நினைத்தேன் வந்தாய் - 01

பொதுவாகவே ஆண்கள், ஒரு குறிப்பிட்ட வயது வரும் போது, பெரும்பாலும் மனைவியால் புறக்கணிக்கப் படுவார்கள்.
இது ஒரு சிலருக்கு மட்டும் இல்லை, ஆம்பளையா பிறந்த ஒவ்வொருவருக்கும் இது போன்ற நிகழ்வுகள்
நடந்து கொண்டுதான் இருக்கிறது.
உடல் தன்னுடைய வேலையை செய்து கொண்டேதான் இருக்கிறது. சுரப்பிகள் சுரந்து கொண்டே தான் இருக்கிறது.
அதனால், காம சிந்தனைகளும் தோன்றிய படியே தான் இருக்கிறது.
வயதான போதும், ஒரு சிலர் மட்டுமே காமத்தில் கை தேர்ந்தவராக இருக்கிறார்கள்.
அப்படி அனுபவங்களும், ஆசைகளும் நிறைந்து இருப்பவர்களிடம் மட்டுமே,
ஒரு பெண் தனக்கு தேவையான காமசுகம் அத்தனையையும், தங்கு தடையின்றி பெறமுடியும்.
எல்லாவற்றிலும் தகுதியானதை தேடும் பெண்கள், இந்த காமத்தில் மட்டும்,
ஏன் இளையவர்களையும், ரசனையே இல்லாமல், வெறும் அழகை மட்டுமே கொண்ட ஆண்களை தேடுகிறார்கள் என்று புரியவில்லை.
பெண் என்கிற அழகிய வீணையை, நன்கு  வயதில் முதிர்ந்த ஒருவரால் மட்டுமே, இனிமையாக மீட்ட முடியும்.
ஏன் ரசிப்பதில் கூட, வயதில் மூத்தவர்களால்  மட்டுமே, ஒரு பெண்ணை அங்க அங்கமாக, ரசிக்க முடியும்.
அவர்களுக்கு ஒரு இளம் பெண்ணிடம், பிடிக்காத  பகுதி, என்ற ஒரு பகுதியே கிடையாது.
அவர்களிடம் அருவருப்பு என்ற பேச்சுக்கே இடமில்லை.
இளைஞர்களுக்கும்,  இளைஞிகளுக்கும், அருவருப்பாக தோன்றும் அத்தனையும்,
வயதில் மூத்தவர்களுக்கு உன்னதமானதாய்  தோன்றும்.
காரணம், அவர்களுடைய முதிர்ந்த நிலை.
அப்படிப்பட்ட ஒரு ஆம்பளையை, என் வாழ்க்கையில், நான் சந்தித்த போது தான்
வாழ்க்கையில், சந்தோஷம் என்றால் என்ன, என்று நான் உணர்ந்தேன்.
அந்த உண்மை நிகழ்ச்சியை, என் மனம் திறந்து எழுதுகிறேன்.
எனது பெயர் மோகனா, அப்போது, நான் +2 படித்து கொண்டு இருந்தேன்.
ஆனால் நான் இடையில் இரண்டு வருடங்கள், பிரேக். ஒரு விபத்தில் சிக்கி, இரண்டு கால்களும். உடைந்து இருந்தன.
நான் பழையபடி நன்றாக நடக்கவே, இரண்டு ஆண்டுகள் ஆனது.
நான் வீட்டில், இருந்த போது தான், அப்பா, அம்மா விளையாட்டுகளை புரிந்து கொண்டேன்.
அப்பா, அம்மாவின், காம விளையாட்டுகளை, நீங்கள் எந்த பெண்ணாவது நேரில் பார்த்திருக்கிறீர்களா,
அதை பலமுறை நேரில் பார்க்க வைக்கவே, கடவுள் என் கால்களை உடைத்தார் போலிருக்கிறது.
போதா குறைக்கு, என் அண்ணனும் அண்ணியும், செய்த லீலைகள் வேற.
எப்போது வீட்டுக்கு வந்தாலும், என் ரூமில் தான் படுத்து கொள்வார்கள்.
பதினோரு மணிக்கு மேல், நான் தூங்கி விட்டதாக நினைத்துக்கொண்டு, தினமும் இரவில்,
அதாவது நாலு நாள் தங்கினான்னா நாலு நாளும் உடலுறவு கொண்டார்கள்.
நான் கொட்ட, கொட்ட, முழித்தபடி, அவர்களுக்கு தெரியாமல் பார்த்து கொண்டு இருப்பேன், 
பிறகு எனக்கு கால்கள் குனமானவுடன்,  ஸ்கூலுக்கு சென்று விட்டேன்.
