மலைத்தேன் - 01

முதல் முறையாக ஒரு பெண்ணின் தொடையில் கை வைக்கிறேன். அந்த நொடியில் என் மனம் காம குளத்தில் விழுந்தது. 
விரல்கள் லேசாக  நடுங்கியது. அது குளிருக்கா இல்லை, அவளை தொடும் அந்த எதிர்பாராத சம்பவத்தினாலா என்று எனக்கு புரியவில்லை. அதுவரை அவள் மேல் வராத மோகம், மெல்ல வர ஆரம்பித்தது.  
பாருவை பார்த்தேன். அவளோ சங்கோஜத்தில் நெளிந்தாள். 
உதவிதானே செய்யறேன்,  என்று எனக்கு நானே சமாதானம் செய்து கொண்டு, புடவையை  மேலே தள்ளினேன். 
நேரம் செல்லச் செல்ல குளிர் அதிகமாகிக்கொண்டே சென்றது.
என் செல்போனை பார்த்தால் டெம்ப்ரேச்சர் 18° செல்சியஸ் காட்டுகிறது. 
பாருவோ வேதனையுடனும் வலியுடனும், பார்த்துக்கொண்டே  இருந்தாள். மணி காலை பத்தை தாண்டியது. 
நான் மெல்ல மெல்ல, புடவையை நன்கு மேலே தள்ளி மருந்தை தடவினேன். 
அவள் உள் ஆடை எதுவும் அணியவில்லை (அதாவது ஜட்டி). மந்தமான வெளிச்சத்திலும், அவள் தொடையின் கலருக்கும் அதுக்கும்,  அவள் அந்தரங்க உறுப்பின் கரு கருவென்ற ரோமங்கள் தெளிவாக தெரிந்தன. 
மலை ஜாதி பெண் என்றாலும் அழகுக்கு குறைவே இல்லை. கச்சிதமான தொடை அமைப்பு. ஏற்கனவே கால் நல்ல வழுவழுப்பாக இருந்தது. அதோடு ஆயின்மென்டின் வழவழப்பும், மழை ஈரமும் சேர்ந்ததால், 
என் கை நன்கு வழுக்கியபடி சென்றது. அடித் தொடையில் மருந்து தடவும் போது, எதேச்சையாக என் விரல்கள்,
பாருவின் பிறப்புறுப்பில் படுவதை என்னால் உணர முடிந்தது. 
இதை அனைத்தையும் கோதை கண் இமைக்காமல் பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள்.
பாரு அத்தை கண்களை மூடி இருந்தாள். 
வலி குறைந்ததாலா.....  இல்லை,  அந்த தொடுதல் வேண்டும் என்று நினைத்ததாலா...... எனக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை.
சிறிது நேரம் கழிந்தது. மழையும் விட்டிருந்தது.
போகலாமா....? என்று கேட்க,
அவள்..., ம்ம்.. போகலாம்... என்றாள். 
சரி எழுந்திருங்கள்...  என்றேன்,
அவள் எழுந்தாள், ஆனால் ஒரு அடி எடுத்து வைக்க மிகவும் சிரமப்பட்டாள்.
நான் என்ன செய்யலாம்......? என்று கோதையை கேட்க அவள் முதலில் புரியாமல் விழித்தாள்.
பிறகு, கை தாங்களாகத்தான் கூட்டி போகமுடியும்,
நீங்கள் ஒரு பக்கம் தோள் கொடுங்கள் நான் ஒரு பக்கம் தோள் கொடுக்கிறேன் என்றாள்.
சரி என்று தூக்கி நிறுத்தினோம். ஆனால் அவளை தாங்கி பிடிப்பதற்குள், நாங்கள் இருவரும் படாதபாடு பட்டு விட்டோம். 
அவளுடைய ஒரு கையை தூக்கி என் தோளில் போட்டுக் கொண்டு, 
இன்னொரு கையால் அவளுடைய இடுப்பை சுற்றி வளைத்தபடி, தாங்கி பிடிக்க வேண்டியிருந்தது, 
அதே நேரம், அந்தப் பக்கம் தோள் கொடுத்த கோதையின் மார்பில், எனது கைகள் படும்படியான சூழ்நிலை உருவானது.
