Mrs. முகுந்தன்-002

ராத்திரிக்கு செய்ய வேண்டிய டிஃபன் வேலைகளை எல்லாம் செய்து முடிப்பதற்குள் மணி எட்டு ஆகியிருந்தது.
வெளியே நல்ல மழை பெய்து கொண்டிருந்தது.
பசங்க ரெண்டு பேரும் ஹோம் வொர்க் முடித்து விட்டு வீடியோ கேம் விளையாடிக் கொண்டு இருந்தார்கள்.
அவர்களை சாப்பிட அழைத்தேன். இருவரும் சாப்பிட்டு விட்டு மீண்டும் வீடியோ கேம் விளையாட போயிட்டாங்க.
அடுத்த நாள் சனிக்கிழமை விடுமுறை என்பதால் நானும் எதுவும் கண்டுகொள்ளவில்லை.
என் வேலையை ஒன்பது மணிக்கெல்லாம் முடித்து விட்டு போய் குளித்துவிட்டு, மார்பு வரை துண்டோடு வெளியே வந்தேன்.
அப்பொழுது மணி 9-30 ஆகியிருந்தது. மொபைல் ஃபோன் சினுங்கியது. எடுத்துப் பார்த்தேன்.
நிதீஷ் அம்மா தான் கூப்பிட்டாங்க. ஒரு வேளை வந்துட்டாங்களோ என்று ஃபோனை எடுத்தேன்.
ஸாரிங்க......, நான் நாளைக்கு வரமுடியலை. ஞாயிற்றுக்கிழமை மதியம் வந்துடறேன்.
அதுவரைக்கும்... கொஞ்சம் உங்களால பாத்துக்க முடியுமா...?
இல்லை, நீங்க எங்கயும் வெளியே போற மாதிரி இருந்தால் கீழ் போர்ஷன்ல சுகந்தியோட
வீட்ல கூட விட்டுட்டு போயிடுங்க... என்றார்கள்.
இல்லையில்லை பரவாயில்லை மெதுவாகவே வாங்க.... நான் பார்த்துக்கறேன் என்றேன் அவசர அவசரமாக.
ரொம்ப தேங்ஸுங்க... என்றார்கள்.
பரவாயில்லை வாங்க... என்றேன்.
சரின்னு ஃபோனை வச்சுட்டாங்க. ஒரு நைட்டியை எடுத்து அனிந்து கொண்டேன்.
என்னிடம் இருப்பது எல்லாமே இந்த மாதிரி மெலிசான, ஃபுல் ஓப்பன் நைட்டிகள் தான்.
என்னை இப்படி மெல்லிய நைட்டியில் பார்ப்பது..... என் மகனுக்கு பழகிப்போன ஒன்று.
இங்க புதுசா இருக்கிறது நிதீஷ் மட்டும் தான்.
நான் எதைப் பற்றியும் கவலைப்படாமல் ஸ்காட்ச்சை எடுத்துக் கொண்டு வந்து டைனிங் டேபிளில் அமர்ந்தேன்.
என் கணவர் பழக்கி விட்ட பழக்கம். என்னோடயே ஒட்டிக்கொண்டு விட்டது.
அவர் ஞாபகமாக என்னிடம் உள்ள ஒரே விசயம் இதுதான்.
விட முடியவில்லை. பசங்க ரெண்டு பேரும் ரொம்ப சத்தமா விளையாடிக்கொண்டு இருந்தார்கள்.
அவர்களை அமைதியாக விளையாடும் படி கண்டித்து விட்டு,
காலையில் சீக்கிரம் எழுந்திரிக்க வேண்டிய அவசியம் இல்லாததால்....., கொஞ்சம் நிறையவே குடித்து விட்டேன்.
பிறகு டிஃபன் சாப்பிட்டு விட்டு படுக்கைக்கு வந்தேன்.
பசங்க ரெண்டு பேரையும் வீடியோ கேமை ஆஃப் பண்ணிவிட்டு படுக்க வரும் படி அழைத்தேன்.
சினுங்கிய படியே வந்தார்கள்.
என் மகன் எப்பவும் போல குட்நைட் மம்மின்னு சொல்லிவிட்டு படுத்துக் கொண்டான்.
நிதீஷ் தான் ஒரு மாதிரி என்னையவே பார்த்துக் கொண்டே இருந்தான்.
அவன் பார்வையில் ஒருவித ஆசை இருப்பதை அவன் கண்களே காட்டி கொடுத்தது.
பையன் ஏதோ மாதிரி ஆகிவிட்டிருந்தான்.
நானும் லைட்டை ஆஃப் பண்ணிவிட்டு படுத்து கொண்டேன்.
அருணும் நிதீஷும் எனக்கு இரண்டு பக்கமும் படுத்துக் கொண்டார்கள்.
என்னமோ தெரியலை, நிதீஷுக்கு அருகில் படுத்திருப்பது...., ஒரு மாதிரியாக மூடை ஏத்துற மாதிரி இருந்தது.
ஆண்ட்டி.... நிதீஷ் கூப்பிட்டான்.
என்னடா... என்றேன்.
ஒன் பாத்ரூம் போகனும்...
ஏன்டா மொதல்லயே சொல்ல மாட்டியா...
சரி வா... என்று எழுந்திரிச்சு லைட்டை போட்டேன்.
