுத்து பேசாமல் கிழே இறங்கி அவங்க பக்கத்துல போய் படுத்துகிட்டேன்.
அம்மா என் தலையை தடவி கொடுத்தாங்க. வாலிப வயசாகி இருந்தாலும் குழந்தையாகி போனேன்.
நிஜமாலுமே நான் அப்படிதானாம்மா…?
ச்சேச்சே… யார் சொன்னாங்க அப்படீன்னு… உனக்கு இருக்கறது ஒரு மனப்பிரச்சனை… அவ்வளவுதான்…
ஈஸியா தீர்த்துடலாம்னு டாக்டரம்மா சொல்லி இருக்காங்க… சரியாயிடும் கவலைப்படாதே…
எல்லாத்துக்கும் மேலே அம்மா நானிருக்கேன் உனக்கு… தைரியமா இரு… என்றார்கள்.
மெதுவா பேசும்மா… அஞ்சனா முழிச்சுக்க போறா… என்றேன்.
அவள் படுத்தான்னா என்னைக்குடா பாதியில எழுந்திரிச்சு இருக்கா…
இந்நேரம் எத்தனாம் ஜாமமோ அவளுக்கு… என்றார்கள்.
என் பிரச்சனைக்கு நீ என்னம்மா பண்ணுவே பாவம்… எல்லாம் என் தலைவிதி…
அப்படியெல்லாம் சொல்லாதே… இத்தனை வருஷ காலமா உன்னையை வளர்க்கிறதுக்கு எவ்வளவோ விசயங்களை பண்ணியிருக்கேன், இப்படியெல்லாம் பார்த்து பார்த்து வளர்த்த உன்னை அப்படியா விட்டுடுவேன்…?
டாக்டர் சொன்ன மாதிரி செஞ்சு உன்னையை சரி பண்றது தான் இனிமேல் என்னோட வேலை…
அம்மாகிட்டே இனிமேல் எதுன்னாலும் கூச்சப்படாம பேசு…
எதுன்னாலும்னா…? என்று திருப்பி கேட்டேன்.
எதுன்னாலும்…னா எதுன்னாலும்தான்… உன்னோட செக்ஸ் பிரச்சனைகளை பத்தி சொல்லு…
அம்மா… அதையெல்லாம் போய் எப்படிம்மா உன்கிட்டே பேச முடியும்…?
பேசித்தான் ஆகனும்… வேற வழியில்லை… எனக்கு ஓரளவுக்கு தான் உன் பிரச்சனை தெரியும்…
ஆனால் முழுசா தெரிஞ்சா தான் ஏதாவது செஞ்சு சரி பண்ண முடியும்…
எனக்கு அதை உன்கிட்டே பேச ரொம்ப சங்கட்டமா இருக்குதும்மா…
என்னைய உன் ஃப்ரெண்டா நினைச்சுக்கடா… சங்கட்டமெல்லாம் போயிடும்… என்றார்கள்.
அம்மாவோட ப்ளவுஸ் கொக்கிகள் அவுக்கற சத்தம் கேட்டுச்சு…
நீ ஈஸியா சொல்லிட்டே… என்னால முடியனுமே…
என்னோட கூச்ச சுபாவத்தை பத்திதான் உனக்கு நல்லா தெரியுமேம்மா… என்றேன்.
இனிமேல் உன்னால பேச முடியும்… என்று என்னோட ஒரு கையை எடுத்து என் அவங்களோட மார்புல வச்சாங்க.
நான் திக்குமுக்காடி போனேன். நான் என்னதான் திருட்டுதனமா அம்மாவோட அழகை ரசிச்சாலும்,
அம்மாவிடம் இருந்து இதை நான் கொஞ்சம் கூட எதிர் பார்க்கவில்லை.
இது நான் எதிர்பார்க்காத ஒரு விசயம்.
அப்புறம் அம்மாங்கிற கூச்சம், இப்படி இதெல்லாம் இருந்தாலும்,
கை என்னமோ அனிச்சை செயலாக அம்மாவோட மார்பகத்தை பற்றிக்கொண்டது.
நான் முதன் முதலாக ஒரு பெண்ணின் மார்பகத்தை தொட்டு ஸ்பரிசிக்கிறேன்.
அம்மாங்கற எண்ணம் மனசு முழுக்க ஓடிகிட்டு இருந்தாலும்,
கையை எடுத்து வச்சதே அம்மாதானே என்ற எண்ணமும்,
ஓப்பனா அவங்களோட மார்பகத்தை காட்டியபடியே,
என்கிட்டே இருந்து பிரேஸியரை வாங்கி போட்டுகிட்ட காட்சியும், மனசுல பதிஞ்சு இருந்ததால,
மனசு அம்மா, அம்மான்னு போடற ஆர்ப்பாட்டம் குறைஞ்சு இருந்தது.
எனக்கு சீக்கிரமா வந்துடுதும்மா… என்றேன் தயங்கி தயங்கி.
வந்துடுதுன்னா எது வந்துடுது…?
அதாம்மா… அது…
அதாம்மான்னா… எதுடா…?
7-3
என்னம்மா நீ ரொம்ப குடையறே…
உன்னோட முதல் குறையே இந்த கூச்சம் தான்டா. இதைத்தான் மொதல்ல போக்கனும்…
கூச்சப்படாம பொம்பளைங்க கிட்டே பேச கத்துக்க, உன்னோட பாதி பிரச்சனை சரியாயிடும்…
நான் பொம்பளைங்க கிட்டே எல்லாம் நல்லாதான் பேசுவேன்…
நீ அம்மாவாச்சே… உன்கிட்டே எப்ப்டி போய் பேச சொல்றே…?