இது என்னடா சோதனை..... விருந்தாளியாக வந்த இடத்தில் இரண்டு பெண்களிடத்தில், 
ஒரு ஆண் மாட்டிக் கொண்டு முழிக்கிறேனே என்று தோன்றியது. 
சரிவான பாதை என்பதால், கால்கள் வேறு அடிக்கடி இடறுகின்றது. 
அப்படி இப்படி என்று ஒரு ரெண்டு கிலோமீட்டர் இறங்கி இருப்போம். 
ஒரு சமயத்தில் மூவரும் ஒரு இடத்தில் இடறி விழுந்தோம். 
பயத்தில்... பிடிக்க வாகாக எதுவும் இல்லாததால், கையை எங்கே வைத்தேன், எங்கே பிடித்தேன் என்றே புரியவில்லை. 
எனது ஒரு கை கோதையின் இடுப்பு சேலை கொசுவத்தை கெட்டியாக பிடித்து இருந்தது.  
இன்னொரு கை பாருவின் இடுப்பை சுற்றி பிடிச்சு இருந்தது. 
கோதைக்கு கொஞ்சம் அடி பலம் போல... விழுந்தவள் சற்று நேரம் அப்படியே இருந்தாள். 
பிறகு அவள் கொசுவத்தை பிடித்திருந்த எனது கையை மெதுவாக யோசித்தபடியே எடுத்து விட்டாள். 
என் இன்னொரு கை பாருவின் இடுப்பில் இருந்தது. 
மழைக்கும் அதுக்கும், பாருவின் இடுப்பிலிருந்து கை வேறு அடிக்கடி வழுக்க, 
லேசாக இருக்கி பிடித்தேன், பாருவிற்கு என்ன பண்ணுச்சோ தெரியலை,
ஒரு துள்ளு துள்ளி, என் தோளில் சாய்ந்து கொண்டாள். சிறிது நேரம் அப்படியே இருந்தோம். 
பிறகு நான் எழுந்து கொண்டேன். பாருவும், கோதையும் தடுமாறி எழுந்து கொண்டார்கள். 
ஏங்க,, நீங்க வழுக்கிகிட்டே போறீங்க..., கொஞ்சம் காலை ஊன்றி நடக்க முயற்சி செய்யுங்க, என்றேன்.
முடிஞ்சா நடக்க மாட்டேனா...., கால் வேறு இப்ப ரொம்ப மறத்து போன மாதிரி இருக்கு,  என்றாள்.
கொஞ்ச தூரத்தில் ஒரு சிறிய பாறை ஒன்று தெரிந்தது, மெல்ல நடந்து அதில் பாருவை படுக்க வைத்தோம். 
எனக்கும் கோதைக்கும் மூச்சு வாங்கியது. 
இன்னும் எவ்வளவு தூரம் போகனும்...., கோதையை கேட்டேன். 
அவளுக்கு எதுவும் தெரியாது..., இன்னும் மூனு  மைல் தூரம் போகனும்..., என்று பாரு முனகியபடியே  சொன்னாள். 
நீங்க தேச்சு விட்டதுக்கு அப்புறம் கொஞ்சம் நேரம் வலி குறைஞ்சு இருந்தது. 
இப்ப கீழே விழுந்ததுல திரும்ப வலிக்கிற மாதிரி இருக்கு, என்றாள் பாரு. 
திரும்பவும் கொஞ்சம் மருந்து போட்டுக்கறியா பாரு..., என்று கோதை கேட்டாள். 
பாரு, ம்ம்... என்றாள். 
கோதை என்னை பார்க்க, நான் மருந்தை கோதையிடமே தந்தேன்.
நீ தான் பார்த்துகிட்டு இருந்தியே, இந்த முறை நீ தடவி விடு, 
எனக்கு ரொம்ப சங்கோஜமா இருக்கு.... என்றேன். 
