அத்தை தூங்குகிறார்களா? என்று உறுதி செய்து கொண்டேன்.
உப்பலான அந்தரங்க உறுப்பின் மேல் உள்ளங்கையை அழுங்காமல் பொத்தினார் போல், வைத்தேன்.
என் கைக்குள் கச்சிதமாக அடங்கியது. மெல்ல அமுக்கினேன், நிஜமாலுமே பண்னு மாதிரி தான் இருந்தது.
அப்படியே பொத்தி பிடித்துக்கொண்டு ஆள் காட்டி விரலால், அதன் நடுவில் இருந்த பிளவில் அழுத்தினேன்.
லேசாக உள்ளே இறங்கியது. அதற்கு மேல் நைட்டி தடுத்தது.
லேசாக பிசைந்தேன், அத்தையின் உடம்பில் அசைவே இல்லை. திரும்ப, திரும்ப பிசைந்து கொண்டே இருந்தேன்.
அந்த இடம் இப்பொழுது லேசாக ஈரமாக தொடங்கியது. கையை எடுத்துக் கொண்டேன்.
மணி பார்த்தேன், இரண்டை தாண்டி இருந்தது. அத்தையை எழுப்பினேன்.
சோம்பல் முறித்துக் கொண்டு எழுந்தவர்கள்,
ஏதோ யோசித்து கொண்டு, அந்த இடத்தில் கை வைத்து பார்த்தார்கள்.
திரும்பி என்னை பார்த்தார்கள். நான் ஒன்றும் தெரியாதவன் போல,
பசிக்குது வாங்க சாப்பிடலாம் என்றேன்.
ச்சே... ஸாரிடா... நல்லா தூங்கிட்டேன்....
அதுக்கு எதுக்கு ஸாரியெல்லாம் சொல்றீங்க....பரவாயில்லை வாங்க,....
ரெண்டு பேரும் சாப்பிட போனோம்.
இப்படி குவாரண் டைம் பீரியடில், வீட்டில் நாங்கள் இருவர் மட்டுமே.
எவ்வளவு நேரம்தான் ஒருவர் முகத்தை ஒருவர் பார்த்துக் கொண்டு இருப்பது.
போரடிக்க துவங்கியது. அத்தையும், நானும், இயல்பாக பழக ஆரம்பித்திருந்தோம்.
படுக்கையில் விலகி படுத்திருந்த நாங்கள், இப்பொழுது நெருக்கமாக படுத்திருக்க பழகியிருந்தோம்.
அத்தை வருவதற்கு முன்னர், எப்படி என் மனைவியிடம் பேசிக்கொண்டு இருந்தேனோ
அதே போலவே இப்பொழுதும் பேசிக்கொண்டு இருந்தேன்.
என் மனைவியும்,... நான் தனித்து கஷ்டப்படாமல் இருப்பதை நினைத்து மகிழ்ச்சியாக இருப்பதாக சொன்னாள்.

சில சமயங்களில் அத்தையும் நானும், ஒருவரையொருவர் தொட்டு விளையாடிக் கொள்ளும் அளவிற்கு இயல்பாகி இருந்தோம்.
லாக் டவுண் தனிமை, எங்களை வாட்ட ஆரம்பித்தது. சில சமயங்களில் அத்தை, இரட்டை அர்த்தத்தில் பேசுவார்கள்.
நானும் விட மாட்டேன், பதிலுக்கு இரட்டை அர்த்தத்திலேயே பேசுவேன்.
இது எங்களுக்குள் காம உணர்வை தூண்ட ஆரம்பித்தது.
பழக் கடையெல்லாம், இருக்குமா? இருக்காதா?......
காய்கறி, பழக்கடை, மளிகை கடை, பால்பூத் இதெல்லாம் திறந்திருக்கும்......
அப்படீன்னா, வெளியே போனா எனக்கு வாழைப்பழம் வாங்கிட்டு வா.....
ஏன் அத்தை, வாழைப்பழம்-னா ரொம்ப பிடிக்குமா?....
ம்ம்... கொஞ்சம் விரும்பி சாப்பிடுவேன்....
சரி.. என்ன பழம் வாங்கிட்டு வரனும்.....
எந்த பழம் வாங்கினாலும் சரி, நல்லா பெரும் பழமா பார்த்து வாங்கிட்டு வா..... கொஞ்சம் கா வெட்டா...
வாங்கிட்டு வா.... அப்பதான் ரெண்டு நாள் வச்சு சாப்பிடலாம்....
அத்தை எதுக்கு, பெரும் பழமா, கா வெட்டா, கேட்கறாங்கன்னு, எனக்கு லேசா புரிஞ்சுது.
உனக்கு என்ன பழம் பிடிக்குமோ, அதையும் வாங்கிட்டு வா....
எனக்கு பிடிச்ச பழம், கடைல கிடைக்குமான்னு சந்தேகம் தான்....
அப்படி என்ன பழம்டா அது?..... என்று அத்தை என்னை பார்த்து கேட்டார்கள்.