யாரு… நீயீ… நீ பொம்பளைங்க கிட்டே பேசற லச்சணத்தை தான் நான் தினமும் பார்க்கிறேனே…
இனிமேல் என்னைய நீ அம்மாவா நினைக்காதே…, ப்ரெண்டா நினைச்சுக்க…,
இல்லை உன் பொண்டாட்டியா கூட நினைச்சுக்க… அம்மாங்கிற எண்ணத்தை மட்டும் மறந்துடு…
நான் எதுவுமே செய்யாமல் வெறுமனே பிடிச்சுகிட்டே இருந்தேன்.
இப்படி பொம்பளைங்க மார்பை வெறுமனே பிடிச்சுகிட்டே எல்லாம் இருக்க கூடாது…
ஏதாவது செய்யனும்… புரியுதா…?
ஏதாவதுன்னா என்ன செய்யனும்…?
என்னதான் அம்மா தெளிவாக பேசினாலும், நான் இப்படி கேட்கவும் அம்மாவுக்கே கொஞ்சம் சங்கடம் வந்துடுச்சு.
என்னாடா இது… LKG யில இருந்து வரனும் போல இருக்கே உனக்கு…
என்று சிரித்துக் கொண்டே சொல்லிவிட்டு, அவங்க கையை, என்னோட கையின் மேல வச்சு பிசைஞ்சு காட்டினாங்க.
ரொம்ப அழுத்தாம, இப்படி மெதுவா, மெண்மையா பிசையனும்… அப்பதான் பொம்பளைங்களுக்கு பிடிக்கும்.
சரி மேல சொல்லு… சீக்கிரமா வந்துடுதுன்னா, என்ன விந்து வந்துடுதா...?
ம்ம்… ஆமாம்மா… என்றேன்.
எவ்வளவு நேரத்துல வந்துடுது…?
அதெல்லாம் நான் கணக்கு பண்ணுனதில்லை… கையில பிடிச்சு ஒரு மூனு குலுக்கு குலுக்கும் போதே வந்துடும்.
அதெல்லாம் பொம்பளங்க கிட்டே நெருங்கி பழகிகிட்டே இருந்தால், தானா சரியா போயிடும்…
பயந்துகிட்டு விலகி மட்டும் போக கூடாது…
சில நேரத்துல பொம்பளைங்க பக்கத்துல வந்தாலே டக்குன்னு வந்துடுதும்மா…
இப்ப என் பக்கத்துல படுத்திருக்கிறியே…, உனக்கு வந்துடுச்சா…
ம்ஹும்… நீ அம்மா… அதனால வரலையோ என்னவோ… ஆனால் கையில புடிச்சு குலுக்கினால் உடனே வந்துடும்…
நீ மொதல்ல கையில செய்யறதை நிப்பாட்டு… கொஞ்ச கொஞ்சமா சரியாயிடும்…
அப்புறம் கையில செய்யாம வேற எப்படி…? என்றேன்.
அம்மா, ஒன்னுமே பேசாமல் அமைதியாக இருந்தாள்.
ஏம்மா பேச மாட்டேங்கிறே…?
சொல்றேன் சொல்றேன்… எல்லாத்தையும் பொறுமையா சொல்றேன்னு சொல்லிகிட்டே
அம்மா என் லுங்கிகுள்ளே கையை விட்டு என் ஆணுறுப்பை பிடிச்சாங்க.
பிடிச்ச வேகத்திலேயே அதிர்ந்து போய், ஆச்சரியத்துடன்,
என்னடா இவ்வளவு பெருசா இருக்குது இது… எங்கே வெளியில எடு பார்க்கலாம்… என்றார்கள்.
அம்மா கூச்சமா இருக்கும்மா… என்னால முடியாது… என்றேன்.
இப்பத்தானே சொன்னேன்… இந்த விசயத்துல கூச்சப்படறதை நிப்பாட்டனும்னு…
சொல்லிட்டு, பட படன்னு லுங்கியை அவுத்து விட்டாங்க.
என்னோட ஆணுறுப்பு, பெரிய சைஸ் செவ்வாழை பழம் போல,
ஜைஜாண்டிக்கா வாணத்தை பார்த்து நின்னுகிட்டு இருந்துச்சு.
அம்மா அப்படியே மலைச்சுப் போயிட்டாங்க.
7-4
இவ்வளவு பெரிய சைஸை வச்சுகிட்டு இருக்கிற உன்னையாடா அந்தப் பொண்ணு வேணாம்னு தூக்கி எரிஞ்சுட்டு போயிடுச்சு…!!! ஹும்… அவள் குடுத்து வச்சது அவ்வளவுதான்…
இதையெல்லாம் டிரெய்னிங் கொடுத்து பழக்குனா, பொம்பளைங்களுக்கு வேற சுகமே தேவைப்படாது… என்றார்கள்.
கையில பிடிச்சிருக்க, பிடிச்சிருக்க அம்மாவுக்கே கொஞ்சம் மூடு வந்துடுச்சு போல.
ஆசையாக தடவி கொடுத்துக் கொண்டே இருந்தாங்க. அம்மா தடவ தடவ என்னுது சீற ஆரம்பிச்சுது.
விறைப்பும் இன்னும் கொஞ்சம் கூடியது.
நான் ஏற்கனவே இரண்டு மூன்று குலுக்கு குலுக்குன உடனே வந்துடுதுன்னு நான் சொல்லியிருந்ததனால்,
அம்மா தடவி குடுத்ததோட சரி… தவறிப்போய் ஒருமுறை கூட குலுக்கவில்லை.
நானும் அம்மாவோட மார்பகங்களை உருட்டி உருட்டி பாத்துகிட்டே இருந்தேன்.
அடிக்கடி காம்பு இடையில இடையில விரல்களில் சிக்கியது. அதை பிடிச்சு லேஸா திருகி பார்த்தேன்.
ஸ்ஸ்ஸ்… மெதுவாடா… அதையெல்லாம் அழுத்தி திருக கூடாது…
மென்மையா விரலால தட்டி தடவனும்… இல்லேன்னா நாக்கால நக்கனும்…
நானும், காம்பை மெல்ல விரலால தட்டி விட ஆரம்பித்தேன்.