அவளும் மருந்தை வாங்கி மெல்ல புடவையை மேலே தள்ளினாள். 
என் கண்கள் அவள் தொடை மேலேயே நின்றது.
பாரு நான் பார்ப்பதை பார்த்து விட்டு கண்களை மூடி கொண்டாள். 
இதை கவனித்த கோதை, என்னை நிமிர்ந்து பார்த்தாள். 
நான் கோதையை கவனிக்காமல், பாருவின் தொடையையும், ஓரமாக தெரிந்து கொண்டிருந்த, அந்தரங்க உறுப்பின் கருமையான ரோமங்களையும் பார்த்தபடி இருந்தேன்.
மழையும் விடுவது போல் இல்லை. எனக்கோ குளிர் தாங்க முடியவில்லை. 
நான் நடுங்குவதை இருவரும் பார்த்தனர். 
பேக்கில் ஸ்காட்ச் இருப்பது ஞாபகம் வரவே, அதை வெளியே எடுத்தேன். 
இருவரும் பார்த்தார்கள்.
நான் அதை கண்டுகொள்ளாமல் இரண்டு மொடக்கை உள்ளே  செலுத்தி விட்டு பாட்டிலை உள்ளே வைத்துக்கொண்டேன். மீண்டும அவள் தொடை மேல் கவனம் சென்றது. 
நிஜமாகவே கோதைக்கு மருந்து தடவ தெரியவில்லை. முகத்திற்கு கிரீம் தடவுவது போல் தடவிக் கொண்டிருந்தாள்.
ஏங்க... ஏங்க... கொஞ்சம் இருங்க, என்னங்க முகத்துக்கு தடவுற  மாதிரி தடவறீங்க..., என்றேன். 
இல்லீங்க நெஜமாலுமே இந்த மருந்தெல்லாம் எனக்கு தடவ தெரியாதுங்க, என்றாள் கோதை.
பரவாயில்லை இங்க கொடுங்க என்றேன். 
ரெண்டு ரவுண்ட்  ஸ்காட்ச், அதுவும் ராவா, உள்ள போன தைரியத்துல, நானே நீவி விட ஆரம்பித்தேன்.
புடவையை நன்கு மேலே தள்ளி விட்டு நீவினேன். 
இப்போது அந்தரங்க உறுப்பின் ரோமங்கள் முழுதுமாக தெரிந்தது. 
நான் காணும் காட்சி, கோதைக்கும் தெரிந்தது. நான் தடவுவதையும், எனது விரல்கள், அந்தரங்க உறுப்பின் ரோமங்களை
தொட்டுட்டு தொட்டுட்டு வருவதையும், கோதை கண் கொட்டாமல் பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள். 
என்னதான் ஆபத்துக்கு பாவமில்லை என்றாலும், 
அவள் கணவனை இழந்த பெண். ஆண், பெண் சுகம் என்ன என்று கண்டிப்பாக தெரிந்து வைத்திருப்பாள்.  
நடந்த நிகழ்வுகளால் கோதைக்கு காம இச்சை ஏறிக்கொண்டே இருந்தது. 
பாருவோ நான் என்ன செஞ்சாலும் சரி என்பது போல கண்களை மூடி இருந்தாள். 
விரல்கள் என்னை அறியாமல் அவளின் அந்தரங்க உறுப்பை உரசிவிட்டு உரசிவிட்டு வந்தது. 
என்னோட இந்த செயல் கண்டிப்பாக கோதையை பாதித்திருக்க வேண்டும். 
கோதை என்னையும், அவளையும் மாரி மாரி பார்க்க ஆரம்பித்தாள். என்ன நினைத்தாளோ தெரியவில்லை.
ரொம்ப குளிருது என்று என்னை நெருங்கி வந்து நின்று கொண்டாள்.
பாரு கைகளை மார்புக்கு குறுக்கே நன்கு குறுக்கி வைத்தவாறு குளிரில் நடுங்கத் தொடங்கினாள். 