நான் அத்தையின் மார்பகங்களை பார்த்தபடி, எனக்கு பப்பாளி பழம்-னா, ரொம்ப பிடிக்கும்...
அத்தைக்கு புரிந்தது,
இந்த பழம் கிடைக்கும், ஆனா கொஞ்சம் மெனக்கெடனும். முயற்சி பண்ணி பாரு....
அதுதான் அத்தை, எப்படின்னு புரிய மாட்டேங்குது....என்றேன்
எதுவுமே, தேடி போனால் தான் கிடைக்கும்....
அட அதுதான்.... எப்படின்னு புரிய மாட்டேங்குது...
மரம் வச்சு இருக்கிறவங்க கிட்ட கேட்டு பாரு,
நாம போய் வேணும், கிடைக்குமான்னு?...... கேட்டா குடுத்துடுவாங்களா அத்தை?....
இஷ்டம் இருந்தா குடுத்துட்டு போறாங்க.....
இஷ்டம் இல்லாட்டி?....
இருக்கறதை தானே கேட்கறே, இல்லாததையா கேட்கறே?.....
சரி அத்தை, ஒரு நாள் கேட்டுடலாம்......
அதுக்கும் ஒரு நாளை தேடுவியா? அப்ப கெடைச்ச மாதிரி தான் போ.....

பத்தாவது நாள். ஏப்ரல் 9-ம் தேதி. அன்று அதிகாலை, சீக்கிரத்திலேயே விழித்து கொண்டேன். தூக்கத்தில் இருந்து எழுந்ததும்,
அத்தையை தேடி சமையல் அறைக்கு வந்தேன்.
அங்கே அத்தை, குளித்துவிட்டு வந்து டிரெஸ் மாற்றிக் கொண்டு இருந்தார்கள்.
நிர்வாணமாக நின்றபடி, தலையை மட்டும் குனிந்து பாவாடையில் நாடாவை கோர்த்துக் கொண்டு இருந்தார்கள்.
நான் தூங்க கலக்கத்தில் வந்தவன், திடீரென அத்தையை அந்த கோலத்தில் பார்த்ததும், வெலவெலத்துப் போய்விட்டேன்.
நான் உறைந்து போய் செய்வதறியாமல், பார்த்துக் கொண்டு நின்றேன்.
அத்தையின் மா நிற தேகம், குளித்து விட்டு வந்ததற்கும், அதற்கும்...... தேக்கு மரமாய் மின்னியது,
அதிகம் தீண்டாத உடல் போல், நெகுநெகுப்பாக காட்சியளித்தது.
மர்ம ஸ்தாணத்தை, முழுவதுமாக ஆக்கிரமித்திருந்த, அடர்ந்த கரு நிற ரோமங்களும்,
திரண்ட மார்பகங்களும், அதன் முனைகளும், கண்களை குத்த ஆரம்பிக்க, திடீரென உணர்வு வந்தவனாக,
ஐய்யோ.... சாரி அத்தை..... நான் தெரியாமல் வந்துவிட்டேன்....அத்தையும் அப்பொழுது தான் என்னை நிமிர்ந்து பார்த்தார்கள். அவர்களுக்கும் அதிர்ச்சி. அந்த அதிர்ச்சியில் கையிலிருந்த பாவாடையையும், நழுவ விட்டார்கள்.
சிறிது நேரம், அதிர்ச்சியில் உறைந்து போய், செய்வதறியாது விழித்துக்கொண்டு இருந்த அத்தையும், உடனே, கீழே நழுவ விட்ட
பாவாடையை எடுத்து தன் மார்பகங்களை, போர்த்திக் கொண்டார்கள்.
பிறகு நான் ரூமிற்கு வந்து விட்டேன்.
சிறிது நேரத்தில் காஃபி கொண்டு வந்தார்கள். நான் ஏதும் பேசாமல் வாங்கிக் குடித்தேன்.
பேச்சு வரவில்லை. மனசு முழுக்க அத்தையின் நிர்வாண காட்சிகளே வலம் வந்து கொண்டு இருந்தது.
அத்தை தான் பேச்சு கொடுத்தார்கள். ஏன் இன்னைக்கு சீக்கிரமே எழுந்துட்டே?.....
தெரியலை அத்தை,..... தூக்கம் போயிடுச்சு அதனால எழுந்திரிச்சிட்டேன்.....
ரொம்ப நேரம் ஆச்சா நீ வந்து நின்னு.....
ச்சே...ச்சே... இல்லை அத்தை.....ஒரு நிமிஷம் தான் இருக்கும்..... ஸாரி அத்தை,..... நீங்க டிரெஸ் மாத்திகிட்டு இருக்கிறது
எனக்கு தெரியாது. தெரியாமல் வந்துட்டேன். ஸாரி அத்தை......
அட... எதுக்கு இத்தனை ஸாரி சொல்லிகிட்டு இருக்கே...அதை விடு.....
சரி அத்தை....( மறக்கக் கூடிய உடலா அது, என்னை சுக்குநூறா நொறுக்கி போட்ட உடம்பை எப்படி மறக்கறது?
என்று மனம் கேள்வி கேட்டது. )