ஶ்ரீரங்க பட்டிணத்து அழகி சுந்தரி
ஶ்ரீரங்க பட்டிணம் -005
இதுவரை :
அதுக்கு ஆசை வந்துட்டா பெருசா ஆயிடும்…ன்னு சொன்னாங்க.
என்ன ஆசை வந்துட்டா இப்படி ஆயிடும் என்றேன்.
ம்ம்… எல்லாம் இந்த சுந்தரிக்குட்டி மேல தான் ஆசை வரும்.
எம்மேல எதுக்கு ஆசை வரனும்…
உம்மேல ஆசை வருதுன்னா… நீ அவ்வளவு அழகுடீ….
நிஜம்மாவா… என்றேன்.
சத்தியமாடீ… உன்னைய பார்த்த உடனேயே இப்படி ஆயிடுதுடீ…ன்னாங்க.
அப்புறம்…… என்றேன்.
அப்புறம்… நீ போனவுடன் திரும்ப சின்னதாயிடும்னு சொன்னாங்க.
எங்கே சின்னதாக்கி காட்டுங்க என்றேன்.
இனிமேல் :
அது அப்படியெல்லாம் நினைச்சவுடனே சின்னதா எல்லாம் ஆகாதுடீ…
அப்புறம்… எப்ப சின்னதா ஆகும் என்றேன்.
அதுவா நீ இப்படி கையை அசைச்சுண்டே இருந்தேன்னா சின்னதா ஆயிடும்ன்னு சொல்லி,
என் கையாலயே அவங்களோடதை பிடிச்சு அசைச்சு காட்டுனாங்க.
எனக்குள்ளும் ஒரு இனம் புரியாத ஆர்வம் இருந்ததால, நானும் சந்தோஷமா அதை பிடிச்சு அசைச்சுகிட்டு இருந்தேன்.
அதோட நுனியில எல்லாம் வழவழப்பா ஏதோ பசை மாதிரி இருந்துச்சு.
திடீர்னு அம்புஜம் மாமி யாரண்டையோ பேசிண்டே வர்ற சத்தம் கேட்டுச்சு.
டக்குன்னு பட்டாபி அண்ணா, என் கையை எடுத்து விட்டுட்டு, பக்கத்துல இருந்த ஸ்டூலை தள்ளி போட்டு
உக்கார சொன்னாங்க. அவங்க கணக்கு சொல்லி கொடுக்க ஆரம்பிச்சாங்க, நான் கேட்டுண்டு இருந்தேன்.
வாசல் கதவு திறக்கிற சத்தம் கேட்டுச்சு. கொஞ்ச நேரத்துல, அம்புஜம் மாமி உள்ளே வந்தா. கூடவே அம்மாவும் வந்தா.
என்னடா பண்றே… ஓ… ட்யூஷன் எடுக்கறியா…? எடு எடு நல்லா சொல்லிக்கொடு…ன்னாங்க.
கூடவே எங்கம்மாவும், டேய்… பட்டாபி, அவ கணக்குல ரொம்ப வீக்கா இருக்காடா… எப்பவுமே 50 மார்க்கை தாண்டவே மாட்டேண்டுறா… கொஞ்சம் நல்லா சொல்லி கொடுத்து அவளை சித்த தயார் பண்னேன்…ன்னு சொன்னாங்க.
நீ கவலையே படாதடீ…, அவன் கணக்குல செண்டம் வாங்கறவன்… அழகா சொல்லி கொடுத்துடுவான் என்று கூடவே
அம்புஜம் மாமியும் சொன்னாங்க.
எப்படியோடா… அவளை கொஞ்சம் தயார் பண்ணி விடு. வேணும்னா தினம் ஒன் ஹவர், டியூஷன் கூட எடுக்கறதுன்னா
எடுன்னு சொன்னாங்க.
உடனே பட்டாபி அண்ணா, இல்லே சித்தி…. தினமும் எல்லாம் என்னால டியூஷன் எடுக்க முடியாது…..