அருண் நீயும் வர்றியாடா....
இல்லை மம்மி... நான் ஏற்கனவே போய்ட்டு வந்துட்டேன்.....‌.
நான் நிதீஷை மட்டும் அழைத்துக் கொண்டு, பெட்ரூம்ல பாத்ரூமை யூஸ் பண்ணாமல் சமையல் அறை அருகில் இருக்கும்
பாத்ரூமிற்கு அழைத்து சென்றேன். லைட்டை போட்டு போக சொன்னேன்.
நிதீஷ் டிராயரை ஒதுக்கி குஞ்சை வெளியே எடுத்தான்.
நான் என் மனதை மீண்டும் அதன் மீது பறிகொடுத்தேன். இம்முறை சாயங்காலம் குளிக்கும் போது பார்த்ததை விட பெரியதாக
இருப்பது போல் தோன்றியது.
யூரின் போய் முடித்துவிட்டு அப்படியே கழுவாமல் திரும்பினான்.
என்னடா கழுவாம வர்றே.....
நைட்ல எப்ப யூரின் போனாலும் கழுவிட்டு தான் படுக்கனும் என்று சந்தர்ப்பத்தை பயன்படுத்தி நானே பிடிச்சு கழுவிவிட்டேன்.
கழுவி முடிச்சும் கையை எடுக்க மனசு வரலை.
கொஞ்ச நேரம் பிடிச்சுகிட்டே இருந்தேன். ஐந்து வருட ஏக்கம் மனசை பாடாய் படுத்தியது.
பிறகு வலுக்கட்டாயமாக கையை எடுத்துக் கொண்டு அவனை பெட்டுக்கு அழைத்து வந்தேன்.
அருண் தூங்கி விட்டிருந்தான். லைட்டை ஆஃப் பண்ணிவிட்டு என் பக்கத்தில் நிதீஷை படுக்க வைத்து கொண்டேன்.
ஆண்ட்டி.... நிதீஷ் கூப்பிட்டான்.
விட மாட்டான் போலிருக்குன்னு மனசுல நெனைச்சுகிட்டே
என்னடா.... என்றேன்.
மேல கை போட்டுக்கங்க ஆண்ட்டி...., பயமா இருக்கு... என்றான்.
சரி தூங்கு... என்று அவன் பக்கமாக திரும்பி படுத்து அவன் மேல் கை போட்டு படுத்துக் கொண்டேன்.
அப்புறமும் அவன் தூங்கவில்லை.
சற்று மேலே ஏறி படுத்து அவன் கண்ணத்தை என் முகத்தருகே இருக்கும் படி படுத்துக் கொண்டான்.
சின்னப் பையன், என்னனைய நெருங்க என்னவெல்லாம் ஐடியா பண்றான் பாரேன்... என்று நினைத்தேன்.
எனக்கு சிரிப்பு வந்தது. அப்புறம் ஒரு அரைமணி நேரம் கழித்து நான் தூங்கி விட்டேனா என்று பார்த்தான்.
நிஜமாலுமே எனக்கு தூக்கமே வந்து விட்டது. அவன் என் முகத்துக்கு அருகில் வந்து பார்த்ததால். எனக்கு புரிந்துவிட்டது.
உடனே நான் தூங்குவது நடித்தேன். என் கையை எடுத்து அவனோட குஞ்சு மேல வைத்துக் கொண்டான்.
எனக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது. அவன் இடுப்புல டிரவுசரே இல்லை.
அவன் எப்ப டிரவுசர் பட்டனை அவிழ்த்தான், எப்ப டிரவுசரை கீழே இறக்கினான் என்றே தெரியவில்லை.
என் கையை விறைத்து நேராக நிற்கும் அவன் குஞ்சு மேல டைரக்டா படும்படி வைத்தான்.
நான் எதுவும் செய்யாமல் வெறுமனே கையை வைத்துக் கொண்டு இருந்தேன்.
ஒரு சின்னப் பையன்கிட்ட....., எந்த வேலையை இனிமேல் செய்ய கூடாதுன்னு நான் இருந்தேனோ.....,
அதே வேலைக்கு...... அந்த சின்னப் பையனே என்னை இழுப்பதை நெனைச்சு...., ஒரு பக்கம் சங்கட்டமா இருந்துச்சு.
என்னோட இன்னோரு மனசு..., ஆசையோடு இருக்கிற சின்னப் பையனை ஏமாத்த வேண்டாமே என்று நினைத்தது.
அவனே அவனோட குஞ்சை என் கையில திணிக்கும் போது...., எனக்கு விலகி போக மனசு வரலை.
அதுவும், அது ஒன்னும்..., சின்னப் பையன் குஞ்சு மாதிரியே இல்லை. சும்மா அப்படி ஒரு விடைப்பு விடைச்சுது.
சும்மா வச்சுகிட்டு இருந்த என்னோட கையை...., அவனே அவன் குஞ்சை சுத்தி பிடிக்க வச்சு,
அவனே என் கையை மேலயும் கீழயும் ஆட்டும் போது..., நான் என்ன பண்றது.
என்னால அதுல இருந்து வெளியே வரமுடியலை. அவன் பண்ணுற வேலை எனக்கே மூடை ஏத்தி விட்டுடும் போல இருந்துச்சு.