எனக்குள்ளும், லேசான காம சிந்தனைகள் அவ்வப்போது வந்து போகும்.
ஏனோ தெரியவில்லை, என் வகுப்பில், நான் யாருடனும் அதிகம் பேசுவதே கிடையாது.
என்னைவிட வயதில் சிறியவர்களிடம் பழகவும் கஷ்டமாக இருந்தது.
இப்படியே மாதங்கள் பல ஓடியது. அப்போது தான், எங்கள் வீடடின் மாடி போர்ஷனுக்கு,
ஒரு எஞ்சினியர் ஃபேமிலி குடி வந்தார்கள்.
அவருக்கு வயது முப்பத்தி ஐந்து, ஆன்ட்டிக்கு வயது ஒரு நாற்பத்தி எட்டு இருக்கும்.
ஆமாங்க, ஆண்ட்டியை விட ஸார், ரொம்ப இளமையாக தெரிந்தார்.
உண்மையில் ஸாருக்கு வயது, ஐம்பத்திநாலு. ஆண்ட்டிக்கு எம்ப்ராய்டரி வேலைகள் செய்வதில் அவ்வளவு ஆர்வம்.
நேரம் போவதே தெரியாமல் செய்து கொண்டே இருப்பார்கள்.
ஸார், எப்பொழுதும் ஆன்லைனில், எஞ்சினியரிங் டிஸைன்ஸ் வரைந்து கொண்டே இருப்பார்.
ஆன்லைன் வருமானமே, அதிக அளவில் வந்தது. ஒரு முறை ஸார், வாடகை கொடுக்க வந்திருந்தார்.
அம்மா, சமையல் அறையில் வேலை பார்த்து கொண்டு இருந்தாள்.
உட்காருங்கள், ஐந்து நிமிடத்தில் வந்து விடுகிறேன், என்று சொல்லி விட்டு மீண்டும் அடுப்படிக்குள் புகுந்து கொண்டாள்.
நான் கணக்கு நோட்டை வைத்து கொண்டு தடுமாறி கொண்டு இருந்தேன்.
அவர் சிறிது நேரம், நான் தடுமாறுவதை, பார்த்து விட்டு,
இங்க வா, என்றார். நான் நோட்டை எடுத்து கொண்டு அவரிடம் சென்றேன்.
பத்து நிமிடத்திற்குள், அவ்வளவு பெரிய கணக்கை எனக்கு எளிமையாக, புரிய வைத்தார்.
என் அம்மா இதை பார்த்து கொண்டு இருந்துவிட்டு, எனக்கு ட்யூஷன் எடுக்க முடியுமா என்று கேட்டாள்.
ஆனால், ஸார் அதை அழகாக மறுத்து விட்டார். எனக்கும் ட்யூஷன் போவதில் உடன்பாடு இல்லை.
ஏதாவது சந்தேகம்னா கேளு, தொடர்ந்து ட்யூஷன்-ங்றது வேண்டாம் என்று என்னிடம் சொன்னார்.
அந்த நிமிடத்திலிருந்து, எனக்கு அவரை பிடிக்க ஆரம்பித்தது.
எங்க அப்பா அதிகமாக யாருடனும் பேச மாட்டார். வீட்டிலேயே எல்லோரிடமும் குறைவாக தான் பேசுவார்.
நாங்கள் மளிகை கடை வைத்து இருக்கிறோம். அதனால், காலை ஆறரை மணிக்கு கிளம்பினால்,
ராத்திரி பத்து மணிக்கு தான் வருவார்.
இடையில், அவ்வப்போது, அம்மாவுக்காக ஒரு முறை வருவார்.
ஞாயிற்றுக்கிழமை விடுமுறை, அன்று முழுவதும், வீடுதான், டிவி தான்.
எனக்கு மேல் வீட்டு ஆண்ட்டியை ரொம்ப பிடிக்கும். கூட மாட வேலை செய்து கொடுப்பதால்,
ஆண்ட்டிக்கும், என்னை மிகவும் பிடித்து போய்விட்டது. 
ஆண்ட்டி கிட்ட இருந்து, எம்ப்ராய்டரி வோர்க் கத்துக்கனும்னு ரொம்ப ஆர்வம். அவ்வப்போது ஸாரிடம் சந்தேகங்கள் கேட்பேன். அவரும் சொல்லி கொடுப்பார்.
சில நேரங்களில் என் முதுகை தொட்டு பேசுவார். அவர் தொடும் போதெல்லாம், எனக்கு உடம்பு ஒரு மாதிரி தவிக்கும்.