வேணும்னா அப்பப்ப இந்த மாதிரி சந்தேகம் வேணும்னா கிளியர் பண்ண்னிவிடறேன்…னு சொன்னாங்க.
என்னமோடா அம்பி முடிஞ்ச வரைக்கும் தயார் பண்ணிவிடு…ன்னு அம்மா சொன்னாங்க.
டேய் பட்டாபி…, நானும் அவளும் சித்த கடை வரைக்கும் போயிட்டு வந்துடறோம்,
நீ ஆத்தை பூட்டிண்டு எங்கயாவது போயிடாதே… ஆத்தலேயே இரு… நாங்க சீக்கிரத்துல வந்துடுவோம்…ன்னு
அம்புஜம் மாமி சொன்னாங்க.
நீயும் இங்கேயே இருடீ, நான் ஆத்தை பூட்டி சாவி எடுத்துண்டு போறேன். நான் வந்ததும் சேர்ந்து ஆத்துக்கு போலாம்னு
அம்மாவும் சொன்னாங்க. நானும் பெருமாள் மாடு மாதிர தலையை ஆட்டினேன். அப்புறம் அவா கிளம்பினா.
பட்டாபி அண்ணாதான் எங்கே போறேள், எவ்வளவு நேரம் ஆகும்னு கேட்டுட்டு இருந்தாங்க.
பாத்திர கடை வரைக்கும் போறோம்டா, போயிட்டு சட்டுனு வந்துடறோம்…ன்னு அம்புஜம் மாமி சொன்னாங்க.
சரிம்மான்னு சொல்லிட்டு அவங்க வெளிய போனதும் போய் கதவை சாத்திட்டு வந்தாங்க.
வந்தவங்க கொஞ்ச நேரம் அமைதியா சேர்ல உக்கர்ந்தாங்க.
என்னண்னா அமைதியா இருக்கீங்க… என்றேன்.
ஒன்னுமில்லேடீ… நீ நிஜமாலுமே இதுக்கு முன்னாடி அதை பார்த்ததே இல்லையாடீ…ன்னு கேட்டாங்க.
ம்ஹும்…இல்லன்னா… பார்த்தது இல்லை… என்றேன்.
அப்படீன்னா என்னோடது அழகா இருந்துதாடீ…ன்னாங்க.
நான் உடனே, எனக்கெப்படி தெரியும் நான் தான் அதை பார்க்கவே இல்லையே என்றேன்.
டீ… பொய் பேசாதடீ… நிஜம்மா பார்க்கலேன்னு சொல்லு…?
நிஜம்மாண்ணா… நான் அதை சரியாவே பார்க்கலை என்றேன்.
அப்படீன்னா இப்ப பாருடீ…ன்னு திரும்பவும் வேஷ்டியை விலக்கினாங்க. இந்த முறை அண்ணாவோட ஆணுறுப்பு நல்லா
நீளமா இன்னும் தடிமனா இருந்துச்சு. முதலில் நான் வெட்கப்பட்டு கண்ணை மூடிண்டாலும், பிறகு கண்ணை திறந்து
அதையே பார்த்துகிட்டு இருந்தேன். நான் ஆர்வமா பார்க்கறதை பார்த்துட்டு, என் கையை பிடிச்சு இழுத்து,
அவங்களோடதை பிடிச்சுக்க சொல்லி என் கையில திணிச்சாங்க.
அவங்க சொல்லாமலேயே, நானே அதை முன்னும் பின்னும் அசைத்தேன். நல்லா இருந்துச்சு.
பட்டாபி அண்ணா என் பாவாடையோடு சேர்த்து வச்சு, என்னோட பின்புறத்தை ஆசையா தடவிகிட்டு இருந்தாங்க.
எனக்கும் ஒரு மாதிரியாதான் இருந்துச்சு. பிறகு கையை பாவாடைக்குள்ள விட்டு, என் ஜட்டியை கழட்டுனாங்க.
எனக்கு தடுக்கனும்னு தோனவே இல்லை. ஜட்டி கீழே கனுக்காலுக்கு வரவும் நானே காலை தூக்கி அதை கழட்டி விட்டேன்.