ரொம்ப நேரமா தடவிகிட்டே இருந்த அம்மா, கொஞ்ச கொஞ்சமா சூடாயிட்டாங்க.
வாய் வைக்கிறியாடா…? என்றார்கள்.
எங்க வாய் வைக்க சொல்றே…?
நேத்து எதுல வச்சியோ அதுலதான்…
அப்ப நீ முழிச்சுகிட்டு தான் இருந்தியா…?
ம்ம்ம்…
ஏன் முழுசும் பண்ணாம போயிட்டே…?
உன்கிட்டே இருந்து லேசா ஜெர்க் வந்துச்சு, நீ முழிச்சுகிட்டியோன்னு நினைச்சு பயந்து போய் போயிட்டேன்.
அதான் பாத் ரூம்ல போய் வெள்ளரிபிஞ்சு தின்னியாக்கும்…
நீ எழுந்திரிச்சு வந்து பாத்தியாம்மா…?
ம்ம்ம்…
நீ பாத் ரூமுக்குள்ளாற போறது தெரிஞ்சுது. ரொம்ப நேரமா ஆளை காணோமேன்னு எழுந்திரிச்சு வந்து பார்த்தேன்…
நீ என்னடான்னா வெள்ளரி பிஞ்சை தின்னுகிட்டே கையில செஞ்சுகிட்டு இருந்தே…
நீ திரும்ப வருவேன்னு தான் காத்துகிட்டு இருந்தேன்… ஆனா நீ கையில செய்யறதை பார்த்ததும்,
இனி நீ வர மாட்டென்னுதான் இழுத்து போர்த்தி படுத்துகிட்டேன்… கையில எல்லாம் இனிமேல் செய்யாதே…
நீ கூடதான் வெள்ளரி பிஞ்சை அந்த இடத்துல சொருகி சொருகி எடுத்துகிட்டு இருந்தே…
ஆமா…, அதை ஏம்மா யூரின் போற இடத்துல சொருகி சொருகி எடுத்துகிட்டு இருந்தே…?
அந்த இடத்துல தான் சொருகி எடுக்கனும்… வேற எங்கே சொருகுவாங்க…?
நான் அதை கேட்கலைம்மா…
அப்புறம்…
ஏன் வெள்ளரி பிஞ்சை சொருகி எடுத்துகிட்டு இருந்தேன்னு கேட்டேன்…
அம்மா ஒரு நிமிஷம் அமைதியா இருந்தாங்க. பிறகு, அவங்க தடவிகிட்டு இருந்த என்னோடதை இறுக்கி பிடிச்சு,
வெள்ளரி பிஞ்சுக்கு பதில் இதைத்தான் உள்ளாற சொருகனும்… ஆனால் இவ்வளவு பெருசுக்கு நான் எங்கே போவேன்… உங்கப்பாவும் என் பக்கத்துல வந்து இருபத்தி இரண்டு வருஷமாச்சு…
ஹும்… என்னோட சுகம் எல்லாம் இந்த வெள்ளரி பிஞ்சும், கேரட்டும் தான்… என்று சலிப்பாக சொன்னார்கள்.
அப்ப இதை அதுலதான் சொருகனுமா…?
இதென்னடா கேள்வி… புதுசா கேட்குறே…? எல்லாரும் அதுலதான் சொருகுவாங்க…
இல்லைம்மா, சத்தியமா எனக்கு இதெல்லாம் தெரியவே தெரியாது…
7-5
என்னடா இந்த காலத்துல போய், இப்படி இருக்கிறே… இது கூட தெரிஞ்சுக்காமலா இவ்வளவு காலம் இருந்தே…?
ஆமாம்மா… எனக்கு தெரிஞ்ச சந்தோஷமெல்லாம், அதை கையில பிடிச்சு குலுக்குனா விந்து வரும்…
அது வரும் போது உடம்பு ஒரு வெட்டு வெட்டும்…
அதுக்கப்புறம் கொஞ்ச நேரத்துல மனசுல இருக்குற ஆசையெல்லாம் அடங்கின மாதிரி இருக்கும்…
போய் படிக்க உக்கார்ந்து கொள்வேன்…
சரி… எப்போதுல இருந்து இந்த மாதிரி செஞ்சுகிட்டு இருக்கிறே…?
இது நான் டென்த் படிக்கிறப்ப இருந்து செஞ்சுகிட்டு இருக்கிறேன்…
கரெக்ட்டான வயசுல இருந்துதான் செஞ்சிருக்கே… ஆனா என்ன…,
உன் கவனத்தை இதுலேயே கொண்டுட்டு போயிட்டே… பொம்பளங்க பக்கம் திருப்பலை…
பாவம் நீ என்ன பண்ணுவே… பத்தாவது படிக்கும் போது அந்தப் பொண்ணு மட்டும் அப்படி பண்ணலேன்னா
இன்னைக்கு இந்த பிரச்சனையே வந்திருக்காது…
அன்னைக்கு நீ வீட்டுக்கு வந்து இனிமேல் பள்ளிகூடமே போக மாட்டேன்னு பண்ணுன ஆர்ப்பாட்டம்,
இன்னைக்கும் மனசுலயே இருக்குது… என்றார்கள்.
நான், அம்மா… என்றேன்.
ம்ம்… சொல்லு என்றார்கள்.
நான் உன்னுதுல சொருகி பார்க்கட்டுமா…?
ம்ம்ம்… எனக்கும் ஆசையா தான் இருக்குது… ஆனால் இப்ப வேண்டாம்…
இன்னும் நாலஞ்சு நாள் போகட்டும். நானே எப்பன்னு சொல்றேன்…
ஆனால் அது வரைக்கும் நீ கையிலே செய்ய கூடாது…
ஏன் கையில செய்ய கூடாது…?