எல்லா சிந்தனைகளும் மறந்து போய், முதுகில் அவர் கையிருக்கும். இடத்திலேயே கவனம் போகும்.
அதற்கு மேல் போகமாட்டார். தொட்டு பேசாவிட்டால் அவருக்கு தூக்கம் வராதோ?... என்று தோன்றியது.
இப்படியே சிறிது காலம் ஓடியது. ஸாருக்கு, பேரன் பிறந்திருந்தான். ஆண்ட்டி பொட்டி படுக்கையை கட்டி கொண்டு
பேரனை பார்க்க, மகளின் வீட்டுக்கு கிளம்பினார்கள்.
அம்மாவிடம், ஸாரை அப்பப்ப கொஞ்சம் பார்த்துக் கொள்ள சொன்னார்கள். முடிந்தால் காலைல டிஃபன், மட்டும்,
வீட்டில் செய்வதை கொடுக்கும் படி, சொன்னார்கள்.
அம்மாவும், ஒரு வேளை என்ன மூனு வேளையும் அவர் இங்கேயே கூட சாப்பிடட்டும், கவலைபடாமல் சென்று வாருங்கள் என்றாள்.
ஸார் ஆண்ட்டியை பஸ் ஏற்றிவிட்டு வந்தார். அம்மா ஸாரிடம், மத்தியானம் இங்கே சாப்பிடலாம் ஸார், கூச்சபடாதீங்க,
என்றாள்.
சரிங்க என்று சொல்லி விட்டு மேலே சென்று விட்டார்.
எனக்கு அரையாண்டு தேர்வு முடிந்து விடுமுறை விட்டிருந்தார்கள்.
நான் அம்மாவிடம் கேட்டேன், ரெக்கார்டு நோட் வரைவதற்காக, மேலே ஸாரிடம் ஹெல்ப் கேட்கட்டுமா? என்றேன். 
ஸாருக்கு, ரொம்ப தொல்லை கொடுக்காதே, அவர் தூங்கிட்டு இருந்தால் எழுப்ப வேண்டாம் வந்துவிடு என்றாள்.
நானும் சரியென்று சொல்லி விட்டு மேலே சென்றேன்.
மேலே சென்றால், ஸார் ஆண்ட்டி விட்டு சென்ற பாத்திரங்களை கழுவிக்கொண்டு இருந்தார்.
ஸார், என் கிட்ட சொன்னா நான் செய்ய மாட்டேனா? நீங்க இந்த வேலையெல்லாம் செஞ்சிட்டு இருக்கீங்க.
நகருங்கள், என்று சொல்லி பாத்திரங்களை, நான் கழுவ ஆரம்பித்தேன்.
சரி என்ன விஷயமாக வந்தாய்? என்றார். நான் விஷயத்தை சொன்னேன்.
சரி நீ கழுவி வைத்துவிட்டு வா, அதுவரையில்  என்னோட வேலையை கொஞ்சம் பார்க்கிறேன்.
என்று ஹாலுக்கு சென்று விட்டார்.
சிறிது நேரத்தில் அம்மா, மேலே வந்தாள். ஸாருக்கு, சாப்பாடு எடுத்து வந்து இருந்தாள்.
நான் பாத்திரம் கழுவி வைப்பதை பார்த்து, ஸார் சாப்பிட்டதும், நம்ம பாத்திரத்தையும் கழுவி எடுத்துட்டு வா,
நான், உங்க அப்பாவுக்கு சாப்பாடு கொடுத்துவிட்டு வர்றேன். என்று கிளம்பி சென்றாள்.
கடையில் கூட்டம் இருந்தால் அப்பா வீட்டுக்கு வரமாட்டார்.
ஒரு வழியாக, எல்லாம் முடித்து விட்டு வந்து, ஸாரிடம், என்னென்ன படங்கள் வரைய வேண்டும் என்று சொன்னேன்.
அவர் வரைய ஆரம்பித்தார். அவரிடம் ஒரு பழக்கம். அவர் வரையும் பொழுது, அருகில் நின்று கவணிக்க வேண்டும். இல்லாவிட்டால், வரைய மாட்டார்.
நான் அருகில் நின்று எப்படி வரைகிறார் என்று கவணிக்க தொடங்கினேன்.
பேசிக் கொண்டே வரைந்தார். கூடவே என் பள்ளியை பற்றியும், தோழிகள் பற்றியும், கேட்டு கொண்டே வரைந்தார்.