பாவாடைக்குள்ள கையை விட்டு ஜட்டி இல்லாத பின்புறத்தை ஆசையா தடவிகிட்டு இருந்தாங்க.
எப்படிடீ இவ்வளவு வழு வழுப்பா வச்சிண்டு இருக்கே… நன்னா வளர்த்து வச்சிருக்கேடீ…ன்னு சொல்லி அதை ஒரு அமுக்கு
அமுக்கி பார்த்தாங்க. பண்ணு மாதிரி இருக்குடீ…ன்னாங்க.
என்னண்னா இன்னும் சின்னதா ஆகமாட்டேங்குது என்றேன்.
நீ அசைச்சு கிட்டே இருடீ… அது கொஞ்சம் லேட்டாதாண்டீ சின்னதா ஆகும்.
அவரோட கை இப்ப, பின்னாடி இருந்து இடுப்பை சுத்தி முன்னாடி பக்கத்துக்கு வந்திருந்தது.
என்னோட யூரின் போற இடத்தை சுத்தியிலும் முளைச்சிருந்த முடிகளுக்குள்ளாற நுழைய ஆரம்பிச்சிருந்தது.
எனக்கு ரொம்ப கூச்சமாவும், அதே சமயம் ரொம்ப ஆர்வமாவும் இருந்துச்சு.
என்னடீ இதூ… நோக்கு இந்த வயசுலேயே இந்த இடத்துல இவ்வளவு முடி முளைச்சிருக்குது…ன்னு சொன்னாங்க.
நான், எனக்கு தெரியலைண்னா. அது ரொம்ப நாளாவே இருக்குது… என்றேன்.
டீ… எனக்கு அதை ஆசை தீற பார்க்கனும்னு ஆசையா இருக்குடீ காட்டறியா…ன்னாங்க.
நேத்து தான் பாத்தீங்களே அப்புறம் என்ன…? என்றேன்.
அது நேத்து யாரும் வந்துடுவாளோ… அப்படீங்கிற பயத்துலேயே பார்த்தது… இப்ப தான் யாருமே இல்லையேடீ…
கொஞ்சம் நல்லா பாக்குறேண்டீ… ப்ளீஸ்டீ காட்டேன்… என்றார்.
ம்ம்ஹூம்… போங்கண்னா நேக்கு வெட்கமா இருக்கு. நான் மாட்டேன், என்னால முடியாது என்றேன்.
ஏய் ப்ளீஸ்டீ… ஒரே ஒரு தடவை மட்டும்டீ… நான் பார்த்துட்டு மட்டும் விட்டுர்றேன்டீ.
என்னால முடியாது, நேக்கு வெட்கமா இருக்கு…
நீயா காட்ட வேண்டாம்டீ, நானே பார்த்துக்கிறேன்.
நான் கொஞ்ச நேரம் அமைதியா இருந்துட்டு, ம்ம்… சரி… என்றேன்.
அந்த அண்ணா சேரை விட்டு இறங்கி கீழே மண்டியிட்டு உட்க்கார்ந்து என் பாவாடையை மெல்ல மெல்ல
மேலே தூக்கினாங்க. நான் என் ரெண்டு கையால கண்ணை மூடிகிட்டேன்.
பாவாடையை நல்லா தூக்கி பிடிச்சு, என்னோட யூரின் போற இடத்தை கண்கள் விரிய பார்த்துண்டே இருந்தாங்க.
பார்த்தாச்சா… பாவாடையை கீழே விடறேளா… என்றேன்.
சித்த பொறுடீ… எவ்வளவு அழகா இருக்கு… நான் பார்க்கறதுனால நீ என்ன குறைஞ்சா போயிட போறே…ன்னாங்க.
எனக்கு வெட்கமா இருக்குண்னா… என்றேன்.
சித்த பொறுடீ…ன்னு, அந்த இடத்துக்கு ஒரு முத்தம் கொடுத்தாங்க. எனக்கு உடம்பெல்லாம் சிலுத்துகிச்சு.