ஆமாம்… உனக்கு சீக்கிரத்துலேயே வந்துடுதுன்னு சொல்றே இல்லே…
இப்படி கொஞ்ச நாளைக்கு ஒரு தடவை, கொஞ்ச நாளைக்கு ஒருதடவை இப்படி பண்ணிகிட்டு இருந்தால்
விந்து வர தாமதப்படும்… நீ சீக்கிரத்துலேயே சரியாயிடுவே…
அப்ப அதுவரைக்கும்…?
நேத்து மாதிரி கீழ வந்து வாயை வை…
நான் சந்தோஷமா கீழ போய் மண்டி போட்டேன்.
அம்மா புடவையை மேலே சுருட்டி பிடிச்சாங்க.
குனிஞ்சு அந்த இடத்தை நோக்கி முகத்தை கொண்டு போனேன்…
அந்த ஏரியாவே சந்தன சோப்பின் வாசனை வீசியது.
மூக்கால அம்மாவின் மயிர்க்காட்டில் நிரடினேன்.
அம்மா ஸ்ஸ்ஸ்… என்ற சத்தத்துடன் காலை இன்னும் அகட்டி விரிச்சாங்க.
அம்மாவோட அந்தரங்க பிளவு சத்தமில்லாமல் பிளந்து கொண்டது.
கூடவே சந்தன வாசனையுடன் மதன நீர் வாசனையை கலந்து வீச தொடங்கியது.
ஆழமா மூச்சை இழுத்து மோந்து பார்த்தேன். என் உடம்பு முழுக்க மின்சாரம் ஓடியது.
என் உடம்பே வேற மாதிரி ஆயிடுச்சு.
பொம்பளங்களோட உள்ளாடைகளை மோந்து பார்க்கும் போதும் எனக்கு இந்த மாதிரிதான் நடக்கும்.
நாக்கால் மெல்ல நக்கி, என் உடம்பில் உருவான மொத்த உணச்சிகளையும் அம்மாவின் புழையில் கொட்டினேன்.
அம்மா உணர்ச்சி தாங்க முடியாமல் இடுப்போட சேர்த்து மேல் பக்கமா ஒரு எக்கு எக்கினாங்க.
அவ்வளவுதான், என் நாக்கு முழுவதும் அம்மாவின் அந்தரங்க புழைக்குள் புதைந்து போனது.
அம்மாவுடைய இருபத்தியிரண்டு வருட தாம்பத்திய ஏக்கம் வெளி வர தொடங்கியது.
என்னை சரிப்படுத்தறேன்னு வந்த அம்மா, இப்பொழுது தன்னை மெல்ல மெல்ல இழந்து கொண்டிருந்தார்கள்.
7-6
அம்மா மேல் மூச்சும் கீழ் மூச்சும் வாங்க ஆரம்பிச்சாங்க.
நான் மண்டி போட்டு உக்கார்ந்து கொண்டு, அம்மா எக்கி காட்ட, காட்ட,
அவங்களுதை நக்கி நக்கி சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தேன்.
திடீரென்று அம்மாவோட உடம்பு முறுக்கேறியது.
அவங்க அந்தரங்க புழையிலிருந்து வழவழ வழன்னு வழிய ஆரம்பித்தது.
எல்லாத்தையும் நக்கி நக்கி முழுங்கிக் கொண்டிருந்தேன்.
அம்மா போதும், போதும், மேல வான்னு கூப்பிட்டாங்க. நான் கீழ நக்கறதை நிறுத்திட்டு
மேலே ஏறிப்போய் அம்மா அருகில் படுத்துக் கொண்டேன்.
அம்மா என்னை கட்டி பிடிச்சுகிட்டாங்க. அவங்க கண்ணுல தாரை தாரையா கண்ணீர் வழிஞ்சுகிட்டு இருந்துச்சு.
அம்மா… ஏம்மா அழுவறே வலிச்சுதா…? என்றேன்.
இல்லைடா, இது சந்தோஷம் தாங்க முடியாம வர்ற கண்ணீர்.
இத்தனை வருஷமா ஆம்பளை சுகம் கிடைக்காத ஏக்கத்தை, நீ வந்து தீர்த்து வச்சிருக்கே…
புருஷன் மூலமா கிடைக்காத சுகம் புள்ளை மூலமா கிடைக்குதேன்னு வந்த கண்ணீர்…
இன்னைக்கு இந்த நிமிஷம் கொஞ்சம் கஷ்டமாத்தான் இருக்கு,
ஆனால் இது இன்னும் ரெண்டு மூனு தடவையில பழகி போயிடும்… என்றார்கள்.
நான் ஒன்னும் உன்னையை கஷ்டப்படுத்தி விடவில்லையே…
ம்ஹும்… இல்லை. சந்தோஷத்தைதான் குடுத்தே…
டாக்டரம்மா சொல்ற மாதிரி, உறவுகள் எல்லாமே நாம பழகற பழக்கத்துல தான் இருக்குது.
இப்ப நீ செஞ்சியே, நீ என் மகன் தான்… ஆனா, நல்லா இல்லாமலா போயிடுச்சு…
சுகம்ன்னு நெனைச்சா எல்லாமே சுகம்தான்.
இதுல அம்மா, புள்ளை, பேதம் எங்க இருந்து வந்ததுன்னு தான் தெரியலை.
ஆமாம்…ம்மா, டாக்டரம்மா சொல்லும் போது கூட,
என்னடா இவங்க பெத்த அம்மாகிட்டேயே கேட்டு தெரிஞ்சுக்க சொல்றாங்களே…
அம்மாகிட்டே போய் எப்படி இதை கேட்கிறதுன்னு ரொம்ப யோசனையா இருந்துச்சு… சங்கட்டமாவும் இருந்துச்சு…
ஆனா அந்த எண்ணம் இப்ப கொஞ்சம் குறைஞ்ச மாதிரி இருக்குதும்மா…
சாதாரணமா இப்ப இடுப்பு வலிக்குது கொஞ்சம் அமுக்கி விடுடான்னு சொன்னா நீ அமுக்கி விட மாட்டியா…?
