மலைத்தேன் - 03

நன்கு விடிந்திருந்தது, 
கண் விழித்துப் பார்த்தால், எங்களை சுற்றிலும்பனி மூட்டம். பாருவும், கோதையும் எனக்கு முன்னதாகவே அவர்கள் எழுந்து லேசாக உலர்ந்திருந்த ஆடைகளை உடுத்திக் கொண்டு தயாராக இருந்தார்கள்.
நான் எழுந்தவுடன் அவசர அவசரமாக என் உடைகளை அணிந்து கொண்டு,
போகலாமா? என்றேன்.
ஒரு நிமிடம் அவர்கள் இருவரும் என்னையே பார்த்தார்கள். பிறகு சமாளித்து கொண்டு
ம்ம்... போகலாம் என்றார்கள்.
அவர்கள் முகத்தில் முதல் நாள் இரவு நடந்த நிகழ்வுகள் நிழலாடியது. ஒருவருக்கு ஒருவர் பார்த்துக் கொள்ள கூச்சப்பட்டனர். எல்லாம் கொஞ்ச நேரத்துக்கு தான், எனக்கு எந்தவிதமான கூச்சமும் இல்லை.
என்னுடைய கலகலப்பு தான் அவர்களை சகஜமான சூழ்நிலைக்கு மாற்றியது.
ஒருவழியாக மூவரும் கிளம்பினோம். நான் என் பேக்கை எடுத்து முதுகில் மாட்டிக்கொண்டேன்.
கிண்டலும் கேலியும் ஆக நடை பயணம் ஆரம்பித்தது. 
நல்ல பனி, மிகவும் அடர்ந்த பனி. எங்கள் முன்னால் நான்கடி தூரம் தான் தெரிந்தது.
அதற்கு மேல் எதுவும் தெரியவில்லை. நல்ல வேலை, இங்கு கொடிய மிருகங்கள் ஏதும் இல்லை
என்பதால் சற்று ஆறுதலாக, நடக்க முடிந்தது.
பாரு தான் முன்னால் நடந்தாள், அவள் தான் வழிகாட்டி. அவளுக்கு பிறகு கோதை, கடைசியாக நான்.
பாதை கொஞ்சம் அகலம் குறைவானது தான். காட்டு பாதை அல்லவா, 
அதனால் சற்று நிதானமாகவே நடக்க வேண்டி இருந்தது.
நான் கோதையை சற்று வாயால் சீண்டினேன், என்ன கோதை ரொம்பவும் அமைதியாக வர்ற ரொம்ப வலிக்குதா, என்றேன்.
எங்க வலிக்குதுன்னு?  கேட்கிறீர்கள், என்றாள் கோதை.
ராத்திரி நான் கடிச்சதத்தான் என்றேன்.
உடம்பெல்லாம் தான் கடிச்சு வைச்சு இருக்கீங்க நான் எந்த இடத்தைன்னு சொல்ல? என்றாள்.
சாரி கோதை....என்ன நடந்தது என்றே தெரியவில்லை என்றேன்.
சாரி,,, எல்லாம் எதுக்கு சொல்றீங்க, பரவாயில்லை....,    
ஆமா என்ன சொன்னீங்க...., என்ன நடந்ததுன்னே தெரியலையா? என்றாள் கோதை.
ஆமாம், சத்தியமாக தெரியவில்லை என்றேன்.
கேட்டியா பாரு  இவர் பேசறத?  
தெரியாமலா அத்தனை வேலைகளைசெஞ்சீங்க. என்றாள். 
ஏய்., கம்முனு வாடி, அவர் நம்ம வாயால சொல்ல வைக்க பார்க்கிறார் என்றாள் பாரு. 
இல்லை பாரு, அப்ப ராத்திரி செஞ்சது எல்லாம் வீணா? என்றாள் கோதை.
நல்லா சுய நினைவோடு ஒரு முறை செஞ்சா நல்லா இருக்கும் என நினைக்கிறேன், என்றேன் நான்.
அதுக்கெல்லாம் இனிமேல் சந்தர்ப்பம் கிடைக்காது, என்று நினைக்கிறேன், என்றாள் பாரு.
ஏன் பாரு அப்படி சொல்கிறாய், என்றேன் நான். 
உங்களுக்கு எங்க ஆளுங்களை பற்றி தெரியாது, ரொம்ப கட்டுப்பாடு இருக்குது.
நாங்கள் இருவரும் திருமணம் ஆனவர்கள். அதனால்தான் உங்களுக்கு வழி காட்ட அனுப்பி வைத்தனர்.
இதுவும் ஒரு எல்லை வரை தான்.
ஊருக்குள் சென்று விட்டால் நாங்கள் இருவரும் எங்கள் பெண்கள் பின்னால் தான் போய் நிற்கவேண்டும்.
தப்பித்தவறி தெரியாமல் கூட நீங்கள் எங்களையோ அல்லது நாங்கள் உங்களையோ,
தொடுவதை யாராவது பார்த்துவிட்டால், அவ்வளவு தான், வேறு வினையே வேண்டாம் என்றாள் பாரு. 
நான் உடனே, மேலே கடவுள்னு  ஒருத்தர் இருக்கிறார் பாரு, கவலைபடாதே,  
விதி இருந்தால், மீண்டும் ஒருமுறை சந்தர்ப்பம் கண்டிப்பாக கிடைக்கும், என்றேன்.