பிறகு அந்த இடத்துல முகத்தை வச்சு ஆழமா மூச்சை உள்ளாற இழுத்து மோந்து பார்த்தாங்க.
சீ… கருமம், என்னண்னா இது இப்படியெல்லாம் பண்றேள்… என்றேன்.
என்னது… கருமமா…? போடீ… இதுல கிடைக்கிற சுகமும், ஆணந்தமும் உனக்கு எங்கடீ தெரியப்போகுது…ன்னு
சொல்லிட்டு, என்னைய திரும்பி நிற்க வச்சு, பின்புறத்துல பட்டக்ஸுல முகத்தை ஆழமா புதைச்சுகிட்டாங்க.
பட்டாபி அண்ணா அப்படி செஞ்சது எனக்கும் நல்லா இருந்ததால நானும் எதுவும் சொல்லவில்லை.
அண்ணா போதும்… எனக்கு கூசுது என்றேன்.
சரிடீ இன்னைக்கு இது போதும். அப்புறமா இன்னும் நிறைய வேணும், நீ மாட்டேன்னு சொல்லாம இரூக்கனும்.
என்ன புரிஞ்சுதா...?ன்னு சொன்னாங்க.
நானும் அரைமனசோட, ம்ம்… சரி… என்றேன்.
சரி.. வா… என்னுதை சின்னதா ஆக்கிவிடு…ன்னங்க.
அதான் ஆகமாட்டேங்குதே… என்றேன்.
நீ பிடிச்சு ஆட்டுடீ, கொஞ்ச நேரத்துல பாரு தானா சின்னதாயிடும்னு சொன்னாங்க.
இந்த முறை நானே அண்ணாவோட வேஷ்டியை விலக்கி அவரோட ஆணுறுப்பை கையில புடிச்சு ஆட்ட ஆரம்பிச்சேன்.
பத்து நிமிஷமா பிடிச்சு ஆட்டிண்டு இருந்தேன். அது சின்னதா ஆகற மாதிரி தெரியலை.
என்னண்ணா இது இன்னும் சின்னதாவே ஆக மாட்டேங்குது… என்றேன்.
ஆகும்டீ… இன்னும் கொஞ்சம் நேரம் ஆட்டு… என்றார்.
ம்ஹும்… போங்கோன்னா, நேக்கு கை வலிக்கிறது… என்றேன்.
வாய் வச்சு பாக்கறீயா…? சீக்கிரமெ சின்னதாயிடும்...ன்னாங்க.
சீ… கருமம்… இதுல போய் யாராவது வாயை வைப்பாளா… நான் வைக்க மாட்டேன்… என்றேன்.
அப்ப கையிலயே இன்னும் கொஞ்சம் நேரம் செய்… சின்னதா ஆயிடும்… என்றார்.
நானும் வேற வழியின்றி தொடர்ந்து முன்னாலயும், பின்னாலயும் ஆட்டிக் கொண்டே இருந்தேன்.
கொஞ்ச நேரந்தான். அப்புறம் அதுல இருந்து வெள்ளையா திரவம் மாதிரி ஏதோ கொட்டுச்சு.
அந்த அண்ணாவோட உடம்பு ரெண்டு மூனு வெட்டு வெட்டுச்சு.
என்னண்னா ஆச்சு என்றேன். அதுக்கு அந்த அண்ணா ஒன்னுமே சொல்லலை.
என்னைய இழுத்து, வாயில ஒரு முத்தம் கொடுத்தாங்க.
ச்சீ… கருமம்… ஏன் இப்படி வாயெல்லாம் எச்சை பண்றேள்… என்று பாவடையால துடைச்சுகிட்டேன்.
எச்சை…ன்னா சொல்றே… நீயா ஒரு நளைக்கு குடு குடுன்னு கேட்பே பாரு…ன்னாங்க.
பிறகு கணக்கை சொல்லி கொடுத்தாங்க. ஓரளவுக்கு புரிஞ்ச மாதிரி இருந்துச்சு.