அப்ப என் இடுப்பை புடிச்சுதானே அமுக்குவே… அப்ப எனக்கு சுகமா இல்லாமலா போயிடும்…
அதே சுகம் அப்பவும் இருக்கும்.
அதே இடுப்புல ஒரு தைலம் தடவி விடுற நேரம் வருது… தைலம் தடவி விடும்படி சொன்னால்,
நீயும் தடவித்தான் விடுவே…அப்பவும் அதே சுகம் கிடைக்கும்,
இன்னும் கொஞ்ச நேரம் தடவுனா நல்லா இருக்குமேன்னு தோனாமலா போய்விடும்…
கண்டிப்பா தோனும், சுகமாவும் இருக்கும்…
ஆனால் உறவு முறை கருதி அதை வாய் விட்டு சொல்ல மாட்டோம்…
அம்மா சொல்வது எல்லாமே எனக்கு கரெக்ட்டா தான் பட்டுது.
எத்தைனையோ தடவைகள் அம்மாவுக்கு இடுப்பு அமுக்கி விட்டிருக்கிறேன், தைலமும் தடவி விட்டிருக்கிறேன்…
அம்மாவோட கலருக்கும் அதுக்கும், அதிகம் சதையே இல்லாத அவங்க இடுப்பு என்னை என்னவோ பண்ணும்…,
சேலையை இன்னும் கொஞ்சம் நெகிழ்த்திவிட்டு, இன்னும் உள்ளாற தேய்க்க சொல்லுவாங்க,
அப்போது என் கை அம்மாவோட அழகு குண்டிகளை தடவி விட்டுட்டுதான் வரும்…
தடவற எனக்கே சுகமா இருக்கும் போது, அம்மாவுக்கு சுகமா இல்லாமலா இருக்கும்…
7-7
அந்த நேரத்துல எல்லாம் அம்மாங்கிறதால கொஞ்சம் மனசை கண்ட்ரோல் பண்ணிக்க வேண்டியதா இருக்கும்…
நீ சொல்றதெல்லாம் கூட ஒருவிதத்துல கரெக்ட்டுதாம்மா… என்றேன்.
எல்லாமே உணர்ச்சிகளால் செஞ்சு வைக்கப்பட்ட உடம்பு தான்… யார் மீட்டுனாலும் வீணையில சத்தம் வரும்…
அதை அழகிய நாதாமா மாத்திக்கறது அவங்கவங்க கையில தான் இருக்கு…
அம்மா பேசிய வார்த்தைகள் அனைத்தும் மனசுல பசுமரத்து ஆணி போல பதிஞ்சு போச்சு.
இன்னும் கொஞ்சம் மேல ஏறி படுத்து, அவங்களோட ஒரு முலையை எடுத்து என் வாயில வச்சாங்க.
நான் அதை என்ன செய்யறதுன்னு தெரியாமல், அமைதியாக இருந்தேன்.
வெளி உலகமே தெரியாமல் படிப்பு, படிப்புன்னு புத்தக புழுவாக வாழ்ந்தது எவ்வளவு பெரிய தப்புன்னு இப்பதான் புரிந்தது.
சப்புடான்னு சொன்னாங்க.
முதல் முறையா ஒரு பெண்ணின் மார்பகத்தில் இப்பொழுதுதான் வாயை வைக்கிறேன்.
அம்மா நெஞ்சை எக்கியபடி தூக்கி கொடுக்க, நான் குழந்தை போல, என் இருபத்தி ஐந்தாவது வயதில்,
பால் வராத முலையில் பால் குடித்துக் கொண்டிருந்தேன்.
உச்சமடைந்த களைப்போ என்னவோ, நான் மார்பகத்தை சப்பிக் கொண்டிருக்கும் போதே தூங்கிப் போனார்கள்.
நான் எழுந்து போய் கட்டிலில் படுத்துக் கொண்டேன்.
மறுநாள் காலை வழக்கம் போல அம்மா குளித்து, தங்கச்சி குளித்து, அவள் ஸ்கூலுக்கும் போனதுக்கு அப்புறமா நான் எழுந்திரிச்சேன்.
அம்மா காஃபி கொடுத்தாங்க. வாங்கிக் குடித்தேன்.
இரவில் செய்த காரியம் பகலில் இருவருக்கும் கொஞ்சம் சங்கடத்தை ஏற்படுத்தியது.
ரெண்டு பேருக்குமே ஒருவித குற்ற உணர்வு இருந்துச்சு.
எல்லாம் கொஞ்ச நேரத்துக்குத் தான். பிறகு சகஜமாகிப் போனோம்.
அம்மா, இன்னைக்கு லீவு போடேண்டா என்றார்கள்.
இல்லைம்மா… இன்னைக்கும் நாளைக்கும், ரெண்டு மூனு பில்டிங் ஃபைனல் வெரிஃபிக்கேஷன் இருக்குது,
அதனால லீவு போட முடியாது… நாளைக்கு அடுத்த நாள் வேணும்னா லீவு போடறேன்… என்றேன்.
நேத்து என்னமோ வேலையை விட்டுடறேன், அது இதுன்னு சொன்னே…,
இன்னைக்கு லீவி கூட போட மாட்டேங்குறே…!!!
அது ஏதோ ஒரு மனக் குமுறல்ல அப்படி சொன்னேன்…
இப்பதான் எல்லாம் சரியா போயிடுச்சே… வேலையை ஏன் விடனும்…?
என்று சொல்லிவிட்டு பாத் ரூமுக்குள்ளாற புகுந்து கொண்டேன்.
குளித்து முடித்துவிட்டு அடுத்த அரை மணி நேரத்தில் பில்டிங் சைட்டுக்கு வந்துட்டேன்.
மனம் தெளிவாக இருந்தது.
பத்து மணிக்கு அம்மா டாக்டரம்மாவுக்கு ஃபோனை போட்டாங்க.