அப்படி ஒரு வேளை, அந்த மாதிரி இன்னொரு சந்தர்ப்பம் கிடைத்தால்,
உங்களைவிட நாங்கள் இருவரும்தான் கொடுத்து வைத்தவர்கள் என்றாள் பாரு.
சற்று நேரம் அமைதியாக நடந்தோம். முதல் நாள் நல்ல மழை பெய்து இருந்ததால் பாதை சற்றே வதியாக இருந்தது. 
சில இடங்களில் வழுக்காமல் இருப்பதற்கு நான் கோதையை பிடித்து நடக்க வேண்டி இருந்தது.
நான் வேண்டும் என்றே கோதையின் இடுப்பை தடவி ஒரு கிள்ளு கிள்ளினேன்.
அவள், ஸ் ஆ,, என்றாள்.
உடனே பாரு...., என்னடி நடக்குது பின்னால..... என்றாள்.
இனி சந்தர்ப்பம் கிடைக்காது என்று விளையாடுகிறார், என்றாள்.
கம்முனு வரச் சொல்லு, யாராவது பார்த்து விடப்போகிறார்கள் என்றாள் பாரு.
ஏங்க, எனக்கு நீங்களே லேசாகக் தான் தெரிகிறீர்கள். உங்களுக்கு முன்னால் என்ன இருக்குன்னு கூட தெரியலை.
இப்படி அடர்ந்த பனியில் யாருக்கு நம்மளை தெரியும் என்றேன் நான். 
ஆமாம், இது புதர்கள் நிறைந்த பகுதி என்பதால் இங்கு எப்பவுமே பனி சீக்கிரம் விலகவே விலகாது என்றாள் பாரு. 
அப்பொழுதுதான், தரையை பார்த்தேன் அது புல்தரை என்று தெரிந்தது.
இந்த பனி விலக இன்னும் நிறைய நேரம் பிடிக்கும். தூரத்தில் காட்டாறு ஓடும் சத்தமும்,
யானைகளின் பிளிறல் சத்தமும் கேட்டது. 
பாரு, சற்று அமைதியாக இருக்கும்படி சைகை செய்து விட்டு, எதையோ கூர்ந்து கேட்டுக் கொண்டிருந்தாள்.
ஆத்துக்கு பக்கத்துல யானைகூட்டம் இறங்கி  இருக்கு, ஆற்றிலேயும் இன்னும் வெள்ளம் ஓயவில்லை போலிருக்கிறது என்றாள். அதனால்தான் யானைகள் சப்தம் அதிகமாக உள்ளது என்றாள்.  
பாரு, கோதையின் கையைப் பிடித்து கொண்டாள், கோதை என் கையைப் பிடித்து கொண்டாள்.
மூவரும் மெல்ல நடந்தோம்.
சிறிது நேரத்தில் பாரு ஒரு பெரிய புதரை விலக்கி நடந்தாள், கோதையும் பின்னாலேயே செல்ல,
நானும் கோதையின் பின்னாலேயே சென்றேன்.
பாரு கோதையின் கையை விடவும், கோதை என் கையை விட்டாள்.
அப்பொழுது தான் எனக்கு புரிந்தது, அது ஒரு சிறிய சுற்றுப் புதர் என்று.
தெரிந்தே தான் எங்களை புதருக்குள் இழுத்திருக்கிறாள் பாரு.
அந்த அடர்ந்த பனியிலும், பாருவின் விஷமப் பார்வையை, என்னால் காண முடிந்தது.
கோதையும் அதை புரிந்து கொள்ள, அந்த பனியிலும் உடல் ஜிவ்வென, சூடேறத் துவங்கியது. 
அந்த புதருக்குள் பனி மிகவும் அடர்த்தியாக நிரம்பி இருந்தது.
நாங்களே ஒருவருக்கு ஒருவர் மங்களாக தெரிந்தோம்.
நான் என் முதுகில் இருந்து பேக்கை, கீழே இறக்கி வைத்தேன்.
நடந்து வந்த களைப்பில், சிறிது நேரம் கண்களை மூடி அமர்ந்து இருந்தோம். அந்த பனியிலும் லேசாக வியர்த்து இருந்தது.பாரு, எனக்கருகில் படுத்திருந்தாள், கோதை நான் கால் நீட்டி இருந்த இடத்தில் அமர்ந்து இருந்தாள்.
பாருவின், புடவை சற்று விலகி ஒரு பக்கத்து மார்பகம் எடுப்பாக தெரிந்தது.
நான் மெதுவாக அவளது அந்த ஒரு பக்கத்து மார்பில், கை வைத்து பொத்தி, லேசாக அமுக்கி பார்த்தேன்.
கெட்டியாக இருந்தது. மெதுவாக அந்த முலையை, தடவ ஆரம்பித்தேன். 
பாரு, கண்களை மூடி, வாயை சற்றே பிளந்து அதை அனுபவித்தாள்.  
மெதுவாக அவள் பிளவுஸ் கொக்கிகளை ஒவ்வொன்றாக கழற்றி விட்டு வெறும் மார்பில் கை வைத்தேன்.
இயற்கையாகவே பாரு, கொஞ்சம் நல்ல கலர், அதை இந்த பனியில் பார்க்க அற்புதமாக இருந்தது.
காம்புகள் இரண்டும் நன்கு விடைப்பாக இருந்தது.