பிறகு அம்மாவும், அம்புஜம் மாமியும் வந்துட்டாங்க. நான் அம்மாவோட கிளம்பி வந்துட்டேன்.
அடுத்த நாள் வளர்மதி கிட்டேயும், மோகனா கிட்டேயும் இந்த மாதிரின்னு சொன்னேன்.
வாயை பொளந்துட்டாளுங்க. பட்டபி அண்ணாவோட ஆண்குறி சைஸை சொன்னதும்,
நிஜமவாடீ… நீ அதை கையில பிடிச்சு பாத்தியா…ன்னு கேட்டாளுங்க.
ஆமாடீ, வலுகட்டாயமா பிடிக்க வச்சுட்டாங்க அந்த அண்ணா… என்றேன்.
அதுக்கப்புறம் நடந்ததை எல்லாம் ஒன்னுவிடாமல் துருவி துருவி கேட்டாளுங்க. ரொம்ப நேரமா அதை முன்னும் பின்னும் அசைச்சுகிட்டே இருந்ததையும். கடைசியில என்ன ஆச்சுங்கிறதையும் சொன்னேன்.
நீ பண்ணுனே சரி, பதிலுக்கு அந்த அண்ணா உன்னைய ஒன்னுமே பண்ணலையாடீ…ன்னாளுங்க.
ம்ம்… பண்ணுனாரு…ன்னு சொன்னேன்.
என்ன பண்ணுனாரு, என்ன பண்ணுனாருன்னு நச்சரிச்சாளுங்க.
பாவாடையை தூக்கி பார்த்ததையும், பிறகு அதுல முகத்தை புதைச்சுகிட்டு ஆழமா மோந்து பார்த்ததையும்,
அதுக்கு முத்தம் கொடுத்ததையும் சொன்னேன்.
ஆம்பளைங்க ஏண்டி அந்த இடத்தை மோந்து மோந்து பாக்குறாங்கன்னு கேட்டாளுங்க.
தெரியலையேடீ… ஒருவேளை இயற்கையிலேயே ஆண்டவன் அப்படி படைச்சிருப்பாரோ என்னவோ…!!! என்றேன்.
நாங்க தொடர்ந்து பேச முடியலை. அதுக்குள்ளாற அடுத்த பீரியட் மிஸ் வந்துட்டாங்க.
கொஞ்ச நேரம் போனதும்,மோகனா மட்டும் என்கிட்ட வந்து,
என்னையும் அந்த அண்ணாகிட்டே இண்டிரடியூஸ் பண்ணி வைக்கிறியாடீ…ன்னு கேட்டாள்.
நானும் சரி, இந்த வாரம் சனிக்கிழமை வீட்டுக்கு வா… அம்மாவும், அம்புஜம் மாமியும் கோவிலுக்கு போயிடுவா…
அப்ப நான் உன்னை அந்த அண்ணாகிட்டே இண்டிரடியூஸ் பண்ணி வைக்கிறேன் என்றேன்.
அவளும் கண்டிப்பா சனிக்கிழமை காலையில டான்னு ஒன்பது மணிக்கெல்லாம் வந்துடறேன்னு சொன்னா.
அன்னைக்கு ஸ்கூல் விட்டு போனதும், பட்டாபி அண்ணாகிட்டே சொன்னேன்.
என் ஃப்ரெண்ட் மோகனாவுக்கும் கணக்குல சந்தேகம் இருக்குதாம், க்ளியர் பண்ணுவீங்களான்னு கேட்டேன்.
நமக்குள்ள நடக்குற விசயத்தை உன் ஃப்ரெண்ட்ஸ் கிட்டேயெல்லாம் சொல்ற மாதிரி இருந்தா வீட்டு பக்கமே
வராதேன்னு திட்டுனாங்க. ஆளு வளர்ந்திருக்கிற அளவுக்கு மூளை வளரலையே உனக்குன்னாங்க.
