செல்வியிடமும் நிறைய மாறுதல்கள் தெரிந்தது.
உடம்பும் ஒரு சுற்று பூசுன மாதிரி கொஞ்சம் தளதளன்னு மாறியிருந்தது.
என்னிடம் பேசுவதில் கூட, முன்பை விட ஒரு வித சகஜ நிலைமை தெரிந்தது.

பாப்பா வேற தூக்கிகிட்டு இருக்கா என்றாள்.
உம் புருஷனுக்கு தர வேண்டியது தானே, என்றேன்.
அவருக்கு இதெல்லாம் பிடிக்காது.
சரி... அப்புறம்.... என்றேன் யோசனையுடன்.
ராத்திரி மாதிரி நீங்களே குடிக்கிறீங்களா....?
என்று முலையை மூடி வச்சிருந்த முந்தானையை தூக்கி காட்டினாள்.

முதலில் குழந்தை என்று எண்ணி, முலையை அவள் கையால் எடுத்து,
என் வாயில் பொருத்தமாக வைத்தாள்.
சற்று நேரத்தில் சந்தேகப்பட்டு, முழித்து பார்த்தாள். நான் என்று தெரிந்ததும்,

ஏன் உனக்கு பத்தலையா இன்னும் வேணுமா...? என்றேன்.
ஆமா-ன்ணா... வேணும்.... ஒரு வருட ஏக்கம்-ன்ணா.....
ஒரு நாள்ல எப்படி தீர்ந்துபோகும். என்றாள்.