ஹலோ… டாக்டர்… நான் தனம் பேசறேன்…
தெரியுது… உங்களை தான் நான் பெயர் போட்டு சேவ் பண்ணி வச்சிருக்கேனே… சொல்லுங்க…
நேத்து அவனோட ஆஃபீஸுல யாரோ ஏதோ கேட்க போக, வீடுக்கு வந்து புலம்பி தள்ளிட்டான்…
நான் வேலைக்கு போக மாட்டேன், அது இதுன்னு ரொம்ப வம்பு பண்ணிட்டான்…
ஐய்யைய்யோ… அப்புறம்…?
நான்…, யாரு, என்ன கேள்ப்பட்டேன்னு சொன்னாங்களோ…
அவங்க கிட்டேயே, என்ன கேள்விப்பட்டீங்கன்னு கேளுடான்னு சொன்னேன்…
அதுக்கப்புறமா அவன் ஃபோன் போட்டு கேட்டதுக்கு, அந்த ஆளூ, மாமியார் கொடுமைன்னு கேள்விப்பட்டேன்னு
சொன்னதுக்கு அப்புறம்தான் இவன் சமாதாணம் அடைந்தான்…
7-8
அப்படியா… எனக்கென்னமோ… நீங்க தயங்கி தயங்கி, ரொம்பவும் காலம் கடத்தறீங்களோன்னு தோனுது…
சீக்கிரமா நான் சொன்னதை செஞ்சீங்கன்னா நல்லது… இல்லேன்னா,
அவரு டிப்ரெஷன் மூடுக்கு போயிட்டாருன்னா, அவரை வெளியே கொண்டு வர்றது ரொம்ப கஷ்டமாயிடும் பார்த்துக்கங்க…
ஆமாம் டாக்டர், நானும் அதான் யோசிச்சேன்… அதனால ஆனது ஆகட்டும்ன்னு, நேத்தே ஸ்டார்ட் பண்ணிட்டேன்…
ஆரம்பத்துல கொஞ்சம் கஷ்டமா தான் இருந்துச்சு, அப்புறம் போக போக கொஞ்சம் கொஞ்சமா சரியாயிடுச்சு…
இப்போதைக்கு இண்டர்கோர்ஸ் எல்லாம் பண்ணிடாதீங்க…
கொஞ்ச நாள்… அவருக்கு பெண்களோட அம்மணத்தை பழக்குங்க, கையிலேயும் செய்ய விடாதீங்க…
அப்புறம் கொஞ்சம் கொஞ்சமா அவருக்கு இண்டர்கோர்ஸை சொல்லிக் கொடுங்க…
ஆமாம் டாக்டர், நானும் அந்த முடிவுல தான் இருக்கேன்…
ஆனா என்ன ஒன்னு…!!! என்னாலதான் அடக்கி இருக்கிறது ரொம்ப கஷ்டமா இருக்குது…
என் நிலமைதான் உங்களுக்கு நல்லா தெரியுமே…
புரியுது…தனம்… வேற வழியில்லை…
கொஞ்சம் நாள் அடக்கி இருந்தீங்கன்னா… அப்புறம் நல்ல ரிசல்ட் பார்க்கலாம்.
நான் இது மாதிரி பல கேஸ் சக்ஸஸ் பண்ணியிருக்கேன்.
இதுல நிறைய பேர் உடல் ரீதியா கோளாறு உள்ளவங்க…
ஆனா உங்க பையனுக்கு மன ரீதியா தான் கோளாறு இருக்குது… சீக்கிரமா சரி பண்ணிடலாம்…
உங்க பொண்ணுகிட்டேயும் சொல்லி வச்சுடுங்க… உங்களுக்கு தெரியாம அவள் ஏதாவது எசகு பிசகா பண்ணிட போறா…
இல்லை டாக்டர், அவளை நான் ஒதுங்கி இருக்க சொல்லி சொல்லிட்டேன்… அவளும் ஒதுங்கி தான் இருக்கிறாள்…
இந்த காலத்து பொண்ணுங்களை நம்ப முடியாதுங்க தனம்…
உங்க ஒருத்தராலேயும் ரொம்ப நாள் தனியா தாக்கு பிடிக்க முடியாது…
ஏன்னா உங்க பையனோட வீரியத்தை பத்தி தெரிஞ்சதால சொல்றேன்…
அவருக்கு 92% எரெக்டிங் கெப்பாஸிட்டி இருக்கு… மோஸ்ட்லி நிறைய ஆண்களுக்கு 65% தான் இருக்கும்…
உங்க பையனுக்கு இருக்கிறது ரொம்ப ரேர் கேஸ்…
ஆயிரத்துல ஒருத்தருக்கு தான் இந்த மாதிரி பர்செண்டேஜ் இருக்கும்…
கூடுமான வரைக்கும் முடிஞ்சா அவளையும் சேர்த்துக்க பாருங்க…
டாக்டர், அவளுக்கு இப்பதான் பதினேழு வயசே ஆகுது… அவளை போய் எப்படி…?
எங்கம்மாவுக்கு பதினைஞ்சு வயசுல நான் பொறந்துட்டேன், தெரியுமா உங்களுக்கு…?
உங்க அம்மாவுக்கு நீங்க எத்தனை வயசுல பொறந்தீங்க…?
எங்கம்மாவுக்கு பதினாறு வயசுல நான் பொறந்ததா எங்கம்மா சொல்லுவாங்க…
அப்புறம்… நீங்களே இப்படி பேசறீங்களே… பருவம்ன்னு ஒன்னை ஆண்டவன் ஏன் படைச்சிருக்கான் சொல்லுங்க…?
எல்லாமே பருவத்துல நடந்துடனும் தனம்… பருவம் தப்புன பயிர் எப்படி இருக்கும்னு உங்களுக்கு தெரியாதா…?
இதை பத்தி நான் அப்புறமா உங்ககிட்டே விவரமா பேசறேன்… இப்ப பேஷண்ட் வெயிட் பண்றாங்க…
நாம அப்புறம் பேசலாமா…?