அடர்த்தியான மரத்தடியில் இருந்த பாறையில் படுக்க வைத்ததால், பாருவின் உடலில் சூடு ஏறியிருந்தது. 
அவளுடைய அந்தரங்க உறுப்பில் வழ வழ என்று கசிவு தெரிந்தது.
ரொம்ப குளிருது இன்னொரு ஜெர்கின் இருக்கா என்று கேட்டாள் கோதை. 
அப்பொழுது தான் எனக்கு தோன்றியது. அடடா இது முன்பே தெரியாமல் போனதே என்று நொந்து கொண்டு,
அவளையே கேட்டேன், 
வெப்பநிலை 18° டிகிரிக்கு போனதால, இது ஒன்னும் உடம்புக்கு கெடுதல் பண்னாது
ஆளுக்கு இரண்டு மொடக்கு குடிக்கிறீங்களா... என்றேன். 
இருவரும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து கொண்டனர். பின்  கோதை என் பேக்கில் இருந்து அந்த ஸ்காட்ச்சை எடுத்து,
மடமடவென மூன்று ரவுண்ட் குடித்துவிட்டு  நிறுத்தினாள்.  
ஆ....... சூடாக உள்ளே ஏதோ போவது போல இருக்கு, லேசா தொண்டை எரியுது என்றாள். 
நாங்கள் ரொம்ப குளிர் வந்தால் மட்டும் சாப்பிடுவோம், ஆனால் இது மாதிரி இருக்காது அது. 
சுத்தமான பழத்துல தயார் செய்து, தம்பி கொண்டு வந்து கொடுப்பான் என்றாள். 
நீ எப்படி என்பதை போல்... நான் பாருவை பார்த்தேன், 
என் விரல்கள் இன்னும் அங்கேயே தான் நீவிக்கொண்டிருந்தது. பாருவும், அதற்கு ஒன்றும் தடை சொல்லவில்லை, 
என் விரலின் நீவல்களை ரசித்த மாதிரிதான் எனக்கு தோன்றியது. 
கோதையிடமிருந்து பாட்டிலை வாங்கி நிதானமாக கொஞ்சம் குடித்துவிட்டு, 
பிறகு கொஞ்ச நேரம் கழித்து, மீண்டும் நிதானமாக கொஞ்சம் குடித்துவிட்டு, என்னிடம் நீட்டினாள் . 
நான் கோதையிடம் கொடுக்கும்படி சொன்னேன். 
அவள் வாங்கி இன்னும் கொஞ்சம் குடித்துவிட்டு பேக்கில் வைத்தாள்.
இப்பொழுது குளிர் கொஞ்சம் பரவாயில்லை என்றபடியே  என்னை நன்றாக நெருங்கி நின்று கொண்டாள். 
அவள் மார்புகள் இரண்டும் என் மீது பட்டுக் கொண்டிருந்தது. நான் நீவி விடுவதை நிறுத்திவிட்டு, பாருவிடம்,
இப்போது வலி பரவாயில்லையா? என்றேன்.  
அப்பொழுதும் எனது கை பாருவின் அந்தரங்க உறுப்பின் மேலேயே தான் இருந்தது.
பரவாயில்லை.... ஆனாலும் கொஞ்சம் கொஞ்சமாகத்தான் கால் பழைய படிக்கு வருது என்றாள். 
ஒரு அஞ்சு நிமிசத்துல சரியாயிடும் என்றேன். 
பாரு கண்களை மூடியிருந்தாள்.
எனது விரல்களை அவளது உறுப்பினால் இறுக்கமாக பிடித்து சற்று உள்ளே இழுக்கப்படுவதை உணர்ந்தேன். 
பாருவிற்கு மூடு வந்திருக்கும் போல.
அவள் எனது விரல்களை  உள்ளே இழுப்பதை, கோதையும் பார்த்துக் கொண்டேதான் இருந்தாள்.
பாருவை விட கோதை சற்று அதிகமாக குடித்துவிட்டாள் என நினைக்கிறேன்.