நான் டேபிளில், என் முழங்கைகளை, ஊணியபடி கவனித்து கொண்டிருந்தேன். நுரையீரல் வரைந்து முடித்து, இருதயம் வரைந்து முடித்து, சிறுநீரகமும் வரைந்து முடித்து விட்டு அடுத்த பக்கத்தை புரட்டினார். எனக்கு கொஞ்சம் கிளுகிளுப்பு ஆனது. காரணம் அந்த படம் மனிதனின் இனப்பெருக்க உறுப்புக்கள் மற்றும் குறுக்கு வெட்டு தோற்றம். ஆண், பெண் இரு பாலருடையதும். வெடுக்கென்று அடுத்த பக்கத்திற்கு தாவினார்.
நான் உடனே, ஸார் அந்த படம் இம்பார்ட்டன்ட், மிஸ் அதை கண்டிப்பாக வரைய சொல்லி இருக்காங்க, என்றேன்.
எனக்கு ஒரு பிரச்சினையும் கிடையாது, உனக்கு தான் சங்கடமாக இருக்கும் என்றார்.
அதெல்லாம் ஒன்னும் கிடையாது, நான் சங்கடமெல்லாம் பட மாட்டேன், எனக்கு அந்த படத்தை வரைஞ்சு கொடுங்கள் என்றேன்.
அப்படித்தான் சொல்லுவே, அப்புறம் வரைய, வரைய, வெட்கப்படுவே வேண்டாம் என்றார்.
இல்லை, வெட்கமெல்லாம் வராது, நீங்க வரைஞ்சு கொடுங்க, என்று பிடிவாதம் பிடித்தேன்.
நான் அவருக்கு அருகிலேயே நின்றிருந்ததால், சொன்னா கேட்க மாட்டியே,
என்று என் பின்புறத்தில், ஓங்கி செல்லமாக, ஒரு தட்டு தட்டினார்.
அதுவே எனக்கு சிலிர்த்தது. ஒரு வழியாக பிடிவாதம் பிடித்து அவரை வரைய வைத்தேன்.
அவரரும், வரைய ஆரம்பிக்க, எனக்கு மனசுக்குள்ள படபடவென்று, இருந்தது.
என் மூச்சு காற்றே அதை காட்டி கொடுத்தது. ஆமாம், என் மூச்சு காற்று சீராக இல்லாமல், வேகமாகவும், சற்று தாறுமாறாகவும் வந்தது.
வேண்டாம், சொன்னா கேளு, இப்பவே உனக்கு இப்படி மூச்சு வாங்குது, நேரம் ஆக, ஆக, உனக்கும் சிரமம்,
அப்புறம் எனக்கும் சங்கடம்.
உன்னாலே எவ்வளவு முடியுமோ அவ்வளவு தூரம், கஷ்டப்பட்டாவது நீயே வரைஞ்சுக்க, என்றார்.
சரியாகத்தான் சொன்னார். அவரால் எனக்கு ஏதும் ஆகிவிட கூடாதென்று.
என்ன ஆனாலும் சரி, நீங்க தான் எனக்கு வரைஞ்சு கொடுக்கனும், என்றேன் பிடிவாதமாக.
பெட்டர் மேக்ஸ் லைட்டேதான் வேணுமா? என்றார். எனக்கு சிரிப்பு வந்து விட்டது.
சிரித்துக் கொண்டே, ஆமாம், பெட்டர் மேக்ஸ் லைட்டு தான் வேண்டும் என்றேன்.
சரி விதி வலியது. என்று சொல்லி விட்டு வரைய ஆரம்பித்தார்.
எல்லாம், வரைந்து விட்டு, கடைசியாக பென்னிசுக்கு வந்தார் ( அதாங்க, ஆணின் பிறப்புறுப்பு.)
எனக்கு, படத்தில் இருப்பதைவிட சற்று பெரியதாக வரைவது போல் தோன்றியது.
ஸார், படத்துல சின்னதா இருக்கு, நீங்க பெருசா வரையறீங்க, என்றேன்.
அது ஒன்னும் தப்பில்லை, ஒவ்வொருத்தருக்கும், ஒரு மாதிரி இருக்கும்.
ஸார், நான் புக்குல இருக்கறதே பெருசா இருக்குன்னு நெனைக்கிறேன்,
நீங்க அதை விட பெருசா வரையரீங்களேன்னு கேட்டேன்.
என்னது, புக்குல இருக்கறதே பெருசா?..
ஆமாம், பெருசு தான்.
உனக்கு எப்படி தெரியும்? 
நான் தான் எங்கப்பாவுதையும், எங்க அண்ணனுதையும், பார்த்திருக்கிறேனே! அதை அப்படியேவா! ஸார் கிட்ட சொல்ல முடியும். நான் உடனே மாற்றி சொன்னேன்.