ம்ம்… ம்ம்… சரி டாக்டர், நீங்க கேஸை பாருங்க… நான் அப்புறமா பேசறேன்… என்று ஃபோனை வைத்தார்கள்.
நான் சாயங்காலம் ஆஃபீஸ் முடிஞ்சு வீட்டுக்கு போனேன். அம்மா கடைக்கு போக வேண்டும் என்றார்கள்.
நானும், போகலாம்மா… கொஞ்சம் பொறு முகம், கை, கால் கழுவிட்டு வர்றேன்… என்றேன்.
அம்மா காத்திருந்தார்கள். அடுத்த பதினைந்தாவது நிமிடம் நான் ரெடியாகி வந்தேன்.
என் தங்கைக்கு அம்மா வேலை சொல்லிக் கொண்டிருந்தார்கள்.
அம்மா போலாம்மா… எங்க போகனும்…? என்றேன்.
7-9
ரெண்டு மூனு இடத்துக்கு போக வேண்டியிருக்கு… நீ வண்டியை எடு நான் சொல்றேன்….
அம்மா தங்கச்சி அருகில் இருப்பதால் அப்படி சொல்றாங்கன்னு தெரிஞ்சுது.
நான் பைக்கை ஸ்டார்ட் செய்தேன். அம்மா ஏறி பின்னாடி உக்கார்ந்தாங்க. நான் வண்டியை கிளப்பினேன்.
தெரு முக்கு வரை அமைதியாக வந்தவர்கள், கடை வீதிக்கு போடா… என்றார்கள்.
எந்த கடைக்கும்மா…? என்றேன்.
வள்ளியம்மா கடைக்கு விடு… என்றார்கள்.
அது ஒரு நாட்டு மருந்து விக்கிற கடை. எங்க ஊர்ல ரொம்ப ஃபேமஸான கடை.
அங்க எதுக்கு இந்த அம்மா போகனும்னு சொல்றாங்க… யோசித்த படியே வண்டியை அந்த கடைக்கு விட்டேன்.
இங்க என்னம்மா வாங்கப் போறே… என்றேன்.
எல்லாம் உனக்கு மருந்து வாங்கத்தாண்டா வந்திருக்கோம்… என்றார்கள்.
எனக்கா...? எனக்கு என்ன மருந்தும்மா வாங்கப் போறே…?
எல்லாம் உன் பொண்டாட்டியோட சேர்ந்து வாழறத்துக்கு தான்… என்றார்கள்.
ஏம்மா… உனக்கென்ன பைத்தியமா பிடிச்சிருக்கு…?
நான் என் பொண்டாட்டியோட சேர்ந்து வாழறத்துக்கும், நாட்டு மருந்து கடைக்கும் என்னம்மா சம்பந்தம்…? என்றேன்.
உனக்கு தான் அது சீக்கிரமா வந்துடுதுன்னு சொல்றியே…
அம்மா படக்குன்னு அப்படி பேசவும், எனக்கு தூக்கி வாரி போட்டது. உடனே சுற்றும் முற்றும் பார்த்துக் கொண்டேன்.
நல்ல வேளை பக்கத்துல யாருமில்லை.
எம்மா… உனக்கு ஏதாவது இருக்குதா…? கடை வாசல்ல வச்சுகிட்டு இப்படித்தான் பேசுவியா…?
இங்க யாருடா இருக்கா…?
ஏம்மா..., நாட்டு மருந்து சாப்பிடுற அளவுக்கு எனக்கு என்னம்மா பிரச்சனை…? நான் ரகசிய குரலில் கேட்டேன்.
நீ தானேடா, சில சமயம் பொம்பளைங்க பக்கத்துல வந்தாலே எனக்கு அது வந்துடுதுன்னு சொன்னே…
என்றாள் திரும்பவும் சத்தமாக.
ஏம்மா கத்தறே… மெல்லமா பேசு…
இங்க தான் யாருமே இல்லையேடா…
நல்லா… மருந்து வாங்க வந்தே…
நீயே போய் வாங்கிட்டு வா… நானெல்லாம் உள்ளே வரலை… என்று வாசலியே நின்று கொண்டேன்.
நீ வராம எப்படிடா… நீ வந்தால் தானே உனக்கு என்ன பிரச்சனைன்னு சொல்ல முடியும்… என்றார்கள்.
முந்தாநாள் இப்படித்தன் கூட்டிகிட்டு போய் அந்த டாக்டர் பொம்பளை முன்னாடி நிப்பாட்டுனே…
இப்ப இங்க கூட்டிகிட்டு வந்து, இங்கே ஏதாவது பொம்பளை முன்னாடி நிறுத்தி மாணத்தை வாங்க பாக்குறே…
எனக்கு பொண்டாட்டியே வேண்டாம்… வா வீட்டுக்கு போகலாம்… என்றேன்.
சரி.., நீ வராட்டி பரவாயில்லை… உண்மையில என்ன பண்ணுதுன்னாவது சொல்லு… நான் போய் வாங்கிட்டு வர்றேன்…
ஏம்மா மாணத்தை வாங்கறே…? அதெல்லாம் இங்க வச்சுகிட்டு எப்படிம்மா நான் சொல்ல முடியும்…?
பரவ்வ்யில்லை… எவளோ ஒரு டாக்டர் பொம்பளை கிட்டே சொல்றே…
உன்னையை பெத்து வளர்த்து இவ்வளவு பெரிய ஆளாக்கி விட்டுருக்கேன்…
என்கிட்டே சொல்றதுல என்ன போய் வெட்கம் பரவாயில்லை சொல்லு…
அம்மா சுத்தமா சவுண்டை கம்மி பண்ணி பேசினாள்.