எனக்கு அழுகையே வந்துடுத்து. நான் என்ன சொன்னேன், கணக்குல சந்தேகம் கேட்க வர்றேன்னு தானே சொல்றா…
வாயை மூடுடீ… நீ என்ன பேசியிருப்பேன்னு எனக்கு தெரியாதா என்ன…?
சத்தியமா நான் எதுவும் சொல்லலைன்னு அழுதுண்டே சொன்னேன்.
சரி சரி அழாதே, கூட்டிண்டு வா பார்க்கலாம்னு சொன்னாங்க.
ஆனா ஒன்னு கணக்கு மட்டும் தான் சொல்லிக் கொடுப்பேன், ஞாபகம் வச்சுக்கோ...ன்னு சொன்னாங்க.
சனிக்கிழமை கூட்டிட்டு வர்றேன்னு சொல்லிட்டு வந்துட்டேன்.
மோகனா ஒன்னும் என்னைய மாதிரி இல்லே… துனிச்சல் காரி. நிறைய அந்த மாதிரி விஷயத்துல,
எங்களை விட நிறைய விஷயம் தெரிஞ்சவள். வாயாடியும் கூட… பட்டாபி அண்ணா ஒன்னுமே பண்ண வேண்டாம்…
அவளே பட்டாபி அண்ணாவை கரெக்ட் பண்ணிடுவா… அந்த வயசுல, அவளை மாதிரி ஒருத்தரை மடக்குற அளவுக்கு
ரொம்ப பெருசா ப்ளான் பண்ற பக்குவம் எனக்கெல்லாம் கிடையவே கிடையாது. நடக்கிறதை வேடிக்கை பார்ப்பேன்.
ஆனா எதையும் மறக்க மாட்டேன். இப்ப கூட, அந்த அண்ணா ஏன் திட்டினாங்க, எதுக்கு திட்டினாங்க,
சனிக்கிழமை இவளை கூட்டிட்டு வந்தா என்ன நடக்கும், இப்படியெல்லாம் முன்கூட்டியே யோசிக்கிற பக்குவமெல்லாம்
என் கிட்டே கிடையாது. அம்புஜம் மாமிக்கும் அவளை நல்லா தெரியும். நிறைய தடவை எங்க வீட்டுல அவளை என்னோட
சேர்த்து வச்சு பார்த்து இருக்காங்க. அதனால அவளை அந்த அண்ணா வீட்டுக்கு கூட்டிட்டு போறதுல எந்த பிரச்சினையும்
எனக்கு இல்லை. வளர்மதியை பத்தி சொல்லனும்னா… நல்ல அழகு, நல்ல அறிவு, நல்லா படிப்பா,
க்ளாஸ்லயே அவள் தான் ஃபர்ஸ்ட். கொஞ்சம் துடுக்குத்தனம் அதிகம்.
அவ கிட்டே வாயை கொடுத்தா நாம தான் மாட்டிக்கனும். அந்த அளவுக்கு ஈஸியா மடக்கிடுவா.
நான் வளர்த்தி, அவ நார்மல் ஹைட்.
எனக்கு மார்புகள் இப்பதான் வளர்றதால கச்சிதமான அளவுல இருக்கும். அவளுக்கு கொஞ்சம் பெருசு.
நான் சுண்டி விட்டா ரத்தம் வர்ற அளவுக்கு, ரோஜாப்பூ கலர். அவ நார்மல் வெள்ளை.
நான் பிராமின். அவ சைவ பிள்ளைமார்.
என்னுது பூ மாதிரி உடம்பு, அவளுக்கு திடகாத்திரமான உடம்பு.
இயற்கையிலேயே நான் கொஞ்சம் அழகு. அவ கொஞ்சம் என்னை விட அழகு கம்மி.
நாங்க ரெண்டு பேரும் தெருவுல நடந்தா, என்னைய வச்ச கண்ணு வாங்காம எல்லோரும் பார்ப்பாங்க.
அவளையும் பார்ப்பாங்க. ஆனா நர்மலா பார்ப்பாங்க. சரி சரி அதை விடுங்க.