வேறு வழியில்லாமல், தயங்கி தயங்கி சொன்னேன். எழுந்திரிக்கறதெல்லாம் எழுந்திரிக்குது…
ஆனால் சீக்கிரமா வந்துடுது… அது ஒன்னுதான் பிரச்சனை… என்றேன் ரகசியமாக…
அப்புறம், பக்கத்துல வந்தாலே வந்துடுதுன்னு சொன்னியே அது… என்று அம்மாவும் ரகசியமா கேட்டாங்க.
எல்லாம் ஒன்னுதாம்மா… போம்மா…
எல்லாம் உங்கப்பனை மாதிரியே குறையை வெளியே சொல்லாமலேயே இருங்கடா… சரியா போயிடும்…
அம்மா முமுனுத்துக் கொண்டே கடைக்குள் சென்றாள்.
7-10
நான் கடைக்கு வெளியிலேயே காத்திருக்க தொடங்கினேன்.
அடுத்த இருபது நிமிஷத்துல அம்மா வந்துட்டாங்க. கடையில இருந்து இறங்கி வரும் போது,
அம்மா, சும்மா தேவதை மாதிரி இருந்தாங்க.
ஆயிரம்தான் அம்மாவை இப்ப நான் திட்டியிருந்தாலும், அம்மாவோட அழகே அழகுதான்.
இருபத்திரண்டு வருஷமா ஆணின் கையே படாம வாழ்ந்துகிட்டு வராங்க… அபூர்வ மனுஷிதான்…
எனக்காக அவங்க இந்த மாதிரி வேலையெல்லாம் செய்யறது எனக்கு ரொம்ப கஷ்டமா இருந்துச்சு.
அம்மா பக்கத்துலயே வந்துட்டாங்க…….
ம்ம்… போகலாம்டா…
ஏம்மா… நீ எதுக்காகம்மா இந்த மாதிரி வேலையெல்லாம் செய்யறே… எனக்கு ரொம்ப கஷ்டமா இருக்கு… என்றேன்.
நான் செய்யாம வேறு யாரு செய்வாங்க உனக்கு…? உண்மையில உங்கப்பா தான் இதெல்லாம் பண்ணனும்...
ஆனால் அவரு எங்கே பண்ணப் போறாரு... அவருக்கே என்னைய மாதிரி யாராவது பண்ணினால் தான் உண்டு...
அம்மா புலம்ப ஆரம்பிச்சாங்க…
நான் எதுவும் பேசாமல் வண்டியை கிளப்பினேன்.
அடுத்த அரைமணி நேரத்தில் வீட்டுக்கு வந்து சேர்ந்தேன்.
நானோ, அம்மா பண்ணுன வேலையாலே, சரியான கடுப்பில் இருந்தேன். வீட்டுக்கு ஒரு ஏழு மணிக்கு வந்தோம்,
மூனாவது வீட்டு அம்மாவோட புருஷன் இறந்து போயிருந்தார்.
கிட்டதட்ட அந்தம்மாவுக்கும், அம்மாவோட வயசுதான் இருக்கும்.
அம்மா மாதிரிதான் அவங்களுக்கும் வாழ்க்கை அமைஞ்சிருந்தது.
அந்தம்மாவோட புருஷனுக்கு ஏதோ வியாதி. எல்லாத்தையும் மறைச்சு கல்யாணத்தை பண்ணி வச்சுட்டாங்க.
அந்தம்மா, அம்மாவோட திக்கெஸ்ட்டு ஃப்ரெண்டு… அம்மாவும் அவங்களும் முப்பது வருஷ பழக்கம்.
அந்தம்மா பேரு ராணி.
அம்மா வீட்டுக்கு வந்து கேள்விப் பட்டதும் உடனே கிளம்பி போயிட்டாங்க.
அதுவும், வந்தவுடன் என் தங்கச்சியை மூனு தோசை ஊத்தச்சொல்லி சாப்பிட்டு விட்டு கிளம்பிட்டாங்க.
இனிமேல் அம்மா பிணத்தை எடுத்ததும் தான் வருவாங்க.
விடிய விடிய அந்தாம்மா கூட பிணத்தை காவல் காத்துகிட்டுதான் உட்கார்ந்து இருக்கனும். வேற வழியே இல்லை.
அம்மா கிளம்பி ஒரு அரைமணி நேரம் இருக்கும்.
அண்ணா… தோசை ஊத்தறேன் சாப்பிடறியா…? இல்லே அப்புறமா சாப்பிடறியா…?
கொஞ்ச நேரம் ஆகட்டுமே…
அப்படீன்னா சரி நான் குளிச்சுட்டு வந்து உனக்கு தோசை ஊத்தி தர்றேன்…
என்று சொல்லிவிட்டு, துண்டை எடுத்துகிட்டு, குளிக்க சென்றாள்.
அப்பாவும் ஏதோ சொந்தக்காரங்க விஷேசத்துக்காக போயிருந்தார்.
வீட்டுல நானும், என் தங்கச்சியும் மட்டுமே இருந்தோம்.
ஒரு பத்து நிமிஷம் போயிருக்கும்.
திடீரென்று கரெண்ட் கட் ஆயிடுச்சு… அடுத்த நிமிஷம் பாத் ரூமிலிருந்து கத்த ஆரம்பிச்சுட்டா.
அண்ணா… டார்ச் லைட்டை எடுத்துட்டு வா… இருட்டா இருக்கு… ரொம்ப பயமாயிருக்கு… என்றாள்.
ஏய்… கொஞ்சம் பொறு கரெண்ட் வந்துடும்… என்றேன்.
லூஸா நீ… நம்ம ஊர்ல கரெண்ட் என்னைக்கு உடனே வந்திருக்கு…
அந்த ஸ்டடி டேபிள் மேல டார்ச் லைட் இருக்கும் பாரு… எடுத்துகிட்டு வா…
நான் இருட்டுக்குள் துலவி பிடிச்சு டார்ச் லைட்டை எடூத்து ஆன் பண்ணிகிட்டு பாத் ரூமுக்கு போனேன்.